Φιλίπ-Ερνέστ Λεγκράν

Ο Φιλίπ-Ερνέστ Λεγκράν (Philippe-Ernest Legrand, 2 Σεπτεμβρίου 1866 – 1 Ιουλίου 1953) ήταν Γάλλος ελληνιστής - ιστορικός, φιλόλογος, επιγραφολόγος και αρχαιολόγος. Το μεγάλο έργο του υπήρξε η μετάφραση και επιμέλεια των Ιστοριών του Ηροδότου, που παραμένει έργο αναφοράς. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον νεοελληνιστή Εμίλ Λεγκράν.

Φιλίπ-Ερνέστ Λεγκράν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	2  Σεπτεμβρίου 1866 Saint-Doulchard
Θάνατος	1  Ιουλίου 1953 Culan
Τόπος ταφής	Cimetière des Capucins
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	αρχαία ελληνικά Γαλλικά
Σπουδές	École Normale Supérieure
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ελληνιστής
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	διδάσκων πανεπιστημίου (1902–1926)
Βραβεύσεις	Bordin Prize (1911)

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Λεγκράν γεννήθηκε στην κωμόπολη Σαιν-Ντουλσάρ της κεντρικής Γαλλίας και ήταν γιος του δικηγόρου εφετών Φελίξ Λεγκράν. Φοίτησε στην École Normale Supérieure από το 1885 μέχρι το 1888, ενώ πήρε και διδακτορικό το 1898. Μία από τις διατριβές του είχε ως θέμα τον Θεόκριτο, ενώ η συμπληρωματική διατριβή του, γραμμένη στη λατινική γλώσσα, είχε τίτλο Quo animo Graeci praesertim V° et VI° saeculis tum in vita privata tum in publicis rebus divinationem adhibuerint.

Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Λυών από το 1891 έως το 1926. Το 1902 κατέλαβε την έδρα της Ελληνικής Φιλολογίας και Επιγραφολογίας και μετά, από το 1920, την έδρα της Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας. Συνταξιοδοτήθηκε πρόωρα, το 1926, και εγκαταστάθηκε στον Πύργο του Κυλάν για να ασχοληθεί με την έκδοση του Ηροδότου.

Ο Φιλίπ-Ερνέστ Λεγκράν ήταν επίσης μέλος της Γαλλικής Σχολής Αθηνών από το 1888 μέχρι το 1891, καθώς και μέλος της Académie des Inscriptions et Belles-Lettres από το 1933 μέχρι τον θάνατό του.

Το έργο του

Εκτός από τον Ηρόδοτο, ο Φιλίπ-Ερνέστ Λεγκράν μελέτησε το έργο πολλών αρχαίων Ελλήνων ποιητών, όπως των βουκολικών. Ειδικός στην ιστορία της λογοτεχνίας, ενδιαφέρθηκε πολύ και για τον Μένανδρο (ο οποίος «ξανα-ανακαλύφθηκε» στις αρχές του of the century χάρη στους Παπύρους της Οξυρρύγχου), καθώς και για τη Νέα κωμωδία γενικότερα. Μερικοί από τους συγγραφείς με τους οποίους ασχολήθηκε είναι οι Σώφρων, Καλλίμαχος, Ηρώνδας, Λεωνίδας ο Ταραντίνος, ο ψευδο-Θεόκριτος, αλλά και οι Βίων ο Σμυρναίος, Μόσχος ο Συρακούσιος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Εργογραφία

Μονογραφίες

• 1898: Étude sur Théocrite, Bibliothèque des Écoles françaises d'Athènes et de Rome, fasc. LXXIX
• 1910: Daos : Tableau de la Comédie grecque pendant la période dite nouvelle, Fontemoing, Λυών
• 1924: La Poésie alexandrine, Payot
• 1925–1927: Les Bucoliques grecs, Les Belles Lettres, Collection des Universités de France, Παρίσι, 2 τόμοι
  • 1925: Théocrite
  • 1927: Pseudo-Théocrite, Moschos, Bion, divers
• 1932–1954: Édition et traduction de Hérodote, Histoires, Les Belles Lettres, Collection des Universités de France, Παρίσι, 10 τόμοι
  • 1932: Introduction
  • 1932: Livre I: Clio
  • 1936: Livre II: Euterpe
  • 1939: Livre III: Thalie
  • 1945: Livre IV: Melpomène
  • 1946: Livre V: Terpsichore
  • 1948: Livre VI: Erato
  • 1951: Livre VII: Polymnie
  • 1953: Livre VIII: Uranie
  • 1954: Livre IX: Calliope
  • 1966: Index analytique

Άρθρα

Εκτεταμένος κατάλογος των άρθρων του Φιλίπ-Ερνέστ Λεγκράν υπάρχει στο Mollat, Guillaume (1954). «Notice sur la vie et les travaux de M. Philippe Legrand» (στα γαλλικά). Comptes rendus de l'Académie des inscriptions et belles-lettres 98 (4): σελ. 413-418. ISSN 0065-0536. http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/crai_0065-0536_1954_num_98_4_10336. .

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Νεκρολογία στον Persée