Φιλοκινεζική παράταξη του Χονγκ Κονγκ
Η φιλοκινεζική παράταξη, γνωστή και ως στρατόπεδο υπέρ του Πεκίνου, αναφέρεται σε μια πολιτική παράταξη στο Χονγκ Κονγκ που υποστηρίζει γενικά τις πολιτικές της κεντρικής κυβέρνησης του Πεκίνου σχετικά με την αυτόνομη περιοχή του Χονγκ Κονγκ.[1] Ο όρος «στρατόπεδο υπέρ του κατεστημένου» χρησιμοποιείται επίσης τακτικά λόγω της στενής σχέσης που έχει η παράταξη αυτή με την κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και την κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ.[2] Η φιλοκινεζική παράταξη απεικονίζεται συχνά ως το «Πατριωτικό Μέτωπο» από τα φίλα προσκείμενα σε αυτήν μέσα ενημέρωσης, ενώ μερικές άλλες φορές αναφέρεται ως η «πιστή» παράταξη, σε σχέση με το αντίπαλο φιλοδημοκρατικό στρατόπεδο.[3]
Στρατόπεδο υπέρ του Πεκίνου | |
|---|---|
| Ιδεολογία | Πλειοψηφία: Κινεζικός εθνικισμός, Συντηρητισμός Ομάδες: Κινεζικός Σοσιαλισμός, Οικονομικός φιλελευθερισμός, Κοινωνικός συντηρητισμός |
| Χρώματα | Κόκκινο, Μπλε |
| Νομοθετικό Συμβούλιο | 89 / 90 (99%) |
| Περιφερειακά Συμβούλια | 89 / 479 (19%) |
Η φιλοκινεζική παράταξη έχει μία μακρά ιστορία εξέλιξης στην πολιτική του Χονγκ Κονγκ. Αρχικά, προέκυψε από τους κομμουνιστές του Χονγκ Κονγκ που υποστήριζαν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, για αυτό και συχνά αποκαλούνταν ως «οι αριστεροί». Αν και προϋπήρχε, ξεκίνησε την ενεργή δράση του έπειτα από τις ταραχές του Χονγκ Κονγκ το 1967 κατά την διάρκεια της βρετανικής αποικιοκρατίας του Χονγκ Κονγκ και είχε μακρά αντιπαλότητα με την παράταξη που υποστήριζε το Κουομιτάνγκ και την Δημοκρατία της Κίνας.[4][5] Αφού υπογράφηκε η Κοινή Σινοβρετανική Διακήρυξη του 1984, με την οποία ορίστηκε η παράδοση του Χονγκ Κονγκ στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας το 1997, οι παραδοσιακοί «αριστεροί» ανασχηματίστηκαν και συμμάχησαν με τις συντηρητικές δυνάμεις και την ελίτ της πόλης, με σκοπό να αντιμετωπίσουν την εμφάνιση του στρατοπέδου υπέρ της δημοκρατίας και να διασφαλίσουν την ομαλή μετάβαση της κυριαρχίας του Χονγκ Κονγκ προς όφελος του Πεκίνου.[6][7]
Μετά την αποκατάσταση της κινεζικής κυριαρχίας στο Χονγκ Κονγκ το 1997, η φιλοκινεζική παράταξη αποτελεί στην ουσία την κυβερνούσα παράταξη του Χονγκ Κονγκ. Διατηρεί σταθερά την απόλυτη πλειοψηφία εδρών στο Νομοθετικό Συμβούλιο, παρόλο που λαμβάνει μικρότερα ποσοστά λαϊκής ψήφου στις εκλογές σε σχέση με την φιλοδημοκρατική παράταξη. Αυτό συμβαίνει λόγω του πλεονεκτήματος που έχει στις λειτουργικές περιφέρειες οι οποίες εκλέγουν έμμεσα βουλευτές και εκπροσωπούν κυρίως την ελίτ και τις επιχειρήσεις της πόλης. Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 2010, το στρατόπεδο υπέρ του Πεκίνου εισήλθε σε μία διαδικασίας διαφοροποίησης κατά την οποία εμφανίστηκαν νέα κόμματα που απευθύνονταν σε διαφορετικά μέρη του εκλογικού σώματος, με αποτέλεσμα τη σταθερή αύξηση της λαϊκής υποστήριξης συνολικά για την παράταξη. Ωστόσο, οι ιδιαίτερα αντιδημοφιλείς, κατά περιόδους, κυβερνήσεις, και η λαϊκή αντίθεση σε πολλές από τις πολιτικές του Πεκίνου για το Χονγκ Κονγκ έχουν επίσης προκαλέσει μεγάλες απώλειες στο στρατόπεδο στις εκλογές το 2003 και το 2019.
