Σεραπίων Αντιοχείας

Πατριάρχης Αντιοχείας (191-211)

Ο Σεραπίων (... - 211) ήταν Πατριάρχης Αντιοχείας (191-211). Είναι γνωστός κυρίως μέσω των θεολογικών συγγραμμάτων του. Εορτάζεται στις 30 Οκτωβρίου[1].

Σεραπίων
Επίσκοπος Αντιοχείας
Απεικόνιση του Σεραπίωνος στον Ναό Αγίου Αντωνίου (Sant Antoni Abat), Βαλένθια.
Απόπ. 191
Έως211
ΠροκάτοχοςΜαξιμιανός
ΔιάδοχοςΑσκληπιάδης
Προσωπικά στοιχεία
Γέννησηάγνωστη
Αντιόχεια
Θάνατος211
Αγιοποίηση
Εορτασμός30 Οκτωβρίου
Τιμάται απόΟρθόδοξη Εκκλησία
Καθολική Εκκλησία

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Σεραπίων θεωρείτο ένας από τους κύριους θεολόγους της εποχής του. Πηγή για το πρόσωπό του είναι ο Ευσέβιος Καισαρείας, ο οποίος καταγράφει (Εκκλησιαστική Ιστορία, Ε.22) πως είναι ο όγδοος επίσκοπος της Αντιόχειας, διαδεχόμενος τον Μαξιμιανός. Πέθανε κατά τον διωγμό του Σεπτίμιου Σεβήρου το 211 μ.Χ.[2]

Εργογραφία Επεξεργασία

Ο Ευσέβιος αναφέρει πως συνέταξε επιστολές και Πραγματεία του κατά Πέτρον Ευαγγέλιον. Ως προς τις επιστολές, Προς Δόμνον και Προς Ποντικόν και Καρικόν, η μεν πρώτη γράφεται έχοντας ως αποδέκτη κάποιον χριστιανό ο οποίος κατά τη διάρκεια διωγμού (του 202) ασπάστηκε την ιουδαϊκή διδασκαλία-Ιουδαϊσμός ο οποίος δεν εδιώκετο- προκειμένου να αποφύγει τις συνέπειες του διωγμού, και η δεύτερη είναι προσπάθεια αντίκρουσης της μοντανιστικής διδασκαλίας.[3] Όσο δε για την πραγματεία κατά του Ευαγγελίου του Πέτρου, την συντάσσει με αφορμή απορία που του απηύθυναν χριστιανοί της Ρωσσού σχετικά με αυτό και τη χρησιμότητα ανάγνωσής του. Αφού το μελέτησε ο ίδιος προσωπικά και διαπίστωσε τις δοκητίστικές αντιλήψεις που περιείχε, συνέταξε αυτήν την πραγματεία με σκοπό να τους προφυλάξει[4]. Η μνεία του Απόκρυφου αυτού ευαγγελίου του Πέτρου και η παράθεση από τον Σεραπίωνα αποσπάσματός του, μέσα από τον Ευσέβιο, ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα η μόνη πηγή της έρευνας γι αυτό, μέχρι την εύρεσή του το 1886.[2]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. (Αγγλικά) Healy, Patrick (1912). «St. Serapion». Catholic Encyclopedia. Νέα Υόρκη: Robert Appleton Company. 
  2. 2,0 2,1 Παπαδόπουλος 1997, σελ. 328.
  3. Χρήστου 2005, σελ. 752-753.
  4. Χατζηαντωνίου 1993, σελ. 179.

Πηγές Επεξεργασία