Τέννης (μυθολογία)
Στην αρχαία ελληνική μυθολογία ο Τέννης, επώνυμος ήρωας της νήσου Τενέδου, ήταν γιος του Κύκνου γιου του θεού Ποσειδώνα ή του θεού Απόλλων ή του θεού Άρη και της Πρόκλειας κόρης του βασιλιά της Τροίας Λαομέδων. Από τους κατοίκους του αποδίδονταν στον Τέννη τιμές θεϊκές και είχε αφιερωθεί σε αυτόν ιερό με άγαλμα στο εσωτερικό του, το οποίο ο Ουέρρης αργότερα μετέφερε στη Αρχαία Ρώμη. Η δεύτερη σύζυγος του Κύκνου Φιλονόμη κόρη του Τραγάσου ερωτεύτηκε τον Τέννη, ζήτησε μαζί του έρωτα αλλά εκείνος αρνήθηκε. Η Φιλονόμη κατηγόρησε ψευδώς τον Τέννη στον πατέρα του για Βιασμό, χρησιμοποίησε για τον σκοπό αυτό έναν ψευδομάρτυρα τον Εύμολπο. Ο Κύκνος την πίστευε και αποφάσισε να σκοτώσει τα παιδιά από την πρώτη σύζυγο του, τοποθέτησε τον Τέννη και την αδελφή του Ημιθέα σε μια λάρνακα και τους έριξε στον ανοιχτό ωκεανό. Τα δύο παιδιά ωστόσο διασώθηκαν με την βοήθεια του παππού τους Ποσειδώνα, η λάρνακα προσάραξε στην νήσο Λευκοφρύδη που από τότε πήρε προς τιμή του το όνομα Τένεδος. Οι κάτοικοι δέχτηκαν τα δύο αδέλφια θερμά και ανακήρυξαν τον Τέννη βασιλιά τους. Ο Τέννης υπήρξε για την Τένεδο ό,τι ο Θησέας για την Αρχαία Αθήνα.
| Τέννης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Τέννης (Ελληνικά) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Cycnus και Απόλλων και Προκλεία |
| Αδέλφια | Ημιθέα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς της ελληνικής μυθολογίας |
Ο Κύκνος έμαθε αργότερα την αλήθεια, θανάτωσε τον Εύμολπο, έθαψε ζωντανή την Φιλονόμη και αποφάσισε να βρει τα παιδιά του για να συμφιλιωθεί μαζί τους. Ο Τέννης δεν μπορούσε να συγχωρέσει ωστόσο τον πατέρα του για την συμπεριφορά του που παρά λίγο να τον οδηγήσει στον θάνατο, όταν προσάραξε η βάρκα του Κύκνου στην Τένεδο έκοψε τα σχοινιά με τσεκούρι.[1][2] Ο Τέννης βρέθηκε σε σύγκρουση με τον Αχιλλέα όταν προσπάθησε να βιάσει την αδελφή του, ο Αχιλλέας τον σκότωσε παρά της προειδοποιήσεις της μητέρας του Θέτις ότι θα αντιμετωπίσει την οργή του Απόλλωνα. Ο Απόλλωνας πραγματικά σκότωσε αργότερα με τα χέρια του τον Αχιλλέα σαν τιμωρία για τον φόνο του Τέννη.[3] Όταν έληξε ο Τρωικός Πόλεμος ο Αγαμέμνονας επέτρεψε σε Τρώες αιχμαλώτους να κτίσουν στο νησί μια πόλη πάνω από την υπάρχουσα Μυκηναϊκή, ονομάστηκε Τενέα προς τιμή του Τέννη.[4] Ο Παυσανίας μας παρέχει στο έργο του μια σύντομη ιστορία της Τενέας.[5] Ο Διόδωρος Σικελιώτης γράφει ότι οι Τενέδιοι έκτισαν ναό προς τιμή του Τέννη, απαγορευόταν να εισέλθουν παίκτες φλάουτου στον περίβολο του ναού και να ειπωθεί το όνομα του Αχιλλέα, στον ναό πρόσφεραν θυσίες μέχρι την κλασσική αρχαιότητα.[6] Οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν την ορολογία «Τενέδιος άνθρωπος» για να περιγράψουν τους υπερβολικά βίαιους, ο Τέννης είχε θεσπίσει βάρβαρες νομοθεσίες όπως να κόβουν με τσεκούρι το κεφάλι του ενόχου μέσα στο δικαστήριο.[7]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, 3.24
- ↑ Παυσανίας, 10.14.2
- ↑ Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, 3.26
- ↑ Στράβων, 8.6.22
- ↑ Παυσανίας, 2.5.4
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, 5.83
- ↑ Λεξικό της Σούδας, "Τενέδιος άνθρωπος"
Πηγές Επεξεργασία
- Conon, Fifty Narrations, surviving as one-paragraph summaries in the Bibliotheca (Library) of Photius, Patriarch of Constantinople translated from the Greek by Brady Kiesling. Online version at the Topos Text Project.
- Diodorus Siculus, The Library of History translated by Charles Henry Oldfather. Twelve volumes. Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1989. Vol. 3. Books 4.59–8. Online version at Bill Thayer's Web Site
- Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica. Vol 1-2. Immanel Bekker. Ludwig Dindorf. Friedrich Vogel. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1888-1890. Greek text available at the Perseus Digital Library.
- Pausanias, Description of Greece with an English Translation by W.H.S. Jones, Litt.D., and H.A. Ormerod, M.A., in 4 Volumes. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1918.
- Pausanias, Graeciae Descriptio. 3 vols. Leipzig, Teubner. 1903. Greek text available at the Perseus Digital Library.
- Pseudo-Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
- Stephanus of Byzantium, Stephani Byzantii Ethnicorum quae supersunt, edited by August Meineike (1790-1870), published 1849. A few entries from this important ancient handbook of place names have been translated by Brady Kiesling. Online version at the Topos Text Project.
- Strabo, The Geography of Strabo. Edition by H.L. Jones. Cambridge, Mass.: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1924. Online version at the Perseus Digital Library.
- Strabo, Geographica edited by A. Meineke. Leipzig: Teubner. 1877. Greek text available at the Perseus Digital Library.
- Suida, Suda Encyclopedia translated by Ross Scaife, David Whitehead, William Hutton, Catharine Roth, Jennifer Benedict, Gregory Hays, Malcolm Heath Sean M. Redmond, Nicholas Fincher, Patrick Rourke, Elizabeth Vandiver, Raphael Finkel, Frederick Williams, Carl Widstrand, Robert Dyer, Joseph L. Rife, Oliver Phillips and many others. Online version at the Topos Text Project.