Αν και οι πολιτικές θέσεις της παράταξης ποικίλουν σε μερικά ζητήματα, το στρατόπεδο υποστηρίζει κυρίως συντηρητικές αξίες, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά καθώς και τα κινέζικα εθνικιστικά και πατριωτικά αισθήματα.
Ονομασίες Επεξεργασία
Ο όρος «στρατόπεδο υπέρ του Πεκίνου» αναφέρεται στην πολιτική των μελών του στρατοπέδου να ευθυγραμμίζονται με τις πολιτικές που υποστηρίζει η κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, έδρα της οποίας είναι το Πεκίνο. Ως εκ τούτου, το «στρατόπεδο υπέρ του Πεκίνου» αναφέρεται μερικές φορές και ως «φιλοκινεζικό στρατόπεδο». Το όνομα της παράταξης, μπορεί να γίνεται πιο μπερδευτικό, αφού πολλοί στο φιλοδημοκρατικό στρατόπεδο, είναι επίσης Κινέζοι εθνικιστές, αλλά απλώς είναι κατά του μονοκομματικού καθεστώτος του ΚΚΚ.[1]
Παλαιότερα, συχνή ονομασία του φιλοκινεζικού στρατοπέδου ήταν το «φιλοκομμουνιστικό» ή «αριστερό» στρατόπεδο, ενώ όταν οι επιχειρηματικές ελίτ και οι επαγγελματίες που διαπλέχτηκαν με την αποικιακή κυβέρνηση πριν από το 1997 ονομάστηκαν «φιλοκυβερνητικοί». Στη δεκαετία του 1990, όταν οι παραδοσιακοί αριστεροί και οι επιχειρηματικές ελίτ ανεπίσημα ενώθηκαν σε ένα ενιαίο μέτωπο, η ονομασία «στρατόπεδο υπέρ του Πεκίνου» κυριάρχησε. Κατά τη μη δημοφιλή διοίκηση του Εκτελεστικού Επικεφαλή Τουνγκ Τσι-Χουά, τα σκληρά φιλοκυβερνητικά κόμματα, κυρίως η Δημοκρατική Συμμαχία για τη βελτίωση του Χονγκ Κονγκ (DAB), χαρακτηρίστηκαν ως οι «πιστοί» από την φιλοδημοκρατική παράταξη. Τα τελευταία χρόνια, ένας πιο ουδέτερος όρος ο οποίος μπορεί να μεταφραστεί ως «στρατόπεδο υπέρ του κατεστημένου» χρησιμοποιείται τακτικά, ειδικά από τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης.
Ιδεολογία Επεξεργασία
Τα μέλη της φιλοκινεζικής παράταξης του Χονγκ Κονγκ υιοθετούν μία πολιτική ιδεολογία η οποία είναι σύμφωνη με την κυβέρνηση του Πεκίνου, τόσο λόγω πεποιθήσεων, όσο και από ρεαλισμό. Για τοπικά ζητήματα, ωστόσο, η παράταξη έχει πληθώρα θέσεων. Από την μία, είναι η μερίδα της παράταξης, των λεγόμενων «παραδοσιακών αριστερών», που εξελίχθηκε μέσα από τις μαρξιστικές-λενινιστικές και μαοϊκές τους πεποιθήσεις τις δεκαετίες του 1960 και του 70. Αυτή η μερίδα διατηρεί έντονα συναισθήματα πατριωτισμού και κινεζικού εθνικισμού. Ακόμα, τα μέλη αυτά ακολουθούν πιστά, εδώ και δεκαετίες, τις εντολές του Κ.Κ.Κ..
