Οικογένεια Παρτετσιπάτσιο
ευγενής οικογένεια
Η Οικογένεια Παρτετσιπάτσιο ήταν μια από τις πρώτες οικογένειες που κυβέρνησαν την Δημοκρατία της Βενετίας με 7 δόγηδες τον 9ο - 10ο αιώνα, τα πρώτα χρόνια που ανεξαρτητοποιήθηκε από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η Οικογένεια καταγόταν από την Ηράκλεια και ήταν απόγονοι των πρώτων οικιστών της νήσου Ριάλτο (Βενετία)|Ριάλτο. Η Οικογένεια Παρτετσιπάτσιο είχε καθοριστικό ρόλο στην δημιουργία της σύγχρονης Βενετίας, το Ριάλτο, οικοδόμησε τις γέφυρες, τα κανάλια, τις περισσότερες εκκλησίες και την σύγχρονη Βασιλική του Αγίου Μάρκου.
Οι Δόγηδες Επεξεργασία
- Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο, Δόγης της Βενετίας (811 - 827) και ο πρώτος Δόγης της Οικογένειας. Ανέτρεψε τον προηγούμενο δόγη Ομπελέριο και υποστήριξε την άμυνα της Βενετίας όταν επιτέθηκε στην πόλη ο γιος του Καρλομάγνου Πεπίνος της Ιταλίας. Ο Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο, οικοδόμησε την σύγχρονη πόλη με τα κανάλια και τις γέφυρες πάνω στα νησιά, επίκεντρο της πόλης ήταν η νήσος Ριάλτο (Βενετία)|Ριάλτο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του βρέθηκε στο επίκεντρο οικογενειακών συγκρούσεων αλλά τον διαδέχθηκε τελικά ο μεγαλύτερος γιος του Τζουστινιάνο.
- Τζουστινιάνο Παρτετσιπάτσιο, Δόγης της Βενετίας (827 - 829), μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο, έστειλε εξορία στην Κωνσταντινούπολη τον μικρότερο αδελφό του Τζοβάνι που επιχείρησε να γίνει διάδοχος του πατέρα του. Η παράδοση λέει ότι ο Τζουστινιάνο μετέφερε τα οστά του Ευαγγελιστή Μάρκου από την Αλεξάνδρεια στην Βενετία, οι Βενετοί έμποροι δωροδόκησαν τους φύλακες και μετέφεραν τα οστά μέσα σε χοιρινό κρέας. Ο Τζουστινιάνο ξεκίνησε να κτίζει την Βασιλική του Αγίου Μάρκου για να τοποθετήσει τα οστά του Ευαγγελιστή.[1] Πριν τον θάνατο του ανακάλεσε από την εξορία στην Κωνσταντινούπολη τον αδελφό του Τζιοβάνι να τον διαδεχτεί επειδή δεν είχε ο ίδιος γιους, του έθεσε σαν όρο να ολοκληρώσει την Βασιλική του Αγίου Μάρκου.
- Τζοβάννι Α΄ Παρτετσιπάτσιο, Δόγης της Βενετίας (829 - 836), μικρότερος γιος του Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο, διάδοχος του αδελφού του Τζουστινιάνο. Ο Τζοβάννι ολοκλήρωσε την Βασιλική του Αγίου Μάρκου και ανατράπηκε από την αυταρχική του διακυβέρνηση.
- Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο, Δόγης της Βενετίας (864 - 881), εγγονός πιθανότατα του Τζουστινιάνο Παρτετσιπάτσιο. Ο Όρσο Α΄ προχώρησε σε σημαντικές διοικηκές μεταρρυθμίσεις όπως την εκλογή δικαστών για να ελέγχουν την απεριόριστη εξουσία των δόγηδων και των των πατριαρχών της Ακυληία και του Γκράντο, δημιούργησε επίσης 5 νέες επισκοπές.[2]
- Τζοβάννι Β΄ Παρτετσιπάτσιο, Δόγης της Βενετίας (881 - 887), γιος και διάδοχος του Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο. Προσπάθησε να εγκαταστήσει κληρονομική μοναρχία με τα αδέλφια του και ανατράπηκε από τον Πιέτρο Α΄ Καντιάνο.
- Όρσο Β΄ Παρτετσιπάτσιο, Δόγης της Βενετίας (912 - 932), εγγονός του Μπαντοάριο Παρτετσιπάτσιο, μικρότερου γιου του Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο. Πήρε από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία τον τίτλο του "Πρωτοσπαθάριου" και ίδρυσε το πρώτο νομισματοκοπείο στην Βενετία.
- Πιέτρο Παρτεσιπάτσιο, Δόγης της Βενετίας (939 - 942), γιος του Όρσο Β΄ Παρτετσιπάτσιο.
Γενεαλογικό δέντρο της Οικογένειας Παρτετσιπάτσιο Επεξεργασία
| Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο Δόγης της Βενετίας 811 - 827 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Τζουστινιάνο Παρτετσιπάτσιο Δόγης της Βενετίας 827 - 829 | Τζοβάννι Α΄ Παρτετσιπάτσιο Δόγης της Βενετίας 829 - 836 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ανιέλλο Β΄ Παρτετσιπάτσιο | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο Δόγης της Βενετίας 864 - 881 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Τζοβάννι Β΄ Παρτετσιπάτσιο Δόγης της Βενετίας 881 - 887 | Πιέτρο Παρτετσιπάτσιο | Όρσο Παρτεσιπάτσιο | Μπαντοάριο Παρτετσιπάτσιο | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Όρσο Β΄ Παρτετσιπάτσιο Δόγης της Βενετίας 912 - 932 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Πιέτρο Παρτετσιπάτσιο Δόγης της Βενετίας 939 - 942 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A Study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988), p. 35
Πηγές Επεξεργασία
- Donald M. Nicol, Byzantium and Venice: A Study in diplomatic and cultural relations (Cambridge: University Press, 1988)