Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (1953)

Το 1953 διεξήχθη το 4ο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1. Ξεκίνησε στις 18 Ιανουαρίου από την Αργεντινή και ολοκληρώθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου, στην Ιταλία. Νικητής ήταν, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ο Αλμπέρτο Ασκάρι με Φερράρι.

Σύνοψη Επεξεργασία

Το πρωτάθλημα, όπως και την προηγούμενη χρονιά, διοργανώθηκε με τους κανόνες της Φόρμουλα 2 (εκτός από το Indianapolis 500). Αν και ο Φάντζιο -που επέστρεψε μετά από τον σοβαρό τραυματισμό του το 1952 - οδηγώντας μια Maserati κατάφερε να βγει δεύτερος, νικώντας τον τελευταίο αγώνα στην Ιταλία, η Φερράρι ήταν και πάλι το καλύτερο αυτοκίνητο, νικώντας στα 7 από τα 8 ευρωπαϊκά γκραν πρι. Ο Ασκάρι μάλιστα, κατάφερε να διευρύνει το ρεκόρ του, μένοντας αήττητος για 9 συνεχόμενους αγώνες, μέχρι τη Γαλλία, όπου νικητής ήταν ο Μάικ Χόθορν. Στη Γερμανία νικητής ήταν ο Τζουζέπε Φαρίνα, ενώ στο Σίλβερστόουν ο Ασκάρι και ο Γκονσάλες μοιράστηκαν τον βαθμό του ταχύτερου γύρου. Νικητής στο Indianapolis 500 ήταν ο Μπιλ Βούκοβιτς.

Αγώνες Επεξεργασία

Τη χρονιά αυτή είχαμε για πρώτη φορά ένα γκραν πρι εκτός Ευρώπης (χωρίς φυσικά να μετράμε σε αυτό το Indianapolis 500), αυτό της Αργεντινής, στο οποίο πήραν μέρος οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες. Το γκραν πρι της Αργεντινής διεξήχθη στις αρχές του χρόνου, με το πρωτάθλημα να διακόπτετε στη συνέχεια για 5 μήνες. Επίσης διάφοροι άλλοι ανεπίσημοι αγώνες διεξήχθησαν την ίδια χρονιά, με παρόμοιους όρους.

Οι επίσημοι αγώνες και οι νικητές τους:

Αγώνας Πίστα Ημερομηνία Ταχύτερος Γύρος Νικητής Ομάδα Ελαστικά
1   Γκραν Πρι Αργεντινής Autódromo Juan y Óscar Gálvez 18 Ιανουαρίου   Αλμπέρτο Ασκάρι   Αλμπέρτο Ασκάρι   Ferrari Pirelli
2   Indianapolis 500 Indianapolis Motor Speedway 30 Μαΐου   Μπιλ Βούκοβιτς   Μπιλ Βούκοβιτς   Kuzma-Offenhauser Firestone
3   Γκραν Πρι Ολλανδίας Circuit Zandvoort 7 Ιουνίου   Λουίτζι Βιλορέσι   Αλμπέρτο Ασκάρι   Ferrari Pirelli
4   Γκραν Πρι Βελγίου Circuit de Spa-Francorchamps 21 Ιουνίου   Χοσέ Φροϊλάν Γκονσάλες   Αλμπέρτο Ασκάρι   Ferrari Pirelli
5   Γκραν Πρι Γαλλίας Reims-Gueux 5 Ιουλίου   Χουάν Μανουέλ Φάντζιο   Μάικ Χόθορν   Ferrari Pirelli
6   Γκραν Πρι Βρετανίας Silverstone Circuit 18 Ιουλίου   Αλμπέρτο Ασκάρι /
  Χοσέ Φροϊλάν Γκονσάλες
  Αλμπέρτο Ασκάρι   Ferrari Pirelli
7   Γκραν Πρι Γερμανίας Nürburgring 2 Αυγούστου   Αλμπέρτο Ασκάρι   Τζουζέπε Φαρίνα   Ferrari Pirelli
8   Γκραν Πρι Ελβετίας Circuit Bremgarten 23 Αυγούστου   Αλμπέρτο Ασκάρι   Αλμπέρτο Ασκάρι   Ferrari Pirelli
9   Γκραν Πρι Ιταλίας Autodromo Nazionale Monza 13 Σεπτεμβρίου   Χουάν Μανουέλ Φάντζιο   Χουάν Μανουέλ Φάντζιο   Maserati Pirelli

Βαθμολογία Επεξεργασία

Οι 5 πρώτες θέσεις βαθμολογούνταν με 8, 6, 4, 3 και 2, ενώ 1 επιπλέον βαθμό έπαιρνε ο οδηγός με τον ταχύτερο γύρο. Σε περίπτωση αντικατάστασης του οδηγού με άλλον, οι δυο τους μοιράζονταν τους βαθμούς. Μόνο τα καλύτερα 4 αποτελέσματα μετρούσαν στη τελική βαθμολογία κάθε οδηγού. Από τους 104 οδηγούς που πήραν μέρος, οι παρακάτω 19 κατάφεραν να πάρουν βαθμούς, ενώ συνολικά 63 κατάφεραν να τερματίσουν σε κάποιο από τους αγώνες.

Οδηγός Ομάδα Βαθμοί
1   Αλμπέρτο Ασκάρι Φερράρι 34,5 (46,5)
2   Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Maserati 28 (29,5)
3   Τζουζέπε Φαρίνα Φερράρι 26 (32)
4   Μάικ Χόθορν Φερράρι 19 (27)
5   Λουίτζι Βιλορέσι Φερράρι 17
6   Χοσέ Φροϊλάν Γκονσάλες Maserati 13,5 (14,5)
7   Μπιλ Βούκοβιτς Kurtis Kraft-Offenhauser 9
8   Τόουλο ντε Γραφενριέντ Maserati 7
9   Φελίς Μπονέτο Maserati 6.5
10   Αρτ Κρος Kurtis Kraft-Offenhauser 6
11   Ονόφρε Μαριμόν Maserati 4
12   Μορίς Τριντιγνάντ Gordini 4
13   Σαμ Χανκς Kurtis Kraft-Offenhauser 2
14   Ντουέιν Κάρτερ Kurtis Kraft-Offenhauser 2
15   Όσκαρ Αλφρέδο Γκάλβες Maserati 2
16   Τζακ Μακγκράθ Kurtis Kraft-Offenhauser 2
17   Χέρμαν Λανγκ Maserati 2
18   Φρεντ Αγκαμπασιάν Kurtis Kraft-Offenhauser 1,5
19   Πόλ Ρούσο Kurtis Kraft-Offenhauser 1,5

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία