Τετραφθοριούχο διβόριο
Το τετραφθοριούχο του διβορίου είναι η ανόργανη χημική ένωση με τον τύπο (BF2)2. Είναι ένα άχρωμο αέριο και η έχει χρόνο ημιζωής ημερών σε θερμοκρασία δωματίου. Είναι το πιο σταθερό από τα τετρααλογονίδια του διβορίου.[1]
| Τετραφθορίδιο του διβορίου | |
|---|---|
| |
| |
| Γενικά | |
| Όνομα IUPAC | Διβόριο τετραφθορίδιο |
| Χημικά αναγνωριστικά | |
| Χημικός τύπος | B2F4 |
| Μοριακή μάζα | 97.616 g/mol |
| Αριθμός CAS | 13965-73-6 |
| Φυσικές ιδιότητες | |
| Σημείο τήξης | −56 °C (−69 °F; 217 K) |
| Σημείο βρασμού | -34 °C (−29 °F; 239 K) |
| Πυκνότητα | 4.3 kg/m3 (αέριο) |
| Χημικές ιδιότητες | |
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |
Δομή και σύνδεσμος Επεξεργασία
Το τετραφθοριούχο διβόριο είναι ένα επίπεδο μόριο με απόσταση δεσμού Β-Β 172 pm. Αν και έχει έλλειψη ηλεκτρονίων, τα κέντρα ακόρεστου βορίου σταθεροποιούνται με δεσμό pi με τους τερματικούς συνδέτες φθορίου. Η ένωση είναι ισοηλεκτρονική με οξαλικό.
Σύνθεση και αντιδράσεις Επεξεργασία
Το τετραφθοριούχο διβόριο μπορεί να σχηματιστεί με επεξεργασία μονοφθοριούχου βορίου με τριφθοριούχο βόριο σε χαμηλές θερμοκρασίες, προσέχοντας να μην σχηματιστούν ανώτερα πολυμερή. [2]
Η προσθήκη τετραφθοριούχου διβορίου στο σύμπλοκο του Vaska χρησιμοποιήθηκε για να παραχθεί ένα πρώιμο παράδειγμα ενός συμπλόκου βορυλίου μετάλλου μεταπτώσεως: [3]
- 2 B2F4 + IrCl(CO)(PPh3)2 → Ir(BF2)3(CO)(PPh3)2 + ClBF2
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Greenwood, Norman N., Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.). Butterworth-Heinemann. ISBN 978-0-08-037941-8.
- ↑ P. L. Timms (1972). Low Temperature Condensation. σελ. 143. ISBN 0-12-023614-1.
- ↑ Neeve, Emily C.; Geier, Stephen J.; Mkhalid, Ibraheem A. I.; Westcott, Stephen A.; Marder, Todd B. (2016). «Diboron(4) Compounds: From Structural Curiosity to Synthetic Workhorse». Chemical Reviews 116 (16): 9091–9161. doi:. PMID 27434758.
Αναφορές Επεξεργασία
- Louis Trefonas and William N. Lipscomb (1958). «Crystal and Molecular Structure of Diboron Tetrafluoride, B2F4». J. Chem. Phys. 28 (1): 54. doi:. https://archive.org/details/sim_journal-of-chemical-physics_1958-01_28_1/page/54.
- Gayles, J. N.; Self, J. (1964). «Infrared Spectrum of Diboron Tetrafluoride in the Gaseous and Solid States». Journal of Chemical Physics 40: 3530–3539. doi:.
- Arthur Finch and Hermann Irving Schlesinger (1958). «Diboron Tetrafluoride». J. Am. Chem. Soc. 80 (14): 3573–3574. doi:.
- A. K. Holliday and F. B. Taylor (1964). «Diboron tetrafluoride. Part II. Reactions with some oxides and organometallic compounds». J. Chem. Soc.: 2731–2734. doi:.
- Vernon H. Dibeler and Susan K. Liston (1968). «Mass-spectrometric study of photoionization. XII. Boron trifluoride and diboron tetrafluoride». J. Chem. Soc. 7 (9): 1742–1746. doi:.