Ο Δρόμος της Επανάστασης
| Η παρακάτω περίληψη πλοκής του έργου που αφορά το λήμμα είναι ημιτελής. |
Ο Δρόμος της Επανάστασης (αγγλικά: Revolutionary Road) είναι αμερικανικό/βρετανικό αισθηματικό δράμα, παραγωγής 2008. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Σαμ Μέντες και το σενάριο έγραψε ο Τζάστιν Χέιθ, βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Ρίτσαρντ Γέιτς.[2] Πρωταγωνιστούν οι Λεονάρντο Ντι Κάπριο και Κέιτ Γουίνσλετ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού ζευγαριού που ζει στα προάστια του Κονέκτικατ τη δεκαετία του '50. Ο Φρανκ και η Έιπριλ προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα προσωπικά τους προβλήματα ενώ μεγαλώνουν τα δύο τους παιδιά.
| Ο Δρόμος της Επανάστασης | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Σαμ Μέντες |
| Παραγωγή | BBC Films Paramount Vantage |
| Σενάριο | Τζάστιν Χέιθ (σενάριο) Ρίτσαρντ Γέιτς (βιβλίο) |
| Βασισμένο σε | Revolutionary Road |
| Πρωταγωνιστές | Λεονάρντο Ντι Κάπριο Κέιτ Γουίνσλετ Μάικλ Σάνον Κάθι Μπέιτς |
| Μουσική | Τόμας Νιούμαν |
| Φωτογραφία | Ρότζερ Ντίκινς |
| Μοντάζ | Ταρίκ Ανουάρ |
| Ενδυματολόγος | Άλμπερτ Γουόλσκι |
| Εταιρεία παραγωγής | BBC Films και Dreamworks S.K.G. |
| Διανομή | UIP-Dunafilm[1] και Netflix |
| Πρώτη προβολή |  26 Δεκεμβρίου 2008.svg){kind=small} 30 Ιανουαρίου 2009  15 Ιανουαρίου 2009 |
| Διάρκεια | 121 λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Ηνωμένο Βασίλειο |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
| δεδομένα () | |
Ο Δρόμος της Επανάστασης έκανε πρεμιέρα στις 15 Δεκεμβρίου 2008 στο Λος Άντζελες και κυκλοφόρησε στις αίθουσες στις 26 Δεκεμβρίου 2008 σε περιορισμένο κύκλωμα αιθουσών και στις 23 Ιανουαρίου 2009 σε ευρύτερη διανομή. Έλαβε θερμής υποδοχής από κοινό και κριτικούς[3] και είναι η πρώτη ταινία μετά τον Τιτανικό (Titanic, 1997) που οι Ντι Κάπριο και Γουίνσλετ συνεργάζονται ξανά. Έλαβε τέσσερις υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα[4], τέσσερις για BAFTA[5] και τρεις για Όσκαρ.[6] Η Γουίνσλετ βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα Α' Γυναικείου Ρόλου - δράμα για την ερμηνεία της.[4]
Πλοκή Επεξεργασία
Ο Φρανκ και η Έιπριλ Γουίλερ βρίσκονται στην έβδομη επέτειο του γάμου τους και η ζωή τους φαίνεται στους περισσότερους ως τέλεια. Ζουν στα προάστια του Κονέκτικατ μαζί με τα δυο τους παιδιά. Ο Φρανκ εργάζεται στη Νέα Υόρκη όπου δουλεύει σε ένα γραφείο ενώ η Έιπριλ μένει στο σπίτι ως νοικοκυρά. Κανείς τους όμως δεν είναι ευτυχισμένος. Η Έιπριλ έχει παρατήσει το όνειρό της να γίνει ηθοποιός και ο Φρανκ σιχαίνεται τη δουλειά -στην οποία καταβάλλει λίγη προσπάθεια- παρ' όλο που δεν έχει βρει ποιο είναι το πάθος του στη ζωή. Μια μέρα, η Έιπριλ προτείνει να μετακομίσουν στο Παρίσι, μια πόλη όπου ο Φρανκ επισκέφτηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου και την αγάπησε και που η Έιπριλ δεν έχει πάει ποτέ, ώστε να αναζωογονήσουν το γάμο τους και τη ζωή τους. Αρχικά σκεπτικός, ο Φρανκ συμφωνεί με την ιδέα της Έιπριλ. Όταν οι καταστάσεις όμως θα αλλάξουν, η Έιπριλ αποφασίζει να κάνει το οτιδήποτε για να ξεφύγει από τη δυστυχισμένη της ζωή.
