British Motor Corporation

British Motor Corporation
Νομική μορφή	ιδιωτική εταιρία
Κλάδος	βιομηχανία αυτοκίνησης
Ίδρυση	1952
Ιδρυτής	Austin Motor Company
Διάλυση	1966
Έδρα	Μπέρμιγχαμ, Ηνωμένο Βασίλειο
Προϊόντα	αυτοκίνητο
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Η British Motor Corporation (BMC - Μπρίτις Μότορ Κορπορέησον) ήταν μια αυτοκινητοβιομηχανία του Ηνωμένου Βασιλείου, που δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση της Austin Motor Company και της Nuffield Organisation (που ήταν η μητρική εταιρεία της αυτοκινητοβιομηχανίας Morris, της MG, της Riley και της Wolseley), το 1952.

Ιστορία Επεξεργασία

Η ΒΜC ήταν η μεγαλύτερη βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία της εποχής της, κατέχοντας το 39% της συνολικής βρετανικής παραγωγής αυτοκινήτων και παράγοντας μια ευρεία γκάμα οχημάτων με τα σήματα Austin, Morris, MG, Austin-Healey, Wolseley, καθώς επίσης και επαγγελματικά αυτοκίνητα και αγροτικά μηχανήματα. Ο πρώτος Πρόεδρος της εταιρείας ήταν ο Λόρδος Nuffield (William Morris - Ουίλιαμ Μόρις), αλλά αντικαταστάθηκε τον Αύγουστο του 1952 από τον Leonard Lord (Λέοναρντ Λορντ) της Austin που συνέχισε στη θέση αυτή μέχρι τα 65α του γενέθλια, το 1961. Τότε παρέδωσε τα ηνία της εταιρείας (θεωρητικά τουλάχιστον) στον George Harriman (Τζωρτζ Χάριμαν) το 1956.

Η έδρα και τα γραφεία της BMC βρίσκονταν στο εργοστάσιο της Austin στο Λόνγκμπριτζ του Μπέρμινγκχαμ και προφανώς η Austin είχε θέση ισχύος μέσα στην εταιρεία σε σχέση με τη Morris. Η χρήση κινητήρων Morris εγκαταλείφθηκε μετά από 3 χρόνια και όλα τα πρωτότυπα μοντέλα της εταιρείας λάμβαναν τον κωδικό ADO (ακολουθούμενο από έναν αριθμό) που ήταν συντόμευση του "Austin Drawing Office". Το εργοστάσιο του Λόνγκμπριτζ ήταν ένα από τα πιο εξελιγμένα της εποχής, ύστερα από εκτεταμένες εργασίες ανακαίνισης που έγιναν το 1951. Μετά από αυτό, οι συγκρίσεις με τα 16 διαφορετικά και πολλές φορές παλιάς τεχνολογίας εργοστάσια της Nuffield που ήταν διάσπαρτα στη Βρετανία ήταν αναπόφευκτες.

Παρόλα αυτά, οι διάφορες υπηρεσίες της Austin, και κυρίως το μάρκετινγκ και ο έλεγχος του κόστους και της τιμολόγησης, δεν δούλευαν με τόσο καλό τρόπο όσο της Nuffield και με τόσο σκληρό ανταγωνισμό γινόταν πλέον εμφανές. Το πιο καλοπουλημένο αυτοκίνητο της εταιρείας, το Mini, είχε τότε αναλυθεί όσο τίποτα άλλο από την ανταγωνίστρια Ford, ώστε να δει με ποιον τρόπο η BMC κατάφερε να δημιουργήσει ένα τόσο φθηνό αυτοκίνητο και να βγάλει κέρδη. Μετά από μήνες ανάλυσης, οι ερευνητές της Ford κατέληξαν έκπληκτοι: η BMC όχι μόνο δεν έβγαζε κέρδη από την πώληση κάθε Mini, αλλά αντίθετα είχε ζημιά 30 λιρών για κάθε ένα που παρήγαγε. Το αποτέλεσμα ήταν πως παρότι τα μεγέθη της παραγωγής ήταν αρκετά καλά στη BMC, το μερίδιο αγοράς έπεφτε σταθερά, όπως και η κερδοφορία. Έτσι, η έλλειψη πόρων οδήγησε στην αναστολή εξέλιξης καινούριων μοντέλων και εν τέλει στη συγχώνευση με την επιτυχημένη και κερδοφόρα Leyland Motor Corporation (LMC - Λέιλαντ Μότορς)

