Πάρκο των Μπυτ-Σωμόν
Συντεταγμένες: 48°52′49″N 2°22′58″E / 48.88028°N 2.38278°E
Το πάρκο Μπυτ-Σωμόν (Γαλλικά: Parc des Buttes Chaumont) είναι δημόσιος κήπος που βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο του Παρισιού της Γαλλίας, στο 19ο διαμέρισμα της πόλης.[1]
| Πάρκο των Μπυτ-Σωμόν | |
|---|---|
| Parc des Buttes-Chaumont | |
 | |
 | |
 | |
| Είδος | δημόσιο πάρκο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°52′49″N 2°22′58″E |
| Διοικητική υπαγωγή | 19ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Χώρα | Γαλλία |
| Έναρξη κατασκευής | 1 Απριλίου 1867 |
| Ολοκλήρωση | 1 Απριλίου 1867 |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το πάρκο είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο εντυπωσιακά πάρκα στο Παρίσι. Εγκαινιάστηκε το 1867 τα τελευταία χρόνια της εποχής του Ναπολέοντα Γ'. Πρόκειται για πάρκο αγγλικού τύπου διαμορφωμένο σαν ορεινό τοπίο: περιλαμβάνει βράχους, γκρεμούς, χείμαρρους, καταρράκτες, σπηλιά, επικλινείς πλαγιές, ορεινά λιβάδια, μπελβεντέρε κλπ.[2]
Το πάρκο είναι ανοιχτό με ελεύθερη είσοδο όλες τις μέρες από τις 7 το πρωί ως τις 9 το βράδυ και εξυπηρετείται από το μετρό στη στάση Μπυτ-Σωμόν, πολύ κοντά στην είσοδο.
Ιστορικό Επεξεργασία
Η προέλευση της τοπωνυμίας Μπυτ-Σωμόν (Φαλακροί λόφοι) βασίζεται στην άγονη και ακαλλιέργητη φύση της γης στην οποία είναι κατασκευασμένο το πάρκο. Η παρουσία γύψου στο υπέδαφος κατέστησε τον τόπο στείρο και ακατάλληλο για καλλιέργεια, στην περιοχή υπήρχαν λατομεία γύψου και ασβεστόλιθου ήδη από τη ρωμαϊκή εποχή.
Η περιοχή, λίγο έξω από τα όρια του Παρισιού έως τα μέσα του 19ου αιώνα, είχε άσχημη φήμη. Ήταν η τοποθεσία όπου από τον 13ο αιώνα έως το 1760, εξέθεταν τα πτώματα των απαγχονισμένων εγκληματιών μετά τις εκτελέσεις τους. [3] Μετά την Επανάσταση του 1789, έγινε χώρος απορριμμάτων και, στη συνέχεια, χώρος σφαγίων αλόγων και αποθήκη λυμάτων. Ο διευθυντής δημοσίων έργων του Παρισιού και αρχιτέκτονας του πάρκου Αντόλφ Αλφάν, ανέφερε ότι «ο τόπος εξέπεμπε μολυσματικές οσμές όχι μόνο στις γειτονικές περιοχές, αλλά, ακολουθώντας την κατεύθυνση του ανέμου, σε ολόκληρη την πόλη».
Η κατασκευή του πάρκου άρχισε το 1864, υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Αντόλφ Αλφάν, ο οποίος χρησιμοποίησε όλη την τεχνογνωσία που είχε αποκομίσει από την κατασκευή του δάσους της Βουλώνης και του δάσους της Βενσέν. Χρειάστηκαν δύο χρόνια για την αναδόμηση του εδάφους και εγκαταστάθηκε μια σιδηροδρομική γραμμή για την μεταφορά 200.000 κυβικών μέτρων χώματος.
Για να σχηματιστεί το τοπίο, η τεχνητή λίμνη και οι πλαγιές εργάστηκαν 1.000 εργάτες. Με εκρηκτικά μετέτρεψαν το παλιό λατομείο σε ένα γραφικό λόφο ύψους 50 μέτρων με γκρεμούς, εσωτερικό σπήλαιο και καμάρες. Για τη διοχέτευση του νερού από το κανάλι του ποταμού Ουρκ εγκαταστάθηκαν υδραυλικές αντλίες μέχρι το υψηλότερο σημείο του Μπελβεντέρε και δημιουργήθηκε ο επιβλητικός καταρράκτης.
Ο επικεφαλής κηπουρός του Παρισιού Ζαν-Πιέρ Μπαριγιέ-Ντεσάν ανέλαβε τη διαμόρφωση του πάρκου και φύτεψε χιλιάδες δέντρα, θάμνους και λουλούδια. Ταυτόχρονα, ο αρχιτέκτονας Γκαμπριέλ Νταβιού σχεδίασε τον μικρό ρωμαϊκό ναό στην κορυφή του Μπελβεντέρε καθώς και εστιατόρια σαν ελβετικά σαλέ, ολοκληρώνοντας το τοπίο. Το πάρκο άνοιξε την 1η Απριλίου 1867, συγχρόνως με την Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού και έγινε άμεσα ένας δημοφιλής προορισμός για τους Παρισινούς.