Ηθοποιοί και Χαρακτήρες Επεξεργασία
- Λεονάρντο Ντι Κάπριο στο ρόλο του Φρανκ Γουίλερ
- Κέιτ Γουίνσλετ στο ρόλο της Έιπριλ Γουίλερ
- Κάθι Μπέιτς στο ρόλο της Έλεν Γκίβινγκς
- Μάικλ Σάνον στο ρόλο του Τζον Γκίβινγκς, Τζούνιορ
- Κάθριν Χαν στο ρόλο της Μίλι Κάμπελ
- Ντίλαν Μπέικερ στο ρόλο του Τζακ Όρντγουεϊ
- Ντέιβιντ Χάρμπορ στο ρόλο του Σιπ Κάμπελ
- Ρίτσαρντ Ίστον στο ρόλο του Χάουαρντ Γκίβινγκς
- Ζόι Καζάν στο ρόλο της Μορίν Γκρουμπ
- Τζέι Ο. Σάντερς στο ρόλο του Μπαρτ Πόλοκ
Παραγωγή Επεξεργασία
Μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του Ρίτσαρντ Γέιτς το 1961, ο σκηνοθέτης Τζον Φρανκεχάιμερ θέλησε να το γυρίσει, αλλά προτίμησε να σκηνοθετήσει την ταινία Κάτω από έναν Άλλον Ήλιο (The Manchurian Candidate, 1962).[7] Ο παραγωγός Σάμιουελ Γκόλντγουιν Τζούνιορ εξέφρασε ενδιαφέρον να μεταφέρει το βιβλίο στον κινηματογράφο αλλά άλλοι στο στούντιο του τον έπεισαν ότι το πρότζεκτ αυτό δεν έχει εμπορικές προοπτικές.[8] Το 1965, ο παραγωγός Άλμπερτ Σ. Ρούντι αγόρασε τα δικαιώματα αλλά δεν του άρεσε το φινάλε του βιβλίου.[8] Πέντε χρόνια αργότερα, ο Γέιτς του πρότεινε να γράψει το σενάριο, αλλά ο Ρούντι τότε ήταν απασχολημένος με άλλα πρότζεκτ και τελικά πούλησε τα δικαιώματα στον ηθοποιό Πάτρικ Ο' Νιλ. Ο ηθοποιός αγάπησε το βιβλίο και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του προσπαθώντας να γράψει ένα ικανοποιητικό σενάριο.[8] Ο Γέιτς διάβασε το σενάριο του Νιλ και το βρήκε "απαίσιο", αλλά ο Νιλ αρνήθηκε τις επανειλημμένες προσφορές του να αγοράσει πίσω τα δικαιώματα. Ο Γέιτς απεβίωσε το 1992 και ο Ο' Νιλ δύο χρόνια αργότερα.[7]
Το πρότζεκτ παρέμεινε ανεκμετάλλευτο μέχρι το 2001, όταν ο σκηνοθέτης Τοντ Φιλντ εξέφρασε ενδιαφέρον. Ωστόσο, όταν η οικογένεια Ο' Νιλ απαίτησε να γυριστεί το σενάριο του Ο' Νιλ, ο Φιλντ αποχώρησε και προτίμησε να γυρίσει την ταινία Κρυφές Επιθυμίες (Little Children). Ο παραγωγός Ντέιβιντ Τόμσον αγόρασε τελικά τα δικαιώματα για το στούντιο BBC Films.[9] Το Μάρτιο του 2007, το BBC Films υπέγραψε συνεργασία με τη Dreamworks και τα δικαιώματα της διανομής της ταινίας παγκοσμίως ανέλαβε η Paramount Pictures. Στις 14 Φεβρουαρίου 2008, η Paramount ανακοίνωσε ότι η θυγατρική της, Paramount Vantage, ανέλαβε τη διανομή της ταινίας.[10] Το BBC προσέλαβε τον Τζάστιν Χέιθ να γράψει το σενάριο.[8]
Ο παραγωγός Σκοτ Ρούντιν έστειλε στην Κέιτ Γουίνσλετ το σενάριο και της είπε ότι ο σύζυγός της, ο σκηνοθέτης Σαμ Μέντες, θα ήταν η τέλεια επιλογή να το σκηνοθετήσει.[8] Η Γουίνσλετ έδωσε στον Μέντες το βιβλίο του Γέιτς και του είπε "Θέλω πολύ να παίξω αυτό το ρόλο".[11] Ο Μέντες διάβασε το σενάριο του Χέιθ και μετέπειτα το βιβλίο. Το πρώτο προσχέδιο του Χέιθ ήταν πολύ πιστό στο βιβλίο, χρησιμοποιώντας μεγάλη μέρη με τη γλώσσα του Γέιτς, αλλά ο Μέντες του είπε να βρει τρόπους να εξωστρέψει αυτά που ο Φρανκ και η Έιπριλ δεν λένε ο ένας στον άλλον.[8]
Μόλις ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο συμφώνησε να παίξει, η ταινία ξεκίνησε αμέσως παραγωγή.[8] Ο Ντι Κάπριο για να προετοιμαστεί για το ρόλο παρακολούθησε αρκετά ντοκιμαντέρ για τη δεκαετία του '50 και την προέλευση των προαστίων. Είπε ότι η ταινία δεν ήταν ένα ρομαντικό δράμα και ότι αυτός και η Γουίνσλετ επίτηδες απέφευγαν να παίζουν σε ρομαντικές ταινίες μετά τον Τιτανικό (Titanic).[12] Για να προετοιμαστεί για το ρόλο η Γουίνσλετ, διάβασε το βιβλίο "The Feminine Mystique" της Μπέτι Φρίνταν.[13]
Box office Επεξεργασία
Με προϋπολογισμό 35.000.000 δολάρια[14], η ταινία Ο Δρόμος της Επανάστασης άνοιξε στη 12η θέση με 5,1 εκατομμύρια δολάρια το πρώτο τριήμερο.[14] Στο αμερικανικό box office συνολικά συγκέντρωσε 22,9 εκατομμύρια δολάρια ενώ στον υπόλοιπο κόσμο οι εισπράξεις έφτασαν τα 53 εκατομμύρια δολάρια.[14] Παγκοσμίως απέφερε 75,9 εκατομμύρια δολάρια.[14]
