Πατριώτες (Ολλανδία)
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Οι Πατριώτες (ολλανδικά: Patriotten) ήταν μια πολιτική παράταξη στην Ολλανδία κατά τη Βαταβική Επανάσταση, το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Είχαν επικεφαλής τον Γιόαν φαν ντερ Κάπελεν τοτ ντεν Πολ, και άρχισαν να εδραιώνουν τη δύναμη τους τον Νοέμβρη του 1782.
Οι Πατριώτες έδωσαν αγώνες για την απομάκρυνση του "τοπάρχη" (stadholder) Γουλιέλμου Ε', πρίγκιπα της Οράγγης. Δυσαρεστημένοι από την κληρονομική μεταβίβαση των διοικητικών αξιωμάτων, την παρακμή του εμπορίου της Ολλανδικής Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, τη γενικευμένη ανεργία στον τομέα της βιομηχανίας υφασμάτων, την έκβαση του τέταρτου Αγγλο-Ολλανδικού πολέμου, η Ολλανδική Διακήρυξη Ανεξαρτησίας, η επιρροή της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ καθώς και η επιθυμία για "περισσότερη" δημοκρατία ώθησαν τις μεσαίες και ανώτερες τάξεις να απαιτήσουν εκ νέου τα δικαιώματά τους (που καταγράφηκαν για πρώτη φορά κατά την Ένωση της Ουτρέχτης το 1579). Η μεγαλύτερη μερίδα των κατώτερων τάξεων υποστήριζε το υπάρχον καθεστώς.
Συγκρότησαν εθνοφρουρές και παραστρατιωτικές ομάδες όπως τα Exercitiegenootschapen (λόχοι ασκήσεων), διεκδικώντας από τον πρίγκιπα και τις κυβερνήσεις των επαρχιών να επιτρέπουν τη συμμετοχή στη διακυβέρνηση και στους μη-Καλβινιστές. Οι Πορτοκαλί (βασιλόφρονες), οι ρεπουμπλικάνοι και οι δημοκρατικοί ήταν οι τρεις ομάδες στις οποίες χωρίζονταν οι ευγενείς, αν και από το καλοκαίρι του 1785 και μετά όλο και περισσότεροι ρεπουμπλικάνοι υποστήριζαν τον Γουλιέλμο. Ο πρίγκιπας δεν ήταν πρόθυμος να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις ή να πάρει τις απαραίτητες αποφάσεις. Οι Πορτοκαλί κυβερνήτες της Ουτρέχτης εκδιώχθηκαν από την τοπική εθνοφρουρά υπό τον Κουίντ Οντάατγιε, ενώ ο Πατριώτης Χέρμαν Βίλεμ Ντάεντελς απέτυχε να καταλάβει μια θέση στην τοπική κυβέρνηση του Χάτεμ μετά από παρέμβαση των βασιλικών στρατευμάτων.
Τον Σεπτέμβρη του 1787, μετά την ήττα των Πατριωτικών τοπικών εθνοφρουρών από τα πρωσικά στρατεύματα του Δούκα του Μπράουνσβαϊγκ, πολλοί από τους Πατριώτες κατέφυγαν στη Γαλλία και εγκαταστάθηκαν γύρω από την περιοχή της Δουνκέρκης, όπου ομιλούνταν τα Ολλανδο-Φλαμανδικά.
Στην Ολλανδία πέντε πολιτικοί ταγοί καταδικάστηκαν σε θάνατο, και παρόλο που οι ποινές δεν εκτελέστηκαν, όλοι αναγκάστηκαν να διαφύγουν από τη χώρα. Το 1789, δύο σημαντικοί ηγέτες, ο Φρανσουά Άντριαν φαν ντερ Κεμπ και ο Άνταμ Γκέραρντ Μάπα έφτασαν στις ΗΠΑ μετά από πρόσκληση του Τζωρτζ Ουάσινγκτων. Το 1795, λίγα χρόνια μετά τη Γαλλική Επανάσταση, οι εναπομείναντες Πατριώτες της Βόρειας Γαλλίας επέστρεψαν στη χώρα τους, και με τη βοήθεια γαλλικών στρατευμάτων ίδρυσαν τη Βαταβική Δημοκρατία.