Τζον Μπόναμ

Άγγλος ντράμερ και συνθέτης του βρετανικού χαρντ ροκ συγκροτήματος Led Zeppelin

Ο Τζον Χένρυ Μπόναμ (αγγλ. John Henry Bonham, 31 Μαΐου 1948 - 25 Σεπτεμβρίου 1980) ήταν Άγγλος ντράμερ και συνθέτης του βρετανικού χαρντ ροκ συγκροτήματος Led Zeppelin

Τζον Μπόναμ
Ο Τζον Μπόναμ σε συναυλία το 1975
Πληροφορίες
Όνομα γέννησηςΤζον Χένρι Μπόναμ (John Henry Bonham)
ΨευδώνυμοBonzo, The Beast
Γέννηση31  Μαΐου 1948[1][2][3]
Ρέντιτς
Θάνατος25  Σεπτεμβρίου 1980[1][2][3]
Ουίντσορ
ΚαταγωγήΡέντιτς, Γουόρτσεστερσαϊρ, Αγγλία
EίδοςHard Rock, Rock
ΙδιότητεςΜουσικός, Συνθέτης
Μουσικά όργαναΤύμπανα, Κρουστά
Παρουσία1962 - 1980
Δισκογραφική εταιρείαAtlantic, Swan Song
ΣυμμετοχέςLed Zeppelin, Band of Joy
Ιστότοπος
www.ledzeppelin.com

Βιογραφία Επεξεργασία

Τα πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Ο Μπόναμ γεννήθηκε το Μάιο του 1948 στο Ρέντιτς του Γουόρτσεστερσάιρ. Έδειξε ενδιαφέρον στη μουσική και πιο ιδιαίτερα στα τύμπανα από παιδική ηλικία, με κύριες επιρροές του τον Τζην Κρούπα και τον Μπάντι Ριτς. Το πρώτο του σετ τυμπάνων του το έκανε δώρο ο πατέρας του, Τζακ όταν ο Τζον Μπόναμ ήταν δεκαπέντε ετών. Τότε ήταν που εντάχθηκε στους Blue Star Trio, χωρίς να έχει κάνει μαθήματα αλλά έχοντας μάθει να παίζει, εξασκούμενος από μόνος του.

Το 1964, αποφοίτησε από το σχολείο Lodge Farm County Secondary School. Εκείνη τη χρονιά συμμετείχε στους Terry Webb and the Spiders, ένα συγκρότημα κατά τις συναυλίες του οποίου ήταν υποχρεωμένος να φοράει μωβ σακάκι με χρυσό πέτο. Την ίδια χρονιά, μεταπήδησε στους Senators με τους οποίους ηχογράφησε μία διασκευή στο τραγούδι "She's a Mod" του Τέρι Τσάιλντ για τη συλλογή "Brum Beat" η οποία περιείχε τραγούδια από συγκροτήματα της περιοχής του Μπέρμιγχαμ.

Στη συνέχεια, αναπλήρωσε για μερικές συναυλίες τον Μπράιαν Σαρπ στους Pat Wayne and the Beachcombers, ενώ το 1965 συμμετείχε στους The Nicky James Movement, στους Mavericks του Στηβ Μπρετ και τους Danny King and the Mayfair Set με τον κιθαρίστα Τρέβορ Μπέρτον στη σύνθεση τους. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, εντάχθηκε στους Way Of Life, με τους οποίους έπαιξε για ενάμισι χρόνο και αφού διέκοψε για ένα διάστημα, επανήλθε στο συγκρότημα για μία μικρή χρονική περίοδο.

Το 1967, ο Μπόναμ έγινε μέλος των The Crawling King Snakes όπου γνώρισε τον μετέπειτα τραγουδιστή των Led Zeppelin, Ρόμπερτ Πλαντ. Στα τέλη της χρονιάς εντάχθηκε στους Band of Joy, με τον Πλαντ στα φωνητικά, τον Κέβιν Γκάμοντ στην κιθάρα και τον Πωλ Λόκι στο μπάσο. Εμφανιζόταν σε τοπικά κλαμπ του Λονδίνου για 60 με 70 λίρες Αγγλίας ανά συναυλία και ηχογράφησαν στα Regent Sound Studios τα τραγούδια "Adriatic Sea View", "For What it's Worth", "Hey Joe" και "Memory Lane".

