Ο Σατανισμός είναι λατρευτική πίστη η οποία έχει ως επίκεντρό της τον Εωσφόρο (Σατανά) , οντότητα που σύμφωνα με την παράδοση των ιουδαίων, των μουσουλμάνων και των χριστιανών είναι ο έσχατος αντίπαλος του Θεού και των ανθρώπων, ενσαρκώνοντας την Ελεύθερη Θέληση (ελεύθερη βούληση) σύμφωνα με τους Σατανιστές, ή την αρχή του απόλυτου κακού σύμφωνα με τους Ιουδαίους, τους μουσουλμάνους και τους Χριστιανούς.

Το ανάποδο πεντάκορφο αστέρι είναι κύριο σύμβολο του Σατανισμού (το μη ανεστραμμένο είναι σύμβολο μαγείας).

Δεν λείπουν λατρείες αρνητικών δυνάμεων στο περιθώριο και των άλλων θρησκειών, όμως ο σατανισμός εντοπίζεται στο θρησκευτικό ορίζοντα του ιουδαϊσμού και χριστιανισμού, επειδή αποδέχεται κατ' αρχήν τον μονοθεϊσμό και την αντίληψη της Βίβλου για τον Διάβολο.

Οι ερευνητές θρησκειολόγοι προτείνουν τέσσερις τύπους σατανισμού: α) τον μεσαιωνικό, β) τον θρησκευτικό γ) τον ερασιτεχνικό δ) τον πνευματικό ή συμβολικό.

Ο μεσαιωνικός σατανισμός Επεξεργασία

Κύρια γνωρίσματά του είναι οι τελετουργικές ανθρωποθυσίες και τα συμβόλαια με τον διάβολο, οι παρά φύση σεξουαλικές σχέσεις με τους δαίμονες ή μεταξύ των συμμετεχόντων, οι φόνοι παιδιών και η πρόκληση καταστροφής σε τρίτα πρόσωπα ή αγαθά με τη χρήση μαγγανείας[1] Πρόκειται για φανταστικό επινόημα της χριστιανικής Εκκλησίας η οποία μέσα από τη δράση της Ιεράς Εξέτασης και τις συνεχείς επίσημες και ανεπίσημες διώξεις μαγισσών,οδήγησε στην ταύτιση της λαϊκής μαγείας και διαφόρων παγανιστικών αντιλήψεων με ό,τι αποκαλείτο διαβολικό. Η καταστολή έτρεφε τη θεωρητική δαιμονολογία, η οποία ξεφτούσε πολύ σύντομα όταν δεν αυξάνονταν οι συγκεκριμένες περιπτώσεις[2] Οι περιπτώσεις πραγματικής λατρείας του Σατανά πρέπει να θεωρούνται ελάχιστες. Τα αριστοκρατικά κοινωνικά στρώματα μάλλον είναι αυτά που υπερεκπροσωπούνται στην άσκηση της λατρείας του Σατανά κι όχι τα λαϊκά στρώματα.[3]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Αθεϊστικός Σατανισμός

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Robert Muchembled, Μια ιστορία του διαβόλου, 12ος-20ος αιώνας, μτφρ.Ευγενία Τσελέντη, εκδ.Μεταίχμιο, Αθήνα, 2003, σελ.72,76, 106
  2. όπ.π. σελ.102
  3. Γ. Βλάχου, σατανισμός, Θρησκειολογικό Λεξικό, Ελληνικά Γράμματα, σελ. 483-484

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Γιώργος Βλάχος, σατανισμός, Θρησκειολογικό Λεξικό, Ελληνικά Γράμματα ,Αθήνα, 2000, σελ.483-486
  • Γκερτ Σβέρχοφ, Ιερά Εξέταση, μτφρ. Ηλίας Τσιριγκάκης, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα,2010
  • Εμμανουήλ Ροΐδης, Οι μάγισσες του Μεσαίωνα, εκδ. Μάριος Βερέττας, Αθήνα 2006
  • Robert Thurston, Μάγοι και μάγισσες. Η άνοδος και η πτώση των κυνηγιών μάγων και μαγισσών στη Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, μτφρ. Ιωάννα Παπαστάμου, εκδ. Παπαζήσης, Αθήνα 2006
  • Βασίλης Αδραχτάς, Σατανισμός. Άλλη μια Νέα Θρησκεία χωρίς Θεό, εκδ. Ιερά/Βέβηλα Αθήνα 2010
  • Henry Ansgar Kelly, Σατανάς: μια βιογραφία, μτφρ. Γιάννης Βογιατζής, εκδ. Πολύτροπον 2008
  • Νίκος Ματσούκας, Σατανάς, εκδ. Π. Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1999
  • Charles Stewart, Δαίμονες και διάβολος στην Ελλάδα, μτφρ. Μαριάννα Σωκράτους, εκδ. Ταξιδευτής, Αθήνα, 2008
  • Robert Muchembled, Μια ιστορία του διαβόλου 12ος -20ος αιώνας, μτφρ. Τσελέντη Ευγενία, εκδ. Μεταίχμιο, Αθήνα 2003
  • Απόστολος Νικολαΐδης, Η σατανολατρία ως κοινωνικό φαινόμενο, ανάτυπο Αθήνα 1995.[πρώτη δημοσίευση στο περ. "Κοινωνία", τεύχη 3 και 4 του 1994, σσ. 265-271 και 385-390]