Βραβεία & Υποψηφιότητες Επεξεργασία
| Οργάνωση | Κατηγορία | Υποψήφιος | Αποτέλεσμα |
|---|---|---|---|
| Όσκαρ[6] | Β' Ανδρικού Ρόλου | Μάικλ Σάνον | Υποψηφιότητα |
| Καλλιτεχνική Διεύθυνση | Ντέμπρα Σατ & Κρίστι Ζέα | Υποψηφιότητα | |
| Κοστούμια | Άλμπερτ Γουόλσκι | Υποψηφιότητα | |
| Χρυσές Σφαίρες[4] | Καλύτερη Ταινία - Δράμα | Υποψηφιότητα | |
| Σκηνοθεσία | Σαμ Μέντες | Υποψηφιότητα | |
| Α' Ανδρικού Ρόλου - Δράμα | Λεονάρντο Ντι Κάπριο | Υποψηφιότητα | |
| Α' Γυναικείου Ρόλου - Δράμα | Κέιτ Γουίνσλετ | Νίκη | |
| Screen Actors Guild Awards[15] | Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο | Κέιτ Γουίνσλετ | Υποψηφιότητα |
| BAFTA[5] | Α' Γυναικείου Ρόλου | Κέιτ Γουίνσλετ | Υποψηφιότητα |
| Διασκευασμένο Σενάριο | Τζάστιν Χέιθ | Υποψηφιότητα | |
| Σχεδιασμός Κοστουμιών | Άλμπερτ Γουόλσκι | Υποψηφιότητα | |
| Σχεδιασμός Παραγωγής | Ντέμπρα Σατ & Κρίστι Ζέα | Υποψηφιότητα |
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ nmhh
.hu /dokumentum /158984 /2009 _filmbemutatok _osszes .xls. - ↑ Chris Nashawaty (27 Μαΐου 2009). «Revolutionary Road (2009)». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.
- ↑ «Ο Δρόμος της Επανάστασης στο Rotten Tomatoes». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «The 66th Annual Golden Globe Awards (2009)». goldenglobes.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.
- ↑ 5,0 5,1 «BAFTA Awards 2009». bafta.org. IMDB. 8 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.
- ↑ 6,0 6,1 «The 81st Academy Awards (2009) Nominees and Winners». oscars.org. 22 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.
- ↑ 7,0 7,1 Bailey, Blake (26 Ιουνίου 2007). «Revolutionary Road—the Movie». Slate.com. http://www.slate.com/id/2169033. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 McGrath, Charles (14 Δεκεμβρίου 2008). «Kate! Leo! Gloom! Doom! Can It Work?». The New York Times. http://www.nytimes.com/2008/12/14/movies/14mcgr.html?_r=1&ref=arts. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.
- ↑ McClintock, Pamela (22 Μαρτίου 2007). «DiCaprio, Winslet to Star in Road». Variety. http://www.variety.com/article/VR1117961661.html?categoryid=13&cs=1. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.
- ↑ McClintock, Pamela (14 Φεβρουαρίου 2008). «New Dates for Eight Under Par». The Hollywood Reporter. http://www.variety.com/article/VR1117961661.html?categoryid=13&cs=1. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.
- ↑ Knegt, Peter (22 Δεκεμβρίου 2008). «Plumbing the Depths of Revolutionary Road: Sam Mendes on Yates, Kate, and the Pressures of Awards». indieWIRE. http://www.indiewire.com/article/plumbing_the_depths_of_revolutionary_road_sam_mendes_on_yates_kate_and_the_/. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.
- ↑ Guzman, Rafer (19 Ianoyar;ioy 2009). «In Revolutionary Road, Leo DiCaprio just an ordinary guy». Slate.com. http://www.pantagraph.com/articles/2009/01/13/freetime/doc495e5291d4cc4738928405.txt. Ανακτήθηκε στις 5 Iουλίου 2012.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Cochrane, Kira (29 Δεκεμβρίου 2008). «I did have moments where I'd say, Oh my God ...». The Guardian (London). http://www.guardian.co.uk/film/2008/dec/19/kate-winslet-film-the-reader-revolutionary-road. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.
- ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 «Ο Δρόμος της Επανάστασης στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.
- ↑ «The 15th Annual Screen Actors Guild Awards». sagawards.org. 25 Ιανουαρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2012.