Τελευταίο του συγκρότημα πριν τους Led Zeppelin ήταν το προσωπικό σχήμα του Τιμ Ρόουζ, με το οποίο περιόδευσε τον Ιούνιο του 1968.

Led Zeppelin Επεξεργασία

Μετά τη διάλυση των Yardbirds o κιθαρίστας Τζίμι Πέιτζ αποφάσισε να δημιουργήσει ένα νέο συγκρότημα υπό την καθοδήγηση του μάνατζερ του, Πήτερ Γκραντ. Ο μπασίστας Τζον Πωλ Τζόουνς έγινε μέλος του νέου συγκροτήματος αφού ήταν γνωστός στον Πέιτζ λόγω της παλιότερης συνεργασίας τους για το άλμπουμ "Little Games" των Yardbirds. Το ίδιο διάστημα του προτάθηκε ο Ρόμπερτ Πλαντ για να αναλάβει τα φωνητικά του συγκροτήματος, κάτι που δέχτηκε ο Πέιτζ αφού θεώρησε ότι ταίριαζαν και από καλλιτεχνική άποψη αλλά και από πλευράς χαρακτήρα. Ο Μπόναμ προτάθηκε από τον Πλαντ, αφού ήταν γνωστοί από τη συνεργασία τους στους Crawling King Snakes.

 

Το νέο συγκρότημα χρησιμοποίησε το όνομα The New Yardbirds για μία σκανδιναβική περιοδεία το Σεπτέμβριο του 1968. Ένα μήνα αργότερα και ενώ είχαν μετονομαστεί σε Led Zeppelin, ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις του ομώνυμου δίσκου τους, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1969 ανεβαίνοντας στο Top-10 της Μεγάλης Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Από εκεί και έπειτα, οι Led Zeppelin ηχογράφησαν άλλους επτά δίσκους, με ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ήχου τους το βαρύ ρυθμικό κομμάτι του Μπόναμ το οποίο τονιζόταν ακόμη περισσότερο με τις παραγωγές του Τζίμι Πέιτζ, όπως με την χαρακτηριστική ηχώ στο κομμάτι "When the Levee Breaks" από το "Led Zeppelin IV".

Στα τέλη του 1968, οι Led Zeppelin περιόδευσαν στην Αμερική ανοίγοντας συναυλίες των Vanilla Fudge με τον Μπόναμ να γίνεται φίλος του ντράμερ Κάρμαϊν Άπις, ο οποίος του έδειξε το σετ τυμπάνων "Ludwig", τα οποία τον εντυπωσίασαν και με αυτά συνέχισε για την υπόλοιπη καριέρα του.
Κατά τη δωδεκαετή πορεία τους, οι Led Zeppelin έκαναν έντεκα περιοδείες στη Βόρεια Αμερική, τέσσερις στην Ευρώπη, δύο στην Ιαπωνία και μία στην Αυστραλία. Το συγκρότημα ήταν διάσημο για το διονυσιακό βίο του κατά τη διάρκεια των περιοδειών αυτών, με αναφορές για ναρκωτικές ουσίες, σεξουαλικά όργια και καταστροφή των ξενοδοχειακών χώρων στους οποίους διέμεναν.

Το Φεβρουάριο του 1978, ο Μπόναμ δέχτηκε πρόστιμο και φυλάκιση με αναστολή για τη συμμετοχή σε βίαιο περιστατικό κατά τη συναυλία του συγκροτήματος στο Όκλαντ της Καλιφόρνια, στις 23 Ιουλίου του 1977.

Στις ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος, ο Μπόναμ έπαιζε το σόλο τυμπάνων κατά τη διάρκεια του κομματιού "Moby Dick" με μέση διάρκεια τα είκοσι λεπτά, γεγονός που αναδεικνύει τη φυσική αντοχή του. Το όνομα του τραγουδιού προήλθε από το γνωστό ομώνυμο μυθιστόρημα του Χέρμαν Μέλβιλ, ενώ η αρχική του ονομασία ήταν "Pat's Delight". Η στούντιο ηχογράφηση του κομματιού βρίσκεται στο δίσκο "Led Zeppelin II" και ουσιαστικά προερχόταν διάφορες ηχογραφήσεις από τις οποίες επέλεξαν τις ιδανικότερες και τις ένωσαν για την τελική κυκλοφορία.

