Ναυάγιο του Δοκού
Ως ναυάγιο του Δοκού εννοείται η υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα και συστηματική ανασκαφή στον Δοκό (1989 – 1992), από το Ινστιτούτο Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών (ΙΕΝΑΕ) ανάμεσα στην Ύδρα και την Αργολική ακτή, η οποία ονομαζόταν στην αρχαιότητα Απεροπία. Πρόκειται για το πρώτο ναυάγιο που ερευνήθηκε στην Ελλάδα, με με σχετικά σύγχρονες τεχνολογικές μεθόδους δημιουργίας κανάβου, ανέλκυσης, καθαρισμού και διαχείρισης των τεχνέργων. Το ενάλιο εύρημα του Δοκού αποτελεί μαρτυρία για τη ναυσιπλοΐα, το θαλάσσιο εμπόριο και την οικονομία στο Αιγαίο κατά την ύστερη 3η χιλιετία ΠΚΕ[1].
Η υποβρύχια ανασκαφή απέφερε δύο λίθινες άγκυρες, μεγάλες ποσότητες κεραμεικής και πρωτοβερνικωτών αγγείων, λίθινα εργαλεία που χρονολογούνται στην ύστερη Πρωτοελλαδική ΙΙ περίοδο EH II (2450/2350-2200/2150), όπως μυλόπετρες, τριπτήρες από τον Σαρωνικό και λεπίδες οψιανού[2].
Παραπομπές-σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ «Δοκός. Το Αρχαιότερο Ναυάγιο στον Κόσμο, 2200 π.Χ.». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2008.
- ↑ Το ναυάγιο του Δοκού