Ως φερεγγυότητα ορίζεται η δυνατότητα ενός οφειλέτη να αποπληρώνει τις υποχρεώσεις του όταν αυτές λήγουν. Επίσης χρησιμοποιούνται ως συνώνυμοι και οι όροι «αξιόχρεο» και «πιστωτική επιφάνεια». Η φερεγγυότητα αναφέρεται στην μακροπρόθεσμη επάρκεια των εσόδων και των στοιχείων του τρέχοντος ενεργητικού του δανειολήπτη να καλύψουν τις οφειλές του. Συχνά συγχέεται με τη ρευστότητα, ωστόσο οι δύο έννοιες διαφέρουν καθώς η ρευστότητα αναφέρεται στη βραχυπρόθεσμη επάρκεια των ρευστών διαθεσίμων.

Η φερεγγυότητα συνήθως ποσοτικοποιείται ως ο λόγος του τρέχοντος ενεργητικού προς τις τρέχουσες υποχρεώσεις. Χρησιμοποιείται γενικά ο εμπειρικός κανόνας ότι μια επιχείρηση έχει επαρκή πιστωτική επιφάνεια όταν ο λόγος αυτός είναι κοντά στο 2/1. Αυτό λαμβάνει υπόψιν το γεγονός ότι τα στοιχεία του τρέχοντος ενεργητικού δεν είναι όλα εύκολα ρευστοποιήσιμα στοιχεία και επομένως ενδέχεται να υπάρξουν απώλειες κατά την πώληση και μετατροπή τους σε ρευστό για την κάλυψη των οφειλών.

Πηγές Επεξεργασία