Μεταξύ των ρεαλιστών του στρατοπέδου υπέρ του Πεκίνου, είναι πολλοί επιχειρηματίες, μεγιστάνες και γενικότερα μέλη της ελίτ. Αυτοί, επέλεξαν να είναι μέλη του στρατοπέδου αυτού λόγω των συμφερόντων τους, καθώς μέσα από το παρόν πολιτικό σύστημα έχουν απολαύσει πολιτική εξουσία και προνόμια, τόσο κοινωνικά όσο και οικονομικά. Μία άλλη μερίδα ρεαλιστών, είναι οι μετριοπαθείς, οι οποίοι θεωρούν πως με την ικανοποίηση κάποιων πολιτικών του Πεκίνου για την περιοχή, καθώς και με την υποχώρηση σε θέματα που είναι «κόκκινες γραμμές» για την Κίνα, μπορεί να επιτευχθεί όσο το δυνατόν περισσότερη τοπική αυτονομία, και πολιτικές ελευθερίες.[8]
Η ρητορική του στρατοπέδου υπέρ του Πεκίνου αφορά κυρίως τον πατριωτισμό, την κοινωνική σταθερότητα και την οικονομική ευημερία. Το στρατόπεδο υπέρ του Πεκίνου υποστηρίζει γενικά την εφαρμογή καθολικής ψηφοφορίας στο Χονγκ Κονγκ, κάτω όμως από το πλαίσιο που ορίζει το Πεκίνο, αν και η πιο συντηρητική μερίδα αντιτίθεται σε κάθε είδος εκδημοκρατισμού του Χονγκ Κονγκ, καθώς βλέπει σε αυτήν τη αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος.[9]
Πολιτικά κόμματα-μέλη της παράταξης Επεξεργασία
- Η Δημοκρατική Συμμαχία για τη βελτίωση και την πρόοδο του Χονγκ Κονγκ (DAB), είναι το μεγαλύτερο κόμμα υπέρ του Πεκίνου που ιδρύθηκε από μια ομάδα παραδοσιακών αριστερών το 1992 με αρκετή λαϊκή υποστήριξη.
- Συμμαχία Επιχειρηματιών και Επαγγελματιών του Χονγκ Κονγκ: είναι το κορυφαίο φιλοκινεζικό κόμμα στον επιχειρηματικό τομέα. Ιδρύθηκε το 2012, και έπειτα από τις εκλογές του 2016 είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα στο Νομοθετικό Συμβούλιο, έχοντας 7 έδρες.
- Η Ομοσπονδία Συνδικάτων του Χονγκ Κονγκ, είναι μία παραδοσιακή αριστερή εργατική ένωση. Η ατζέντα του εστιάζει στα εργατικά δικαιώματα από την μία, και σε πατριωτικά θέματα από την άλλη. Συμμετέχει ενεργά στις εκλογές τα τελευταία χρόνια.
- Το Φιλελεύθερο Κόμμα, είναι ένα κόμμα υπέρ των επιχειρήσεων που δημιουργήθηκε το 1993 από μια ομάδα βουλευτών που είχαν διοριστεί από τον Βρετανό Κυβερνήτη. Έχει μεγάλη υποστήριξη από τον επιχειρηματικό τομέα και υιοθετεί μια ιδεολογία οικονομικού φιλελευθερισμού και φιλελεύθερου συντηρητισμού.
- Το Νέο Λαϊκό Κόμμα, είναι ένα κόμμα που ιδρύθηκε από την Ρετζίνα Ιπ και προωθεί τα συμφέροντα της μεσαίας τάξης και των δημοσίων υπαλλήλων.
- Η Ομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων του Χονγκ Κονγκ και του Kowloon, είναι ένα μικρό εργατικό σωματείο που έχει έναν βουλευτή στο Νομοθετικό Συμβούλιο, τον οποίο εκλέγει εδώ και αρκετά χρόνια, μέσα από τις λειτουργικές περιφέρειες.