Την εποχή της συγχώνευσης, κάθε εταιρεία είχε ένα καλά οργανωμένο δίκτυο αντιπροσώπων για καθεμία από τις μάρκες. Άλλωστε, οι Βρετανοί αγοραστές παρουσίαζαν την τάση να μένουν πιστοί σε μία συγκεκριμένη φίρμα και οι μάρκες απευθύνονταν σε διαφορετικά τμήματα της αγοράς. Πολλές μάρκες ανταγωνίζονταν η μία την άλλη και άλλες είχαν μεγαλύτερες γκάμες οχημάτων από κάποιες άλλες. Οι φίρμες Riley και Wolseley είχαν πολύ χαμηλές πωλήσεις και η σχεδίαση των αυτοκινήτων ήταν ξεπερασμένη. Ήταν μάλιστα τόσο παλαιομοδίτικη, ώστε ο Λέοναρντ Λορντ αποφάσισε να αναθέσει τη σχεδίαση σε ξένο οίκο.

BMC και Πινινφαρίνα Επεξεργασία

Το 1958, η BMC αποφάσισε να αναθέσει στον Μπαττίστα Πινινφαρίνα τον ανασχεδιασμό ολόκληρης της παλέτας των αυτοκινήτων της. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία τριών διαφορετικών σεντάν αυτοκινήτων, καθένα από τα οποία έλαβε θέση στην παλέτα κάθε φίρμας της BMC.

Το μικρότερο από τα τρία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1958, με το Austin A40, το πρώτο αυτοκίνητο τύπου χάτσμπακ. Το δεύτερο Austin A40 εμφανίστηκε το 1961 και έμεινε στην παραγωγή μέχρι το 1967. Αυτά τα μοντέλα χρησιμοποιούσαν τους κινητήρες Σειράς Α.

Τα μεσαίου μεγέθους εμφανίστηκαν το 1958 με το Wolseley 15/60. Άλλα ίδια μοντέλα περιελάμβαναν τα Riley 4/68, Austin A55 Cambridge Mk. II, MG Magnette Mk. III και Morris Oxford V. Αυτά τα οχήματα χρησιμοποιούσαν τους κινητήρες Σειράς Β.

Τα περισσότερα από αυτά τα αυτοκίνητα έμειναν στην παραγωγή μόνο μέχρι το 1961. Αντικαταστάθηκαν από νέα (σχεδιασμένα από τον ίδιο οίκο) αυτοκίνητα και τα περισσότερα μετονομάστηκαν. Αυτά ήταν τα Austin A60 Cambridge, MG Magnette Mk. IV, Morris Oxford VI, Riley 4/72 και τα Wolseley 16/60. Τελικώς έμειναν στην παραγωγή μέχρι το 1968, χωρίς να παραχθεί αντικαταστάτης τους με κίνηση στους πίσω τροχούς.

Τέλος, ένα επιπλέον αυτοκίνητο της μεγάλης κατηγορίας δημιουργήθηκε. Εμφανίστηκε το 1959 ως Austin A99 Westminster, Vanden Plas Princess 3-Litre και Wolseley 6/99, ενώ χρησιμοποιούσε τους μεγάλους κινητήρες Σειράς C.

Μοντέλα της BMC Επεξεργασία

Μοντέλα που εξελίχθηκαν πριν τη δημιουργία της BMC Επεξεργασία

Austin Επεξεργασία

Austin A125 Sheerline, 1947 - 1954
Austin A135 Princess, 1947 - 1956
Austin A40 Sports, 1950 - 1953
Austin A70 Hereford, 1950 - 1954
Austin A30, 1951 -1956
Austin A40 Devon, 1947 - 1952

MG Επεξεργασία

MG TD 1949 - 1953
MG Y 1947 - 1953

Morris Επεξεργασία

Morris Minor, 1948 - 1971
Morris Oxford (Series MO), 1948 - 1954
Morris Six, 1948 - 1953

Riley Επεξεργασία

Riley RM series, 1945 - 1955

Wolseley Επεξεργασία

Wolseley 4/50, 1948 - 1953
Wolseley 6/80, 1948 - 1954
Wolseley Oxford Taxi, 1947 - 1955

Μοντέλα εξελιγμένα υπό την αιγίδα της BMC Επεξεργασία

Austin Επεξεργασία

Austin A40 Somerset, 1952 - 1954
Austin A40 Cambridge, 1954 - 1958
Austin A90 Westminster, 1954 - 1968
Austin Metropolitan, 1954 - 1961
Austin A35, 1956 - 1959
Austin Princess IV, 1956 - 1959
Austin A40 Farina, 1958 - 1967
Austin A55 Cambridge, 1959 - 1969
Austin Mini, 1959 - 2000
Austin 1100/1300, 1963 - 1974
Austin 1800, 1964 - 1975
Austin 3-Litre, 1967- 1971

