Περιστύλιο
Περιστύλιο (αρχαία ελληνικά: περί + στῦλος) ή περίστωον (περί τη στοά) ονομάζεται η σειρά κιόνων γύρω από ένα οικοδόμημα ή αυλή, που σχηματίζει στοά, καθώς και ο χώρος στον οποίο στεγάζεται η στοά.
Ρωμαϊκή αρχιτεκτονική Επεξεργασία
Στις αγροτικές περιοχές, ένας εύπορος Ρωμαίος μπορούσε να περιβάλλει μία βίλα με σκαλωτούς κήπους. Στην πόλη, οι Ρωμαίοι έφτιαχναν τους κήπους τους μέσα στην οικία (domus). Οι στύλοι ή οι τετράγωνοι κίονες που πλαισιώνανε τον κήπο είχαν σκιερό προστώο (portico), του οποίου οι εσωτερικοί τοίχοι ήταν συχνά διακοσμημένοι με ζωγραφιές τοπίων. Συνήθως, ο χώρος για το οικιακό ιερό (λαράριο) βρισκόταν στο προστώο ή στο αίθριο. Η αυλή πλαισιωνόταν από λουλούδια και θάμνους, συντριβάνια, παγκάκια, γλυπτά, καθώς και από λίμνες με ψάρια.[1] Οι Ρωμαίοι αφιέρωναν όσο ήταν δυνατόν μεγαλύτερο χώρο στο περιστύλιο, μέχρι εκεί που το επέτρεπαν τα όρια.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Χαράλαμπος Μπούρας (Δεκέμβριος 1999). «XX». Μαθήματα Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής (1ος τόμος). Αθήνα: Εκδόσεις Συμμετρία. σελ. 488. ISBN 9789602660621.
- Χαράλαμπος Θ. Μπούρας (2001). «XXIII». Ιστορία της Αρχιτεκτονικής (2ος τόμος) - Αρχιτεκτονική στο Βυζάντιο, το Ισλάμ και την Δυτική Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα. Αθήνα: Εκδοτικός οίκος «Μέλισσα». σελ. 564. ISBN 960-204-023-8.
- Βιτρούβιος (μεταφρ.: Παύλος Λέφας) (2000). Περί αρχιτεκτονικής (πρώτος τόμος) βιβλία I-V. Αθήνα: Εκδόσεις Πλέθρον. σελ. 352. ISBN 9789603480556.
- Μαίρη Ασπρά-Βαρδαβάκη (2011). Η Τέχνη της Κλασσικής, Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής εποχής. Αθήνα: Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. σελ. 217.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ E.B. MacDougall, W.M.F. Jashemski, eds., Ancient Roman Gardens: Dumbarton Oaks Colloqium on the History of Landscape Architecture, 1979.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Barbara McManus, "The Peristylium" Αρχειοθετήθηκε 2020-11-27 στο Wayback Machine.: Η ανακατασκευή ενός περιστυλίου