Η μεγάλη εμπορική επιτυχία του συγκροτήματος έδωσε τη δυνατότητα στον Μπόναμ να απολαμβάνει το αγαπημένο του χόμπι, τη συλλογή του από 21 αυτοκίνητα-αντίκες τα οποία βρισκόταν στο σπίτι που διέμενε με την οικογένεια του, στο Old Hyde Farm.

Θάνατος Επεξεργασία

Το Σεπτέμβριο του 1980, οι Led Zeppelin προετοιμαζόταν για την πρώτη τους αμερικανική περιοδεία από το 1977, η οποία ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει στις 17 Οκτωβρίου στο Μόντρεαλ του Καναδά. Στις 25 Σεπτεμβρίου, ο Τζον Πωλ Τζόουνς και ο μάνατζερ για τις περιοδείες του συγκροτήματος, Μπέντζ ΛεΦεβρ βρήκαν τον Μπόναμ νεκρό από αναρρόφηση του εμετού του, σε ηλικία μόλις 32 ετών. Την προηγούμενη ημέρα, ο Μπόναμ κατανάλωσε μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, ξεκινώντας από τις πρωινές ώρες μέχρι και μετά τα μεσάνυχτα όταν και λιποθύμησε σε κατάσταση μέθης, αφού είχε πιει πάνω από σαράντα μερίδες βότκα.

Η κηδεία του έγινε στις 10 Οκτωβρίου 1980 στην εκκλησία Rushock Parish του Γουόρτσεστερσάιρ.

Προσωπική ζωή Επεξεργασία

Ο Τζόν Μπόναμ ήταν παντρεμένος με την Πατ Φίλιπς και είχαν δύο παιδιά, τη μετέπειτα τραγουδίστρια Ζόι Μπόναμ, γεννημένη τον Ιούνιο του 1975 και τον μετέπειτα ντράμερ Τζέησον Μπόναμ, γεννημένο τον Ιούλιο του 1966. Ο Τζέησον Μπόναμ έπαιξε τύμπανα στην επανένωση του συγκροτήματος το 2007, η οποία είχε ως αποτέλεσμα το δίσκο "Celebration Day".

Κατατάξεις Επεξεργασία

  • Δημοψήφισμα αναγνωστών του Rolling Stone για τους καλύτερους ντράμερ όλων των εποχών: # 1 [4]
  • Οι 100 καλύτεροι ντράμερ όλων των εποχών σύμφωνα με το Digital Dream Door: # 2 [5]
  • Οι 50 καλύτεροι ντράμερ όλων των εποχών σύμφωνα με το Rhythm Magazine: # 1 [6]
  • Οι 10 καλύτεροι ντράμερ όλων των εποχών σύμφωνα με το What Culture: # 1 [7]
  • Οι 50 καλύτεροι ντράμερ όλων των εποχών σύμφωνα με το Stylus Magazine: # 1 [8]

Δισκογραφία Επεξεργασία

με τους Led Zeppelin Επεξεργασία

 
Οι Led Zeppelin στο Σικάγο το 1975

Άλλες συνεργασίες Επεξεργασία

  • Family Dogg - A Way of Life (1969)
  • Screaming Lord Sutch - Lord Sutch and Heavy Friends (1970)
  • Lulu - Everybody Clap (σινγκλ, 1971)
  • Jimmy Stevens - Don't Freak Me Out (1972)
  • Roy Wood - On the Road Again (1979)
  • Wings - Back to the Egg (1979)

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14047431m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 84101. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 2172. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. «Rolling Stone Readers Pick Best Drummers of All Time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2013. 
  5. Digital Dream Door's 100 Greatest Drummers
  6. «Rhythm Magazine's 50 greatest drummers of all time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2013. 
  7. «What Culture's 10 Greatest Drummers Of All Time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2013. 
  8. «Stylus Magazine's 50 Greatest Rock Drummers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2013. 

Πηγές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία