Χέρμπερτ Χούνγκερ
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Χέρμπερτ Χούνγκερ (γερμ. Herbert Hunger, 1914-2000) ήταν Αυστριακός βυζαντινολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου.
| Χέρμπερτ Χούνγκερ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Herbert Hunger (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 9 Δεκεμβρίου 1914[1][2][3] Βιέννη |
| Θάνατος | 9 Ιουλίου 2000[2] Βιέννη |
| Υπηκοότητα | Αυστρία |
| Βραβεύσεις | Μεγαλός Ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με αστέρα, Χρυσός Μεγαλόσταυρος της Τιμής για τις υπηρεσίες στην Δημοκρατία της Αυστρίας, Wilhelm Hartel prize (1968), Prize of the City of Vienna for the Humanities (1979), Αυστριακή διάκριση για την επιστήμη και τη τέχνη (1981) και Kardinal-Innitzer-Preis |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ιδιότητα | γλωσσολόγος, ιστορικός, διδάσκων πανεπιστημίου, βυζαντινολόγος, νομισματολόγος και μεσαιωνολόγος |
| δεδομένα () | |
Βίος Επεξεργασία
Ο Χέρμπερτ Χούνγκερ γεννήθηκε το 1914 στη Βιέννη. Σπούδασε κλασική φιλολογία και γερμανική φιλολογία στο πανεπιστήμιο της γενέτειράς του και το 1936 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του ίδιου πανεπιστημίου με θέμα τον ρεαλισμό στις τραγωδίες του Ευριπίδη. Από το 1937 μέχρι το 1939 υπηρέτησε στη μέση εκπαίδευση και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος (1947-1956) και ύστερα ως διευθυντής επιμελητής της συλλογής παπύρων και κωδίκων της Εθνικής Αυστριακής Βιβλιοθήκης. Το 1954 αναγορεύθηκε σε υφηγητή των Βυζαντινών Σπουδών και το 1962 καθηγητής στη νεοϊδρυμένη έδρα Βυζαντινής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Βιέννης, μέχρι το 1987 οπότε έγινε ομότιμος καθηγητής. Από το 1959 ήταν μέλος της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών, αντιπρόεδρός της το 1970 και πρόεδρός της από το 1973 μέχρι το 1982. Το χειμερινό εξάμηνο του 1968/1969 υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Dumbarton Oaks του Χάρβαρντ. Το 1970-1971 κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Από το 1976 μέχρι το 1986 διετέλεσε πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Βυζαντινών Σπουδών. Το 1975 η Ακαδημία Αθηνών τον συμπεριέλαβε στους ξένους εταίρους της στην Τάξη Γραμμάτων και Καλών Τεχνών, ενώ είναι μέλος και άλλων δεκαεπτά επιστημονικών ακαδημιών. Τρία ελληνικά πανεπιστήμια τον ανακήρυξαν επίτιμο διδάκτορα, της Θεσσαλονίκης (1972), των Αθηνών (1988), των Ιωαννίνων (1996). Επίσης έχει λάβει και το ελληνικό παράσημο του Ανώτατου Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος. Πέθανε στις 10 Ιουλίου του 2000.
Eρευνητικό έργο Επεξεργασία
Tα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εκτείνονται από τη φιλολογία την παλαιογραφία και τη διπλωματική μέχρι την ιστορία της τέχνης και του πολιτισμού. Έχει εκδώσει κείμενα (ποιήματα και ελάσσονα έργα του Ιωάννη Χορτασμένου, την Καταμυομαχία του Θεόδωρου Πρόδρομου), μελέτησε κείμενα της βυζαντινής ρητορικής και το ζήτημα της διγλωσσίας (αττικισμός-κοινή απλή) φιλολογική μίμηση της κλασικής αρχαιότητας).
Συγγραφικό έργο Επεξεργασία
Υπήρξε εισηγητής και διευθυντής της σειράς εκδόσεων ιστοριογραφικών πηγών "Corpus Historiae Byzantinae" και των σειρών μονογραφιών "Wienner Byzantinische Studien" και "Byzantina Vindobonensia", της ιστορικογεωγραφικής σειράς "Tabula Imperia Byzantini" (Τράπεζα-Άτλας Βυζαντινής Αυτοκρατορίας), του "Prosopographisches Lexicon der Palaiologenzeit" (Προσωπογραφικού Λεξικού της Παλαιολόγειας περιόδου), της σειράς για τα βυζαντινά μολυβδόβουλλα της Αυστρίας (Corpus der Byzantinischen Bleisiegel in Österreich), της σειράς εικονογραφημένων χειρογράφων (Corpus der Byzantinischen Miniaturen-Handschriften). Επίσης διευθυντής των βυζαντινολογικών περιοδικών "Byzantinische Zeitschrift" και "Jahrbuch der österreichischen Byzantinistik" (Επετηρίς αυστριακής βυζαντινολογίας). Υπήρξε συντάκτης λημμάτων σε εγκυκλοπαίδειες και λεξικά: Lexicon Für Theologie und Kirche, Reallexikon zur Byzantinischen Kunst, New Catholic Encyclopaedia.
- ’’Η Αθήνα στο Βυζάντιο: όνειρο και πραγματικότητα’’ η ομιλία του H.Hunger με αφορμή την αναγόρευση σε επίτιμο διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών στις 13 Μαΐου 1988, Επίσημοι λόγοι-Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, τομ.29-μέρος β’, Αθήνα, 1992, σελ.841-858
- Λεξικό ελληνικής και Ρωμακής Μυθολογίας, Βιέννη, 1953
- Μελέτες για την ελληνική παλαιογραφία, Βιέννη, 1954
- Ο πνευματικός κόσμος του Βυζαντίου από τον Μέγα Κωνσταντίνο μέχρι την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως, Μπάντεν Μπάντεν, 1958
- Κατάλογος ελληνικών χειρογράφων Εθνικής Αυστριακής Βιβλιοθήκης, 6τόμοι, Βιέννη, 1961-1994
- Η λόγια κοσμική λογοτεχνία των Βυζαντινών τομ 3, ελλ.μτφρ. συλλογική, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1987-1994
- Ο κόσμος του Βυζαντινού βιβλίου: Γραφή και ανάγνωση στο Βυζάντιο,εκδ.Καρδαμίτσας, Αθήνα, 1995
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12018635w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. hunger-herbert. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ AlKindi. 35526.
Πηγές Επεξεργασία
- Αλέξης Σαββίδης, «Χέρμπερτ Χούνγκερ (1914-2000)», Νέα Εστία, τόμ. 148, τ/χ. 1727 (Οκτώβριος 2000), σελ. 556-559
- Κωνσταντίνος Μανάφης, «H.Hunger-παρουσίαση της προσωπικότητας και του έργου του με αφορμή την αναγόρευση σε επίτιμο διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών στις 13 Μαΐου 1988», Επίσημοι λόγοι-Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, τομ.29-μέρος β’, Αθήνα 1992, σελ. 837-840.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Herbert Hunger στο Wikimedia Commons
