Πέρος Μπάνιος

Η Πέρος Μπάνιος είναι μια πρώην κατοικημένη ατόλλη στο Αρχιπέλαγος Τσάγκος στο Βρετανικό Έδαφος του Ινδικού Ωκεανού, με συνολική έκταση 503 χλμ² (311 χλμ² σύμφωνα με παλαιότερες πηγές), αλλά με χερσαία έκταση μόλις 13 χλμ² στις περίπου 32 νησίδες της ατόλλης.

Πέρος Μπάνιος

Γεωγραφία
Τοποθεσία	Ινδικός Ωκεανός
Αρχιπέλαγος	Τσάγκος Αρχιπέλαγος
Αριθμός νήσων	32
Κύρια νησιά	Ιλ ντου Κόιν
Έκταση	503 km²
Χερσαία έκταση	13 km2
Χώρα
Ηνωμένο Βασίλειο (Βρετανικό Έδαφος Ινδικού Ωκεανού)
Δημογραφικά
Πληθυσμός	ακατοίκητο
Σχετικά πολυμέσα

Πέρος Μπάνιος

Είναι μια κοραλλιογενής ατόλλη μετρίου μεγέθους, παρόμοια με εκείνες στις γειτονικές Μαλδίβες. Η διάμετρος της λιμνοθάλασσας, που ονομάζεται Μπαΐε ντε Πέρος Μπάνιος, είναι λίγο πάνω από τα 20 χλμ. Η Πέρος Μπάνιος περιβάλλεται από έναν κανονικό κοραλλιογενή ύφαλο. Ο κυκλικός ύφαλος είναι βυθισμένος στην νοτιοανατολική πλευρά του. Υπάρχουν περίπου 32 κύρια νησιά και μερικές νησίδες. Όλα τα νησιά είναι επίπεδα και αμμώδη και τα μεγαλύτερα καλύπτονται από κοκοφοίνικες.

Το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο νησί της ομάδας είναι το Ιλ ντου Κόιν όπου βρίσκεται και ο οικισμός Περς, από όπου διαχειρίζονταν οι φυτείες καρύδας της ατόλλης. Αυτό το νησί ήταν το κύριο λιμάνι της ατόλλης και διέθετε ένα τζέττυ για την φόρτωση και την εκφόρτωση των εμπορευμάτων.

Το Ιλ ντου Κόιν ήταν το μόνο νησί που κατοικείτο μόνιμα στην Πέρος Μπάνιος. Άλλα σημαντικά νησιά στην ατόλλη που είχαν κτήρια και περιστασιακά κατοικούνταν ήταν τα Γκράντε Σοέρ, Ιλ Ντιαμάντ, Ιλ Μανοέλ και Ιλ Πιέρρ. Όλα αυτά τα νησιά ήταν τμήμα της πρώην φυτείας καρύδας που διοικείτο από το Ιλ ντου Κόιν.

Το Ιλ Γιεγιέ, στην βορειοανατολική γωνιά της ατόλλης, είναι το πλησιέστερο νησί των Τσάγκος στις Μαλδίβες. Η απόσταση μεταξύ του Ιλ Γιεγιέ και της Νήσου Γκαν (Αντού Ατόλλη) είναι 523 χλμ.

Έχουν υπάρξει κάποιες αλλαγές στην γεωγραφία της ατόλλης από την εποχή που εκδόθηκαν οι πρώτοι χάρτες στα μέσα του 19ου αιώνα. Το Ιλ Σαιν Μπράντον, που καλυπτόταν με κοκοφοίνικες όταν έγινε η πρώτη παρατήρηση της ατόλλης, τώρα είναι μια απλή αμμώδης πρόσχωση. Από την άλλη, στον δυτικό δακτύλιο της ατόλλης, το νησί βόρεια του Ιλ Βερτ ήταν μια μικρή αμμώδης πρόσχωση την εποχή που το ερεύνησε ο Πλοίαρχος Ρόμπερτ Μόρεσμπυ το 1837, αλλά τώρα είναι ένα νησί μετρίου μεγέθους που καλύπτεται με βλάστηση.

Ιστορία

Η Πέρος Μπάνιος ανακαλύφθηκε το 1513 από τον Αλφόνσο ντ' Αλμπουκέρκ. Το όνομα της ατόλλης προέρχεται από τον "Πέρο ντο Μπάνιος", το όνομα του Πορτογάλου θαλασσοπόρου που πέθανε εκεί όταν το πλοίο του προσέκρουσε σ' αυτήν την ατόλλη.

Η πρώτη και πιο ενδιαφέρουσα περιγραφή της Πέρος Μπάνιος γράφτηκε από τον Μανοέλ Ρανγκέλ. Ήταν ναυαγός από το Πορτογαλικό πλοίο Κονσεϊσάο που προσέκρουσε και διαλύθηκε στους υφάλους της Πέρος Μπάνηος το 1556.

165 επιζώντες βρέθηκαν σε ένα επίπεδο αμμώδες νησί της Πέρος Μπάνιος σε μια εποχή που δεν υπήρχαν εκεί κοκοφοίνικες. Ανάμεσα τους υπήρχαν δύο γυναίκες και πέντε Καθολικοί ιερείς. Ο Ρανγκέλ αναφέρει ότι υπήρχαν αγριόχορτα και χορτάρια και ότι περίπου 10.000 πουλιά ζούσαν σε εκείνο το νησί. Όσο υπήρχαν πουλιά οι ναυαγοί επιζούσαν, αλλά άρχισαν να πεθαίνουν σε μεγάλο αριθμό αφού είχαν φάει τα περισσότερα από τα πουλιά.

