Τύμβος

Ένας τύμβος (λατινικά: tumulus‎‎, πληθ.: tumuli) υποδηλώνει, στην αρχαιολογία, ένα τεχνητό ανάγλυφο, διαφόρων σχημάτων, που καλύπτει μια ταφή. Υπάρχουν ταφικοί τύμβοι σε κάθε ήπειρο όπου έχει αναπτυχθεί ο ανθρώπινος πολιτισμός. Η αρχιτεκτονική και η περίοδος κατασκευής τους ποικίλλουν ανάλογα με τους πολιτισμούς ή τους πολιτισμούς που τα έχτισαν. Κατά τη Νεολιθική, ο τύμβος ήταν αναπόσπαστο στοιχείο της μεγαλιθικής ταφικής αρχιτεκτονικής.

Τύμβος Καστά ή απλά λόφος Καστά της Αμφίπολης.

Φωτοθήκη

• 
  Τύμβος του Μαραθώνα, στην ιστορική θέση του Μαραθώνα, Ελλάδα.
• 
  Ταφικός τύμβος Ρακνεχάουγκεν (Raknehaugen) στο Ουλενσάκερ (Ullensaker) στη Νορβηγία, ένας από τους μεγαλύτερους ταφικούς τύμβους της Βόρειας Ευρώπης.
• 
  Ταφικοί τύμβοι, Νεκρόπολις της Μπαντιτάτσια στο Κερβετέρι, Λάτιο Ιταλίας.
• 
  Τύμβος των Αλυατών στο Μπιν Τεπέ, στη νότια όχθη της Λίμνης Μαρμαρά στην επαρχία Μανίσας, Τουρκία.
• 
  Ο τύμβος Λεουμπίνγκεν (Leubingen). Στον ομώνυμο λόφο βρίσκεται ο μεγαλύτερος σωζόμενος «πριγκιπικός» τάφος της πρώιμης Εποχής του Χαλκού, του Πολιτισμού Αουνζέτιτζ (Aunjetitz) ή Ουνετίτσε (Unetice). Βρίσκεται στο Λεουμπίνγκεν, ένα Χωριό της Σομέρντα (Sömmerda) στο ανατολικό γερμανικό κρατίδιο της Θουριγγίας.