- Το Φόρουμ του Νέου Αιώνα, είναι ένα μικρό πολιτικό κόμμα που ιδρύθηκε το 1999 και αφιερώνεται στα συμφέροντα της μεσαίας τάξης. Έχει μόνο έναν αντιπρόσωπο στο Νομοθετικό Συμβούλιο.
Επιδόσεις της παράταξης στις εκλογές Επεξεργασία
Βουλευτικές εκλογές Επεξεργασία
| Έτος
Εκλογής |
Λαϊκή ψήφος | % των συνολικών ψήφων | Έδρες από
Γ.Π. |
Έδρες από
Λ.Π. |
Έδρες από
Εκλ.Επ. |
Συνολικές έδρες στο Νομοθετικό Συμβούλιο | +/- | Κατάσταση |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1998 | 449.668
|
30,38
|
5 | 25 | 10 | 40 / 60
|
Πλειοψηφία | |
| 2000 | 461.048
|
34,94
|
8 | 25 | 6 | 39 / 60
|
|
Πλειοψηφία |
| 2004 | 661.972
|
37,40
|
12 | 23 | - | 35 / 60
|
 4
|
Πλειοψηφία |
| 2008 | 602.468
|
39,75
|
11 | 26 | 37 / 60
|
3
|
Πλειοψηφία | |
| 2012 | 772.487
|
42,66
|
17 | 26 | 43 / 70
|
6
|
Πλειοψηφία | |
| 2016 | 871.016
|
40,17
|
16 | 24 | 40 / 70
|
3
|
Πλειοψηφία | |
| 2021 | 1,232,555
|
93,15
|
20 | 29 | 40 | 89 / 90
|
49
|
Πλειοψηφία |
Εκλογές Περιφερειακών Συμβουλίων Επεξεργασία
| Έτος εκλογών | Λαϊκής ψήφος | % των συνολικών ψήφων | Εκλεγμένοι σύμβουλοι | +/- |
|---|---|---|---|---|
| 1999 | 443,441
|
54.69
|
232 / 390
|
22
|
| 2003 | 489,889
|
46.48
|
201 / 400
|
28
|
| 2007 | 614,621
|
53.98
|
273 / 405
|
61
|
| 2011 | 654,368
|
55.42
|
301 / 412
|
23
|
| 2015 | 788,389
|
54.61
|
298 / 431
|
6
|
| 2019 | 1,233,030
|
42.06
|
62 / 452
|
242
|
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Lee, Eliza Wing-Yee (2011). Gender and Change in Hong Kong: Globalization, Postcolonialism, and Chinese Patriarchy. UBC Press. σελ. 71.
- ↑ «为"反对派"正名之"疑惑篇"». Ta Kung Pao. 13 January 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 February 2017. https://web.archive.org/web/20170202002703/http://news.takungpao.com/hkol/politics/2014-01/2175207.html. Ανακτήθηκε στις 21 January 2017.
- ↑ Hackler, Darrene L. (2006). Crisis and Transformation in China's Hong Kong. M.E. Sharpe. σελ. 142.
- ↑ Irwin, Lewis G. (2003). The Policy Analyst's Handbook: Rational Problem Solving in a Political World. M.E. Sharpe. σελ. 69.
- ↑ Felber, Roland· Grigoriev, A.M.· Leutner, Mechthild· και άλλοι., επιμ. (2013). The Chinese Revolution in the 1920s: Between Triumph and Disaster. Routledge. σελίδες 213–5.
- ↑ Loh, Christine (2010). Underground Front: The Chinese Communist Party in Hong Kong. Hong Kong University Press. σελίδες 160–164. OCLC 995322556. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2020.
- ↑ Chan, Ming K. (1997). The Challenge of the Reintegration with China. Hong Kong University Press. σελ. 51.
- ↑ So, Alvin Y. (1999). Hong Kong's Embattled Democracy: A Societal Analysis. Johns Hopkins University Press. σελ. 137.
- ↑ Davies, Stephen· Roberts, Elfed (1990). Political Dictionary for Hong Kong. Macmillan Publishers. σελίδες 181–2.