Νταλάτ

Το Νταλάτ, με πληθυσμό 206.105 το 2009 (βιετν. Đà Lạt) είναι η πρωτεύουσα της Επαρχίας Λαμ Ντονγκ στο Βιετνάμ. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.500 μέτρων και αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό.

Νταλάτ
Έμβλημα
Νταλάτ 11°56′30″N 108°26′18″E
Χώρα	Βιετνάμ
Διοικητική υπαγωγή	Λαμ Ντόνγκ
Έκταση	393,54 km²
Υψόμετρο	1.500 μέτρα
Πληθυσμός	406.105
Ζώνη ώρας	UTC+07:00
Σχετικά πολυμέσα

Νταλάτ

Αξιοθέατα της πόλης είναι τα δάση με πεύκα και κατιφέδες που ανθίζουν κατά το χειμώνα. Το εύκρατο κλίμα της περιοχής έρχεται σε αντίθεση με το γενικότερο τροπικό κλίμα του Βιετνάμ. Η πόλη είναι επίσης γνωστή για την επιστημονική έρευνα στον τομέα της βιοτεχνολογίας και της πυρηνικής φυσικής.

Λόγω του κλίματός του, το Νταλάτ εφοδιάζει με αγροτικά προϊόντα όλο το Βιετνάμ, όπως για παράδειγμα το λάχανο και το κουνουπίδι, ενώ η ανθοβιομηχανία περιλαμβάνει κυρίως υδραγεία (βιετν. cẩm tú cầu) και ελίχρυσον (βιετν. hoa bất tử). Η βιομηχανία ζαχαροπλαστικής προσφέρει μια ευρεία ποικιλία mứt, γλυκίσματος από φρούτα όπως φράουλες, μούρα, γλυκοπατάτες και τριαντάφυλλο.

Ιστορία

Κατά τη δεκαετία του 1890, εξερευνητές της περιοχής, συμπεριλαμβανομένου του γνωστού βακτηριολόγου Αλεξάντρ Γιερσέν, προστατευόμενου του Λουί Παστέρ, ζήτησαν από το Γάλλο κυβερνήτη στρατηγό Πολ Ντουμέρ, να δημιουργήσουν ένα θέρετρο στα υψίπεδα, κάτι το οποίο ενέκρινε ο ίδιος. Το 1907 χτίστηκε το πρώτο ξενοδοχείο και η πολεοδομία ήταν έργο του Έρνεστ Χεμπράρ.

Οι Γάλλοι κόσμησαν την πόλη με βίλες και βουλεβάρτα. Ο Χεμπράρ συμπεριέλαβε το απαιτούμενο σύστημα ύδρευσης, πάρκα, σχολεία, γήπεδο του γκολφ, κατοικίες, αλλά καθόλου βιομηχανία. Οικοτροφεία φιλοξενούσαν παιδιά από ολόκληρη την Ινδοκίνα υπό τη διδασκαλία Γάλλων ιερέων και μοναχών, ενώ εκπατρισμένοι Γάλλοι διέμεναν στην περιοχή μέχρι το τέλος της γαλλικής κυριαρχίας. Η διακεκριμένη κλειστή Βιετναμέζικη Εθνική Στρατιωτική Ακαδημία έβγαλε τους πρώτους αποφοίτους της το 1950. Στο αεροδρόμιο Καμ Λι υπήρχε Σχολή Αεροπορίας.

Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το Νταλάτ ήταν η πρωτεύουσα της Ομοσπονδίας της Ινδοκίνας από το 1939 ως το 1945. Στα μέσα της δεκαετίας του '50, η Ένωση Προσκόπων Βιετνάμ ίδρυσε το εθνικό της πεδίο εκπαίδευσης στην πόλη.