Austin-Healey Επεξεργασία

Austin-Healey 100, 1953 - 1959
Austin-Healey 3000, 1959 - 1968
Austin-Healey Sprite, 1958 - 1971

MG Επεξεργασία

MG A, 1955 - 1962
MG Magnette ZA/ZB, 1953 - 1956
MG Magnette Mk III/Mk IV, 1959 - 1968
MG Midget, 1961 - 1974
MGB, 1962 - 1980
MG, 1100/1300 1962 - 1973
MGC, 1967 - 1969

Morris Επεξεργασία

Morris Oxford, 1954 - 1971
Morris Cowley, 1954 - 1959
Morris Isis, 1955 - 1958
Morris Mini-Minor, 1959 - 2000
Morris 1100/1300, 1963 - 1974
Morris 1800, 1964 - 1975

Riley Επεξεργασία

Riley Pathfinder, 1953 - 1957
Riley 2.6, 1958 - 1959
Riley 1.5, 1957 - 1965
Riley 4/68, 1959 - 1961
Riley 4/72, 1961 - 1969
Riley Elf, 1961 - 1969
Riley Kestrel, 1965 - 1969

Vanden Plas Επεξεργασία

Vanden Plas 3 litre, 1959 - 1964
Vanden Plas 1100/1300, 1963 - 1974
Vanden Plas Princess 4 litre R, 1964 - 1968

Wolseley Επεξεργασία

Wolseley 4/44, 1952 - 1956
Wolseley 6/90, 1954 - 1959
Wolseley 15/50, 1956 - 1958
Wolseley 1500, 1957 - 1965
Wolseley 15/60, 1958 - 1961
Wolseley 16/60, 1961 - 1971
Wolseley 6/99, 1959 - 1961
Wolseley 6/110, 1961 - 1968
Wolseley Hornet, 1961 - 1969
Wolsleley 1100/1300, 1965 - 1973
Wolseley 18/85, 1967 - 1972

Κωδικοί Πρωτοτύπων BMC Επεξεργασία

Τα περισσότερα πρωτότυπα μοντέλα της BMC ακολουθούσαν την ίδια πατέντα ονομασίας με την Austin, με κωδικό "ADO" (Austin Design Office). Έτσι, αυτοκίνητα που είχαν παραπάνω από ένα εμπορικά ονόματα (π.χ. Austin Se7en και Morris Mini Minor, το γνωστό Mini) είχαν τον ίδιο κωδικό ADO:

ADO6 Austin FX4 Taxi
ADO8 Austin A40 Farina
ADO9 Austin A55 Cambridge
ADO10 Austin A90 Westminster
ADO13 Austin-Healey Sprite
ADO14 Austin Maxi
ADO15 Mini
ADO16 1100/1300
ADO17 1800/2200
ADO20 Mini MkIII και Clubman
ADO23 MGB
ADO26 Austin-Healey 3000 MkIII
ADO27 Austin Kimberley
ADO28 Morris Marina
ADO31 MGA 1600
ADO34 Σχέδιο του Pininfarina για ρόουντστερ 2 θέσεων βασισμένο στο Mini
ADO37 Vanden Plas Princess 3 litre
ADO40 Wolseley 24/80
ADO41 Austin-Healey Sprite MkII
ADO47 MG Midget MkI
ADO50 Mini Cooper and Cooper S
ADO52 MGC
ADO53 Austin A110 Westminster
ADO59 Morris Minor 1000
ADO61 Austin 3-Litre
ADO66 Vanden Plas Princess 4-litre R
ADO67 Austin Allegro

Το τέλος της BMC Επεξεργασία

Το 1966, η BMC και η εταιρεία Pressed Steel Company συγχωνεύθηκαν με τη Jaguar δημιουργώντας την British Motor Holdings (BMH). Η συγχώνευση των δύο εταιρειών ήταν στρατηγικής σημασίας, αφού η Pressed Steel παρήγαγε τις πλατφόρμες και τα αμαξώματα για τις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες, τη Rover, την Triumph, την MG, τη Jaguar, την Alvis, τη Rolls-Royce και άλλες. Αυτό σήμαινε ότι η BMΗ είχε στην κατοχή της όλα τα μυστικά των ανταγωνιστών της. Έτσι, το 1968 ένα νέο κύμα συγχωνεύσεων έφερε τη συγχώνευση με την ανθούσα αυτοκινητοβιομηχανία Leyland Motor Corporation (LMC) που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία της British Leyland Motor Corporation (BLMC). Τότε η MG, η Austin και η Morris ενώθηκαν στην τομέα Austin Morris της νέας εταιρείας. Το 1975, η BLMC κρατικοποιήθηκε και έγινε British Leyland Limited (BL Ltd.).