Σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Ελ Αγιάτ (2002)
Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Ελ Αγιάτ το 2002 συνέβη στις 02:00΄ το πρωί της 20ής Φεβρουαρίου 2002 σε επιβατικό τρένο με ένδεκα βαγόνια που ταξίδευε από το Κάιρο στο Λούξορ. Το τρένο μετέφερε Αιγυπτίους που επέστρεφαν από τη μεγαλύτερη εορταστική μουσουλμανική εκδήλωση 'Eid al-Adha" και χαρακτηρίστηκες ως το χειρότερο δυστυχημα στο -επιρρεπές σε δυστυχήματα - αιγυπτιακό σιδηροδρομικό δίκτυο.[2]
| Σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Ελ Αγιάτ (2002) | |
|---|---|
| Χώρος | Κυβερνείο 6ης Οκτωβρίου (Αίγυπτος) |
| Ώρα | 02:00΄ |
| Ημερομηνία | 20 Φεβρουαρίου 2002 |
| Τοποθεσία | Ελ Αγιάτ |
| Αίτια | Πυρκαγιά σε επιβατικό συρμό |
| Θάνατοι | 383 (επίσημα, οι πηγές διΐστανται) |
| Τραυματισμοί | 61 [1] |
Αξιωματούχοι είπαν ότι η πυρκαγιά ξεκίνησε περίπου στις 12:30΄, μια ώρα (άλλες πηγές αναφέρουν 99 λεπτά[1]) μετά την αναχωρηση του τρένου από την πρτεύουσα. Πιθανότατα ξεκίνησε από το βαγόνι - καφενείο στο πέμπτο βαγόνι του τρένου, όταν φιάλη αερίου εξερράγη,[3] προκαλώντας πυρκαγιά που ενέπλεξε επτά βαγόνια τρίτης θέσης, με αποτέλεσμα να γίνουν σχεδόν στάχτη. Ερευνάται, επίσης, μήπως αυτή η κόλαση φωτιάς προκλήθηκε από φορητή συσκευή υγραερίου (γκαζάκι), το οποίο πολλοί Αιγύπτιοι έχουν μαζί τους για να ζεσταίνουν τον καφέ τους.[4] Ο αρχικός αριθμός των νεκρών που ανακοινώθηκε από αξιωματούχους εκείνη την εποχή ήταν 383, όλοι Αιγύπτιοι. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψιν ότι επτά βαγόνια κάηκαν ολοσχερώς και κάθε βαγόνι ήταν γεμάτο με τουλάχιστον διπλάσια από τη μέγιστη χωρητικότητα μεταφοράς των 150 ατόμων[3], αυτός ο αριθμός μπορεί να έχει υποτιμηθεί πολύ. Η αμφίβολη φύση του συγκεκριμένου απολογισμού των νεκρών έγκειται στην απουσία πλήρους καταλόγου επιβατών. Το τρένο αυτό χρειάζεται περίπου 17 ώρες για να καλύψει την απόσταση των 660 μλίων μεταξύ Καΐρου - Ασουάν, καθώς σταματά σε όλους σχεδόν τους σταθμούς. Τα καθίσματά του ειναι ξύλινα, οι τουαλέτες υποτυπώςδεις, ενώ τα τζάμια στα περισσότερα παράθυρα είναι σπασμένα.[2]
Η καταγραφή των αγνοουμένων ήταν σχεδόν αδύνατη εκείνη την εποχή. Επιπλέον, η φωτιά ήταν τόσο έντονη και τα βαγόνια κάηκαν τόσο πολύ, που πολλά πτώματα είχαν απανθρακωθεί. Καθώς δεν υπήρχε μέσο επικοινωνίας μεταξύ του μηχανοδηγού και των πίσω βαγονιών, ο μηχανοδηγός δεν αντιλήφθηκε αμέσως τη φωτιά, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να προσπαθούν να φύγουν από τα υπερφορτωμένα βαγόνια, πηδώντας από αυτά και βρίσκοντας τον θάνατο, ενώ το ρεύμα αέρα που δημιουργούσε η πορεία του τρένου επί τέσσερα σχεδόν μιλια επιδείνωσε τη φωτιά.[3] Όταν ο μηχανοδηγός είδε τι είχε συμβεί, κατάφερε να αποσυνδέσει τα φλεγόμενα βαγόνια από τα υπόλοιπα 11 του τρένου και συνέχισε προς τον πλησιέστερο σταθμό για να ειδοποιήσει τις αρχές.[2]
Οι συνθήκες, υπό τις οποίες συνέβη η καταστροφή τέθηκαν υπό έρευνα. Αυτό που έγινε γνωστό από αυτόπτες μάρτυρες ήταν ότι πολλοί επιβάτες πάλευαν να διαφύγουν από τα παράθυρα, ενώ οι διασώστες προσπαθούσαν να διαχωρίσουν απανθρακωμένα πτώματα από επιζώντες - απόδειξη ότι το τρένο ήταν υπερφορτωμένο, τόσο που σχεδόν κανείς δεν μπορούσε να βρει διαδρομή διαφυγής.[3] Ορισμένοι από τους νεκρούς βρέθηκαν κουλουριασμένοι κάτω από τα καθίσματα, σε μια προσπάθεια να βρούν έτσι προστασία.[1]
Ο Ατέφ Ομπέιντ (Atef Obeid), ο Αιγύπτιος πρωθυπουργός, ανέφερε στα κυριότερα τηλεοπτικά δίκτυα το επόμενο απόγευμα ότι ο απολογισμός των νεκρών έχει υπερβεί τα 370 άτομα και δεν είχε ακόμη οριστικοποιηθεί. Ανέφερε, επίσης, ότι το αίτιο της πυρκαγιάς διερευνάτα. Καθώς, όμως, στο τρένο δεν παρουσιάστηκε κάποιο μηχανικό πρόβλημα, εκτιμάται ότι οφείλεται σε παράνομη χρήση συσκευής με αέριο (γκαζάκι) από κάποιον επιβάτη, προσκειμένπυ να φτιάξει τσάι ή να ζεστάνει το φαγητό του. Καθώς ο αριθμός των νεκρών αυξανόταν διαρκώς, Αιγύπτιοι αξιωματούχοι ανέφεραν ότι "ήταν η χειρότερη καταστροφή στα 150 χρόνια από την ίδρυση της Αιγυπτιακής Σιδηροδρομικής Αρχής".[1]
Κάποιοι Αιγύπτιοι αξιωματούχοι σχολίασαν ότι ο επίσημος αριθμός των 383 νεκρών είναι κατάφωρα ανακριβής και ότι είναι μια προσπάθεια να μειωθεί η ζημιά που προκλήθηκε στη φήμη της κυβέρνησης.