Σερντάμπ

Το σερντάμπ (αραβικά: سرداب, sirdab, κυριολεκτικά "κρύο νερό", -κελάρι σαν αντιδάνειο στα αραβικά-, αρχαία αιγυπτιακά pr-tu.t "σπίτι του αγάλματος") είναι μια κατασκευή που συναντάμε στα ταφικά μνημεία (μασταμπάδες ή ταφικούς ναούς) του Αρχαίου βασιλείου. Συνήθως είναι χτισμένο χωρίς πρόσβαση, και περιέχει το άγαλμα του Κα του εκλιπόντος. Κάποιες φορές επικοινωνούσε με τον ταφικό θάλαμο μέσω ανοίγματος ή μέσω τρυπών, που επέτρεπαν στον νεκρό (στο Κα του), να δέχεται τις ταφικές προσφορές που άφηναν οι συγγενείς ή οι ιερείς. Συχνά το σερντάμπ ήταν κρυμμένο πίσω από μια στήλη με ψευδοθύρα.

Το άγαλμα του Κα του Ζοζέρ κοιτάει από μια τρύπα του σερντάπ, έτοιμο να δεχθεί την ψυχή του νεκρού και τις προσφορές σ’ αυτό.

Ο Kaitep και η γυναίκα του Hetepheres.

Το σερντάπ του Φαραώ Ζοζέρ είναι έξω από την πυραμίδα του, σε ένα μικρό απομονωμένο δωμάτιο, που ανακαλύφθηκε το 1924 από τον Cecil Firth, και περιέχει ιερογλυφικά που αναφέρονται στον Ιμχοτέπ ως τον αρχιτέκτονα της Βαθμιδωτής πυραμίδας του Ζοζέρ στη Σακάρα. Περιέχει το άγαλμα του Κα του Ζοζέρ, ύψος 1,42 μέτρα, αντίγραφό του οποίου υπάρχει εκεί, ενώ το γνήσιο βρίσκεται στο Αιγυπτιακό Μουσείο.

Ένα άλλο καθιστό άγαλμα του ιερέα Kaitep της πέμπτης ή έκτης δυναστείας, και της γυναίκας του Hetepheres, ύψος 47,5, επίσης βρέθηκε σε σερντάμπ (σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο).

Δεν συναντάμε το σερντάμπ σε τάφους του Μέσου βασιλείου, αλλά το άγαλμα του νεκρού εξακολουθεί να υπάρχει στο ταφικό μνημείο.