Ροβέρτος Β΄ του Αρτουά
Ο Ροβέρτος Β΄ του Αρτουά (Robert II d'Artois, Σεπτέμβριος 1250 – 11 Ιουλίου 1302) από τον Οίκο του Αρτουά ήταν κόμης του Αρτουά (1250 - 1302).
| Ροβέρτος Β΄ του Αρτουά | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Robert II d'Artois (Γαλλικά) |
| Γέννηση | Σεπτέμβριος 1250 Μανσούρα (Αίγυπτος) |
| Θάνατος | 11 Ιουλίου 1302 ή 1302[1] Κόρτρεϊκ |
| Αιτία θανάτου | πεσών σε μάχη |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Μωμπουισόν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Αντιβασιλέας στρατιωτικός[2] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αμικία του Κουρτεναί (από 1262)[3] Αγνή των Νταμπιέρ (από 1277)[3] Marguerite d'Avesnes (από 1298)[3] |
| Τέκνα | Μαώ του Αρτουά Φίλιππος του Αρτουά |
| Γονείς | Ροβέρτος Α΄ του Αρτουά και Ματθίλδη της Βραβάντης, κόμισσα του Αρτουά |
| Αδέλφια | Λευκή του Αρτουά Γκυ Δ΄ του Σαιν-Πολ Ούγος Β΄ του Μπλουά Ιάκωβος του Σατιγιόν |
| Οικογένεια | Οίκος του Αρτουά |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αντιβασιλέας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν μεταθανάτιος γιος του Ροβέρτου Α΄ κόμη του Αρτουά και της Ματθίλδης των Ρετζινάρ, κόρης του Ερρίκου Β΄ δούκα της Βραβάντης.
Ο Ροβέρτος Β΄ ήταν γενναίος στρατιώτης, συμμετείχε στη Σταυροφορία της Αραγωνίας και επιχείρησε να επιτεθεί στη Σικελία (1287).[4][5] Από το 1288 ξεκίνησε εργασία σε ένα μεγάλο πάρκο στο Εντέν που περιείχε οπωροπωλεία, καλλιέργειες, ιχθυοτροφεία και κλειστούς χώρους για αγώνες.[6] Ο κήπος περιείχε επίσης μηχανικά αγάλματα όπως και πιθήκους ντυμένους με δέρματα.[7] Υπήρξε ικανός στρατιωτικός και νίκησε τους Φλαμανδούς στη "μάχη του Φουρν" (1297).[8] Τον Ιούλιο του 1302 απεστάλη στη Δυτική Φλάνδρα, λεηλάτησε την ενδοχώρα και επιχείρησε να καταλάβει την Κόρτρεϊκ.
Η μάχη των Χρυσών Σπιρουνιών Επεξεργασία
Ο Ροβέρτος Β΄ αντιμετώπισε τον Φλαμανδικό στρατό στη "μάχη των Χρυσών Σπιρουνιών" (11 Ιουλίου 1302), το ιππικό του προχώρησε επιτυχώς αλλά ο ίδιος τους διέταξε να γυρίσουν πίσω για να κάνει την τελική επίθεση. Το ιππικό κόλλησε στο βάλτο με αποτέλεσμα οι έμπειροι Φλαμανδοί να τους συντρίψουν, όσοι σώθηκαν επέστρεψαν στον Ροβέρτο για να κάνει την τελική επίθεση, ολόκληρος ο στρατός και ο ίδιος ο Ροβέρτος σφαγιάστηκαν από τους Φλαμανδούς.[9]
Οικογένεια Επεξεργασία
Με τον πρώτο γάμο του με την Αμικία των Κουρτεναί (1250 – 1275), κόρη τού Πέτρου κυρίου τού Κονς και απέκτησε:[10]
- Μαώ 1268-1329, κόμισα του Αρτουά, παντρεύτηκε τον Όθωνα Δ΄ κόμη της Βουργουνδίας από τον Οίκο της Ιβρέας.[11]
- Φίλιππος 1269-1298, κύρος του Κονς, Νονανκούρ, Κονφρόν.[12]
- Ροβέρτος Γ΄ 1287-1342, κύριος του Κονς, Κονφρόν, κ.ά.
Μετά το τέλος της Αμικίας νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Αγνή του Νταμπιέρ (1237 - 1288) κληρονόμο του Μπουρμπόν (1277) και σε τρίτο γάμο (18 Οκτωβρίου 1298) τη Μαργαρίτα (απεβ. 1342), κόρη του Ιωάννη Β΄ κόμη τού Αινώ.[13] Τον Ροβέρτο Β΄ κληρονόμησε η κόρη του Μαώ, παρά το ότι ο εγγονός τού Ροβέρτος Γ΄, γιος του Φιλίππου, προσπάθησε να διεκδικήσει το Αρτουά ανεπιτυχώς.[14]
Πρόγονοι Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ www
.biografiasyvidas .com /biografia /r /roberto _ii _el _noble .htm. - ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 p4202.htm#i42014. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Henneman Jr. 1995, σ. 143
- ↑ Housley 1992, σ. 204
- ↑ Landsberg 1995, σ. 22
- ↑ Macdougall 1986, σσ. 117,127
- ↑ Funck-Brentano 1922, σ. 375
- ↑ Dunbabin 1991, σ. 178
- ↑ Dunbabin 2011, σ.14
- ↑ Dunbabin 2011, σ.14
- ↑ Dunbabin 2011, σ.14
- ↑ Dunbabin 2011, σ.14
- ↑ Henneman Jr. 1995, σ. 143
Πηγές Επεξεργασία
- Dunbabin, Jean (1991). A Hound of God: Pierre de la Palud and the Fourteenth-Century Church. Oxford University Press.
- Dunbabin, Jean (2011). The French in the Kingdom of Sicily, 1266–1305. Cambridge University Press.
- Funck-Brentano, Frantz (1922). The Middle Ages. Heinemann.
- Henneman Jr., John Bell (1995). "Artois". In Kibler, William W.; Zinn, Grover A.; Earp, Lawrence (eds.). Medieval France: An Encyclopedia. Routledge.
- Housley, Norman (1992). The Later Crusades, 1274–1580: From Lyons to Alcazar. Oxford University Press.
- Landsberg, Sylvia (1995). The Medieval Garden. Thames and Hudson.
- Macdougall, Elisabeth B., ed. (1986). Medieval Gardens. Dumbarton Oaks.
