Τζώρτζης Αθανασιάδης

Έλληνας εκδότης

Ο Γεώργιος (Τζώρτζης) Αθανασιάδης (1912 - 19 Μαρτίου 1983) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, εκδότης και επιχειρηματίας, διευθυντής και κύριος μέτοχος των εφημερίδων Η Βραδυνή και Η Ναυτεμπορική. Υπήρξε στενός φίλος και συνεργάτης του πρωθυπουργού και Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του ΟΠΑΠ, πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών.

Τζώρτζης Αθανασιάδης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα γεννήσεωςΓεώργιος Αθανασιάδης
Γέννηση1912
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος19  Μαρτίου 1983
Αθήνα
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεκδότης
δημοσιογράφος

Ο Αθανασιάδης δολοφονήθηκε στο γραφείο του τη νύχτα της 19ης Μαρτίου 1983. Μέχρι σήμερα οι συνθήκες της δολοφονίας του δεν έχουν εξακριβωθεί πλήρως.

Η ζωή του Επεξεργασία

Γεννήθηκε το 1912 στην Κωνσταντινούπολη. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Αρχικά εργάστηκε ως λογιστής, ενώ το 1934 άρχισε να εκδίδει το «Ναυτικόν και Εμπορικόν Δελτίον Πειραιώς», που το 1936 μετεξελίχθηκε στην εφημερίδα Η Ναυτεμπορική.[1]

Είχε φιλικές σχέσεις με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ήδη από τη δεκαετία του 1940. Όταν ο Καραμανλής έγινε πρωθυπουργός το 1955, ο Αθανασιάδης ως πρόεδρος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Αθλητισμού εισηγήθηκε, το 1958, τη δημιουργία της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (ΓΓΑ), και το 1959 ίδρυσε τον Οργανισμό Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου (ΟΠΑΠ), του οποίου έγινε και ο πρώτος πρόεδρος μέχρι το 1963 και την πτώση του Καραμανλή.[2]

Tο 1962 ανέλαβε και τη διεύθυνση της εφημερίδας Η Βραδυνή, η οποία έγινε το σημείο αναφοράς των καραμανλικών την περίοδο της «εξορίας» του Καραμανλή (1963-1974). [3]

Η εργασία του «Μελέτη επί της συνεργασίας των ημερησίων οικονομικών εφημερίδων της Ευρώπης» αποτέλεσε τη βάση για την ίδρυση της KPEFE (Ευρωπαϊκή Ένωση Οικονομικού Τύπου).[4]

Το 1977 ο Αθανασιάδης έγινε πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ήταν αντιπρόεδρος από το 1974) και την ίδια χρονιά ανέλαβε και την προεδρία της Ένωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΙΗΕΑ).[5]

Δολοφονία Επεξεργασία

Τη νύχτα του Σαββάτου 19 Μαρτίου 1983, ο Αθανασιάδης δολοφονήθηκε μέσα στο γραφείο του στη Βραδυνή. Ο εκτελεστής τον πυροβόλησε τρεις φορές. Μετά τη δολοφονία, μια γυναίκα τηλεφώνησε στη Βραδυνή και είπε ότι την ευθύνη για την «εκτέλεση» του Αθανασιάδη αναλαμβάνει η οργάνωση «Αντιστρατιωτική Πάλη», και υπέδειξε και το σημείο, στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Αιόλου, όπου υπήρχε προκήρυξη της οργάνωσης, η οποία και βρέθηκε. Όμως, οργάνωση με τίτλο «Αντιστρατιωτική Πάλη» υπήρχε ήδη, και δραστηριοποιούνταν (εντελώς ειρηνικά) στο κίνημα εναντίον της υποχρεωτικής στράτευσης (μάλιστα, εξέδιδε και σχετική εφημερίδα).[6] Η κανονική Αντιστρατιωτική Πάλη διέψευσε οργισμένα την ανάμειξή της στην υπόθεση και ποτέ δεν προέκυψαν στοιχεία σε βάρος των μελών της.[7]

Από τότε η δολοφονία Αθανασιάδη αποτελεί αντικείμενο διάφορων θεωριών: ότι ο Αθανασιάδης δολοφονήθηκε από τον υπόκοσμο επειδή χρωστούσε λεφτά σε τοκογλύφους, ότι δολοφονήθηκε από ελληνική ή ξένη μυστική υπηρεσία που επιθυμούσε αναταραχή στο πολιτικό σκηνικό κτλ.

Δυόμισι χρόνια μετά τη δολοφονία Αθανασιάδη, τον Σεπτέμβριο του 1985, η Ασφάλεια Αττικής της Ελληνικής Αστυνομίας συνέλαβε τον πράκτορα της ΚΥΠ Ντάνο Κρυστάλλη, τον οποίο χειριζόταν απευθείας ο τότε διευθυντής Ασφαλείας της ΚΥΠ συνταγματάρχης Ιωάννης Αλεξάκης.

Στο σπίτι του Κρυστάλλη βρέθηκαν αδημοσίευτες προκηρύξεις της Αντιστρατιωτικής Πάλης. Ο Ντάνος Κρυστάλλης δήλωσε ότι ως «πράκτορας διείσδυσης», είχε έρθει με εντολή της ΚΥΠ σε επαφή με την τρομοκρατική οργάνωση και έτσι έπεσαν στα χέρια του οι προκηρύξεις. Το δικαστήριο κατέληξε ότι ο Κρυστάλλης δεν είχε πάρει μέρος στη δολοφονία του Αθανασιάδη.[8]

Πηγές Επεξεργασία

  1. http://www.ygeiaonline.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=10462:auanasiadhs_gevrgios__tzvrtzhs_
  2. Αυριανή, 24/3/1983
  3. Αυριανή, 24/3/1983
  4. Αυριανή, 24/3/1983
  5. Αυριανή, 24/3/1983
  6. Αυριανή, 24/3/1983
  7. Αυριανή, 24/3/1983
  8. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2015.