Περιγραφή Επεξεργασία
Το πάρκο των Μπυτ-Σωμόν καταλαμβάνει έκταση 25 εκταρίων (250 στρέμματα) και είναι το πέμπτο μεγαλύτερο πάρκο στο Παρίσι, μετά το δάσος της Βενσέν, το δάσος της Βουλώνης, το πάρκο Λα Βιλέτ, και τους κήπους του Κεραμεικού.[4]
Άνοιξε το 1867, στα τέλη της Δεύτερης Αυτοκρατορίας και είναι επίτευγμα του αρχιτέκτονα Αντόλφ Αλφάν, ο οποίος δημιούργησε όλα τα πάρκα της εποχής του μετασχηματισμού του Παρισιού από τον βαρόνο Οσμάν.
Το πάρκο περιλαμβάνει 5,5 χιλιόμετρα δρόμους και 2,2 χιλιόμετρα μονοπάτια. Τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του είναι:
- στο κέντρο του πάρκου η τεχνητή λίμνη 1,5 εκταρίου.
- το νησάκι Μπελβεντέρε, ένα βραχώδες νησί με απότομα βράχια μέσα στη λίμνη, το οποίο συνδέεται με δύο γέφυρες με το υπόλοιπο πάρκο. Το νησί περιβάλλεται από μονοπάτια και μια απότομη σκάλα 173 σκαλοπατιών που οδηγεί στην κορυφή.
- το σπήλαιο στην άκρη της λίμνης, υπόλειμμα του παλιού λατομείου που καταλάμβανε μέρος της περιοχής. Έχει πλάτος 14 μέτρα και ύψος 20 μέτρα, και έχει σμιλευτεί και διακοσμηθεί με τεχνητούς σταλακτίτες ύψους έως και 8 μέτρων ώστε να μοιάζει με φυσικό σπήλαιο, στο στυλ του ρομαντικού αγγλικού τοπίου κήπου του 18ου και 19ου αιώνα. Ένας τεχνητός καταρράκτης, τροφοδοτούμενος από αντλίες, ρέει από την κορυφή του σπηλαίου και διοχετεύεται προς τη λίμνη.
- ο ναός της Σίβυλλας, εμπνευσμένος από τον ομώνυμο ναό στο Τίβολι της Ιταλίας, βρίσκεται στην κορυφή του νησιού σε ύψος 50 μέτρων πάνω από τα νερά της τεχνητής λίμνης. [5]
Το πάρκο περιλαμβάνει επίσης παιδική χαρά, κούνιες, καρουσέλ, περιοχή για σκέιτ, κουκλοθέατρο, βόλτες με πόνυ και άλλες δραστηριότητες για παιδιά.[6]
Οι γέφυρες Επεξεργασία
Μια κρεμαστή γέφυρα μήκους 63 μέτρων, 8 μέτρα πάνω από τη λίμνη, επιτρέπει την πρόσβαση στο Μπελβεντέρε. Η γέφυρα σχεδιάστηκε από τον Γουστάβο Άιφελ τον δημιουργό του Πύργου του Άιφελ.
Μια δεύτερη γέφυρα 12 μέτρων, 22 μέτρα πάνω από τη λίμνη, γνωστή ως «γέφυρα αυτοκτονίας», επιτρέπει την πρόσβαση στο Μπελβεντέρε από τη νότια πλευρά του πάρκου. Μετά από μια σειρά αυτοκτονιών, η γέφυρα είναι πλέον περιφραγμένη με συρματόπλεγμα.
- Απόψεις του πάρκου των Μπυτ-Σωμόν
-
Κόσμος απολαμβάνει τη λιακάδα -
Το εστιατόριο Rosa Bonheur -
Οι επικλινείς πλαγιές -
Μονοπάτι μέσα στο πάρκο -
Ο καταρράκτης μέσα στην τεχνητή σπηλιά -
Καταφύγιο για τη βροχή
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ . «europeforvisitors.com/paris/articles/parc-des-buttes-chaumont.htm».
- ↑ . «en.parisinfo.com/paris-museum-monument/71468/Parc-des-Buttes-Chaumont».
- ↑ Patrice de Moncan, Paris - Les Jardins du Baron Haussmann, p. 101.
- ↑ . «mamalovesparis.com/butte-chaumont/».
- ↑ De Moncan, Patrice, Les Jardins du Baron Haussmann, citing Edouard André, Les Jardins de Paris.
- ↑ . «familinparis.fr/parc-des-buttes-chaumont/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2020.