Τσιβλός Αχαΐας
Συντεταγμένες: 38°04′N 22°13′E / 38.07°N 22.21°E
Ο Τσιβλός είναι ένα ορεινό χωριό που βρίσκεται σε υψόμετρο 754μ, 20 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Ακράτας. Αποτελεί πλέον δημοφιλή τουριστικό προορισμό λόγω της ομώνυμης λίμνης και του εντυπωσιακού ορεινού τοπίου. Ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 9 κάτοικοι[1].
| Τσιβλός | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Δήμος | Αιγιαλείας |
| Δημοτική Ενότητα | Ακράτας |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοποννήσου |
| Νομός | Αχαΐας |
| Υψόμετρο | 754 |
Ιστορία Επεξεργασία
Ο Τσιβλός εμφανίζεται ως ο οικισμός "Civlò" στην απογραφή του Ενετού Francesco Grimani το 1700 με 33 οικογένειες (148 κατοίκους)[2].
Η περιοχή γενικά χαρακτηρίζεται από την αστάθεια του εδάφους. Έτσι, την Κυριακή 24 Μαρτίου του 1913 μεγάλος όγκος βράχων και χώματος αποκολλήθηκε από το διπλανό βουνό Γερακάρη συμπαρασύροντας το χωριό Συλίβαινα σκοτώνοντας 4 άτομα και φράζοντας τον ποταμό Κράθι[3]. Τα νερά του ποταμού κατέκλυσαν την μεγαλύτερη επιφάνεια του Τσιβλού δημιουργώντας λίμνη με βάθος 80 μέτρα και επιφάνεια πάνω από 200 στρέμματα. Οι κάτοικοι των δύο χωριών (Τσιβλού και Συλίβαινας) τα είχαν εγκαταλείψει 2 μέρες πριν την καταστροφή λόγω μικρών καθιζήσεων και κατολισθήσεων. Σύμφωνα με την παράδοση, είδαν ένα κυπαρίσσι που έγερνε, πράγμα που θεώρησαν ως κακό οιωνό και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους όλοι εκτός από μία ηλικιωμένη στην Συλίβαινα, που αρνήθηκε να τους ακολουθήσει. Οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν στα χωριά Τραγανό (νυν Νέος Ερινεός), Συλιβαινιώτικα, Καμάρες, Μουρλά (νυν Ροδοδάφνη) όπου τους δόθηκαν από το κράτος οικόπεδα.
Το χωριό σήμερα Επεξεργασία
Σήμερα, ο Τσιβλός αποτελείται από ελάχιστα σπίτια, ένα ξενώνα, 2-3 ταβέρνες και τον ιστορικό ημιυπόγειο ναό του Αγίου Αθανασίου. Στην λίμνη διακρίνονται ακόμα οι κορυφές μεγάλων δέντρων και πέτρες από τα καταποντισμένα σπίτια. Αρκετά κοντά, δημιουργήθηκε και ένας υδροηλεκτρικός σταθμός ο οποίος, ευτυχώς, δεν αλλοίωσε το φυσικό περιβάλλον. Η περιοχή προσφέρεται για πολλές δραστηριότητες όπως κάμπινγκ, κωπηλασία, διαδρομές 4Χ4 και πεζοπορία.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ ΕΛ.ΣΤΑΤ. - Μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2011
- ↑ Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Πληθυσμός και Οικισμοί της Πελοποννήσου: 13ος-18ος αιώνας, μετάφρ. Χριστίνα Αγριαντώνη, Ιστορικό Αρχείο - Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα 1987.
- ↑ Εμπρός, φύλλο 26/3/1913, σελ. 4.
Πηγές Επεξεργασία
- Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012).
- Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Πληθυσμός και Οικισμοί της Πελοποννήσου: 13ος-18ος αιώνας, μετάφρ. Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμ. Αγγελική Κόκκου, Ιστορικό Αρχείο - Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα 1987. ISBN 978-000-7059-21-8.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.