Canned Heat

Οι Canned Heat είναι αμερικανικό ροκ συγκρότημα που δημιουργήθηκε στο Λος Άντζελες το 1965. Η ομάδα έχει αναγνωριστεί για τις ερμηνείες της στα blues και για τις προσπάθειές της να προωθήσει το ενδιαφέρον για αυτόν τον τύπο μουσικής και τους πρωτότυπους καλλιτέχνες της. Ιδρύθηκε από δύο λάτρεις των μπλουζ Alan Wilson και Bob Hite, οι οποίοι πήραν το όνομα από το "Canned Heat Blues" του Tommy Johnson του 1928. Μετά από εμφανίσεις στα φεστιβάλ Monterey και Woodstock στα τέλη της δεκαετίας του 1960, το συγκρότημα απέκτησε παγκόσμια φήμη με μια σύνθεση που αποτελείται από Hite (φωνητικά), Wilson (κιθάρα, φυσαρμόνικα και φωνητικά), Henry Vestine και αργότερα Harvey Mandel (κύρια κιθάρα), Larry Taylor (μπάσο) και Adolfo de la Parra (ντραμς).

Canned Heat
Προέλευση	Λος Άντζελες
Μουσικά είδη	μπλουζ
Παρουσία	1965-παρόν
Ιστότοπος
http://www.cannedheatmusic.com/
wikidata (π)

Η μουσική και η στάση των Canned Heat προσέλκυσαν μεγάλο κοινό και καθιέρωσαν το συγκρότημα ως μία από τις δημοφιλότερες της εποχής των hippie . Οι Canned Heat εμφανίστηκαν στα περισσότερα μεγάλα μουσικά γεγονότα στα τέλη της δεκαετίας του 1960, εκτελώντας πρότυπα μπλουζ μαζί με το δικό τους υλικό και περιστασιακά επιδίδονταν σε μακρά «ψυχεδελικά» σόλο. Δύο από τα τραγούδια τους - «Going Up the Country» και «On the Road Again» - έγιναν διεθνείς επιτυχίες. Το «Going Up the Country» ήταν ένα remake του τραγουδιού Henry Thomas «Bull Doze Blues», που ηχογραφήθηκε στο Louisville του Κεντάκι, το 1927. Το «On the Road Again» ήταν ένα remake του τραγουδιού Floyd Jones του 1953 με το ίδιο όνομα, το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες βασίζεται στο τραγούδι του Tommy Johnson "Big Road Blues", που ηχογραφήθηκε το 1928.

Έκτοτε, από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, έχουν πραγματοποιηθεί πολλές αλλαγές στο προσωπικό. Για μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 1990 και του 2000 και μετά το θάνατο του Larry Taylor στο 2019, de la Parra ήταν το μόνο μέλος από το 1960 lineup της μπάντας. Έγραψε ένα βιβλίο για την ιστορία της μπάντας, με τίτλο Living the Blues . Οι Mandel, Walter Trout και Junior Watson συγκαταλέγονται στους κιθαρίστες που κέρδισαν τη φήμη που έπαιξαν σε μεταγενέστερες εκδόσεις του συγκροτήματος.