Σύμφωνα με τον Μανοέλ Ρανγκέλ έβρισκαν πόσιμο νερό σκάβοντας ρηχά πηγάδια στην άμμο. Επίσης πολλές χελώνες γεννούσαν τα αυγά τους στις παραλίες εκείνου του νησιού.

Από το 1756 το Ιλ ντου Κόιν φιλοξενούσε έναν πληθυσμό περισσότερων των 500 ατόμων. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους, οι Ιλουάζ, ήταν εργάτες στις φυτείες καρύδας και την βιομηχανία παραγωγής ελαίου. Οι Ιλουάζ ήταν Χριστιανοί και υπήρχαν εκκλησίες και δημοτικά σχολεία στην Πέρος Μπάνιος προτού απομακρυνθεί ο τοπικός πληθυσμός. Η γλώσσα τους ήταν μια Κρεολή εκδοχή της Γαλλικής. Υπάρχει ένα μικρό θαμνώδες νησί που λέγεται Ιλ Ντιάμπλ στα βορειοδυτικά της ατόλλης. Το όνομα της νησίδας (νησί του διαβόλου) υποδηλώνει ότι υπήρχαν κάποιες τοπικές λαϊκές δοξασίες.

Η Νήσος Μόρεσμπυ, στο βόρειο άκρο της ατόλλης Πέρος Μπάνιος ονομάστηκε από το όνομα του Ρόμπερτ Μόρεσμπυ, ενός Βρετανού υδρογράφου που έκανε την πρώτη ακριβή παρατήρηση του Αρχιπελάγους Τσάγκος το 1837. Μετά την παρατήρηση του Μόρεσμπυ, ο πρώτος λεπτομερής χάρτης της ατόλλης εκδόθηκε από την Υδρογραφική Υπηρεσία του Ινδικού Πολεμικού Ναυτικού.

Το 1970, ολόκληρος ο πληθυσμός της Πέρος Μπάνιος εκδιώχθηκε από την Βρετανική Κυβέρνηση και στάλθηκε να ζήσει στον Μαυρίκιο. Πιο πρόσφατα, τα νησιά ερευνήθηκαν ως πιθανό σημείο επανεγκατάστασης του πληθυσμού αυτού, αν και η πρόσβαση επί του παρόντος απαγορεύεται.

Φυσικό Καταφύγιο

Το τμήμα της ατόλλης ανατολικά μιας γραμμής που εκτείνεται από το ανατολικότερο σημείο της Νήσου Μόρεσμπυ στα βόρεια και το ανατολικότερο σημείο γης της Νήσου Φουκέ στα νότια βρίσκεται εντός του Αποκλειστικού Φυσικού Καταφυγίου της Ατόλλης Πέρος Μπάνιος. Η είσοδος σε αυτό και στα άλλα Αποκλειστικά Φυσικά Καταφύγια, και σε μια απόσταση 200 μέτρων από τα νησιά που βρίσκονται μέσα σ’ αυτά απαγορεύεται και οι οποιεσδήποτε δραστηριότητες απαγορεύονται ξεκάθαρα από το Βρετανικό Έδαφος Ινδικού Ωκεανού.

Οι κάτοχοι γιώτ συμβουλεύονται να μην αγκυροβολούν καν εντός των ορίων του Αποκλειστικού Φυσικού Καταφυγίου της Ατόλλης Πέρος Μπάνηος.

Λίστα των νησιών

Η ατόλλη Πέρος Μπάνιος περιλαμβάνει περίπου τα μισά νησιά του Αρχιπελάγους Τσάγκος. Τα νησιά και οι νησίδες παρατίθενται σύμφωνα με τη φορά των δεικτών του ρολογιού, ξεκινώντας από τα νότια:

Νοτιοδυτική περιφέρεια (μεταξύ του νότιου καναλιού και του περάσματος Πας ντε λ'Ιλ Πουλ)

• Ιλ Φουκέ
• Μαπού ντε λ'Ιλ ντου Κόιν
• Ιλ ντου Κόιν
• Ιλ Ανγκλαί
• Ιλ Μονπάτρ
• Ιλ Γκαμπριέλ
• Ιλ Πουλ

Βορειοδυτική περιφέρεια (μεταξύ Πας ντε λ’Ιλ Πουλ και Καναλιού Μόρεσμπυ)

• Πετίτ Σοέρ
• Γκράντε Σοέρ
• Ιλ Φινόν
• Ιλ Βερτ
• ανώνυμο νησί
• Ιλ Μανόν
• Ιλ Πιέρρ
• Ιλ Ντιάμπλ
• Πετίτ Ιλ Μαπού
• Γκράντε Ιλ Μαπού
• Ιλ Ντιαμάντ

Ανατολικό τμήμα (ανατολικά του νότιου καναλιού και του Καναλιού Μόρεσμπυ)

• Ιλ ντε λα Πας
• Μόρεσμπυ Νήσος
• Ιλ Σαιν Μπράντον
• Ιλ Παρασόλ
• Ιλ Λονγκ
• Γκράντε Ιλ Μπουάζ Μανγκ
• Πετίτ Ιλ Μπουάζ Μανγκ
• Ιλ Μανοέλ
• ανώνυμη νησίδα
• Ιλ Γιέγιε (0,60 χλμ²)
• Πετίτ Ιλ Κοκιλάζ
• Γκράντε Ιλ Κοκιλάζ
• Κόιν ντου Μιρ
• Ιλ Βας Μαρίν

Το Πας ντε λ’Ιλ Πουλ ονομάζεται και Πας Ελιζαμπέτ σε παλαιότερους χάρτες.

Τα νησιά στο ανατολικό τμήμα είναι μέρος του Αποκλειστικού Φυσικού Καταφυγίου της Ατόλλης Πέρος Μπάνιος, εκτός από το Ιλ Ντε Λα Πας και την Νήσο Μόρεσμπυ.