Ο Φρανσουά-Νοέλ Μπαμπέφ (François-Noël Babeuf, 23 Νοεμβρίου 1760 - 27 Μαΐου 1797), γνωστός και ως Γράκχος Μπαμπέφ (Gracchus Babeuf, ως φόρος τιμής στους Ρωμαίους μεταρρυθμιστές αδερφούς Γράκχους) ήταν Γάλλος πολιτικός και δημοσιογράφος της Γαλλικής Επαναστατικής περιόδου.

Φρανσουά-Νοέλ Μπαμπέφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Gracchus Babeuf (Γαλλικά)
Γέννηση23  Νοεμβρίου 1760[1][2][3]
Σαιν-Καντέν, Γαλλία
Θάνατος27 Μαΐου 1797 (36 ετών)
Βαντόμ
Αιτία θανάτουαποκεφαλισμός
ΨευδώνυμοGracchus Bab
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Θρησκείααθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[5]
αρχειονόμος
πολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΣυνωμοσία των ίσων
Οικογένεια
ΣύζυγοςMarie-Anne Babeuf
ΤέκναÉmile Babeuf
Camille Babeuf
Caïus Babeuf
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Προερχόμενος από πτωχή πολυμελή οικογένεια γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου του 1760. Ο πατέρας του ήταν λιποτάκτης του γαλλικού στρατού, που παρά την αμνηστία που τού δόθηκε επιστρέφοντας στη Γαλλία, περιέπεσε σε μεγάλη φτώχεια. Παρά ταύτα κατάφερε να παράσχει στο γιο του τη βασική εκπαίδευση, ο οποίος στη συνέχεια ανέλαβε αρχικά να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ευγενών πριν εκδηλωθεί η Γαλλική Επανάσταση. Το 1780, όταν πέθανε ο πατέρας του, ανέλαβε ο ίδιος την φροντίδα της μητέρας του και των αδελφών του, αλλά και της δικής του οικογένειας.

Αρχικά εγκατεστημένος στο Παρίσι, εργάσθηκε ως συγγραφέας σοσιαλιστικών αποκλίσεων με έντονη κριτική κατά του γαλλικού κτηματολογίου και της τότε φορολογίας. Στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης που ακολούθησε ήταν πλέον εκδότης διαφόρων εφημερίδων, μέσω των οποίων υποστήριζε τις περί ισότητας αντιλήψεις του, δημιουργώντας παράλληλα το λεγόμενο «κίνημα των ίσων», του οποίου και υπήρξε ένας των ιδρυτών του, φθάνοντας στο σημείο να επικρίνει και αυτό ακόμα το νέο καθεστώς της επανάστασης.

Εξ αυτών των δράσεων τελικά θεωρήθηκε και η οργάνωσή του ως συνωμοτική, με κίνδυνο να εξεγερθεί και ο στρατός κατά της κυβέρνησης. Συνελήφθη μαζί με άλλους επαναστάτες συνεργάτες του και, μετά από μια δίμηνη δίκη που ξεκίνησε στις 20 Φεβρουαρίου του 1797, στις 26 Απριλίου καταδικάστηκε σε θάνατο δι' αποκεφαλισμού, χωρίς δικαίωμα έφεσης. Ίδια θανατική ποινή επιβλήθηκε και σε έναν ακόμη συνεργάτη του, ο οποίος και καρατομήθηκε την επόμενη ημέρα (27 Απριλίου 1797).

Παραπομπές Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία

  • «Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου» τομ. 13ος, σελ. 887.