Αμπντούλ Ραχμάν Γκασεμλού

Ο Αμπντούλ Ραχμάν Γκασεμλού γεννήθηκε στις 20.12.1930 στην πόλη Ορμιεστο στο Ιρανικό Κουρδιστάν. Ζούσε σε μία πλούσια και σημαντική οικογένεια. Τελείωσε το Δημοτικό και Γυμνάσιο πρώτα στην Όρμιε και μετά στην Τεχεράνη. Ακόμα, ήταν παιδί που ασχολήθηκε με τα πολιτικά και πίστευε στην απελευθέρωση του κουρδικού λαού. Σύμφωνα με τους λόγους του, που ο ίδιος έχει σημαδέψει φανερά, στο βιβλίο του ‘Σαράντα Χρόνια Αγώνας στον Δρόμο της Ελευθερίας’ μετά την αναφορά στο ταξίδι των τριάντα ατόμων στο Μπάκο, που ήταν καλεσμένοι από πλαίσια της Σοβιετικής Ένωσης, γράφει: «Ενώ αν, και ήμουν ένα παιδί ένδεκα χρονών, όπως πολλά παιδιά της εποχής, συγκινήθηκα από την πολιτική. Ο πατέρας μου ήταν το κίνητρο εκείνης της αποστολής. Πολύ καλά θυμάμαι, όταν γύρισε από το Μπακό, είχε φέρει μαζί του αρκετές σακούλες με κύβους ζάχαρης, και ένα καλό όπλο. Έτσι, φαινόταν πως η Σοβιετική Ένωση είχε δώσει αυτά τα πράγματα και σε άλλα μέλη της αποστολής. Τότε, μου ήταν παράξενο, διότι στην οικογένεια μου, τα αδέλφια και ξαδέλφια μου που ήταν μεγαλύτεροι από μένα, μου έλεγαν ότι ο πατέρας μου με άλλους πήγανε στο Μπακό, να ζητήσουν τα δικαιώματα και ελευθερία των Κούρδων, για αυτό το λόγο όταν ο πατέρας μου γύρισε, κατευθείαν τον ρώτησα: Τι έγινε με τα δικαιώματα των Κούρδων;»

Αμπντούλ Ραχμάν Γκασεμλού عەبدولڕەحمان قاسملوو
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1930 Ούρμια, Επαρχία Δυτικού Αζερμπαϊτζάν Ιράν
Θάνατος	13 Ιουλίου 1989 (58 ετών) Βιέννη, Αυστρία
Αιτία θανάτου	Δολοφονία
Συνθήκες θανάτου	ανθρωποκτονία
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ
Εθνικότητα	Κούρδος
Χώρα πολιτογράφησης	Ιρανός Κούρδος
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Εκπαίδευση	Πανεπιστήμιο του Καρόλου Πανεπιστήμιο της Σορβόνης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	Πολιτικός ηγέτης
Γνωστός για	Ηγέτης των Κούρδων
Προκάτοχος	Γκαζί Μουχαμάντ
Διάδοχος	Σαντέκ Σαραφκαντί
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Δημοκρατικό Κόμμα του Ιρανικού Κουρδιστάν
Αντίπαλοι	Κυβέρνηση του Ιράν
Οικογένεια
Σύζυγος	Νασρίν Γκασεμλού
Τέκνα	Μίνα Γκασεμλού (1953) Χάουα Γκεσεμλού (1955)
Σχετικά πολυμέσα

Το ξεκίνημα της πολιτικής δράσης

Ο Γκασεμλού το 1945 ξεκίνησε τον αγώνα του φανερά, με την ίδρυση Δημοκρατικής Νεολαίας του Κουρδιστάν στην πόλη Ορμιέ. Το 1946 διαλύθηκε η Κουρδική Δημοκρατία. Ύστερα από αυτό, πήγε στην Τεχεράνη για σπουδές. Το 1947 πήγε στο Παρίσι για συνέχεια των σπουδών του. Μόλις έφτασε εκεί, ο Σάχης πυροβολήθηκε στο πανεπιστήμιο της Τεχεράνης στις 15/2/1947. Το γεγονός αυτό προκάλεσε μεγάλο εμπόδιο στις πολιτικές και δημοκρατικές ελευθερίες, σε ολόκληρο το Ιράν. Εξαιτίας αυτού, οργανώθηκε μεγάλη συνέλευση αποτελούμενη από Ιρανούς φοιτητές στο Παρίσι, στην οποία ο Γκασεμλού έλαβε μέρος ως ομιλητής. Στην ομιλία του, μίλησε αναλυτικά εναντίον του Σάχη και το καθεστώς του. Στο τέλος της συνέλευσης οι φοιτητές έστειλαν ένα γράμμα διαμαρτυρίας στον Σάχη. Για αυτό το λόγο, η Ιρανική πρεσβεία στο Παρίσι, και το γαλλικό κράτος άσκησαν μεγάλη πίεση στον Γκασεμλού. Αναγκαστικά, εγκατέλειψε τη Γαλλία, και ως πρώτος Ιρανός υπότροφος της Διεθνούς Ένωσης, πήγε στην Πράγα, πρωτεύουσα πρώην Τσεχοσλοβακίας.

Το διάστημα που ήταν στη Γαλλία, ίδρυσε με άλλους Κούρδους φοιτητές, τον Σύλλογο φοιτητών Κούρδων στην Ευρώπη.

Στην Πράγα ασχολήθηκε με το πανεπιστήμιο, παρόλο που δεν είχε παρατήσει τον αγώνα του στη Διεθνή Ένωση των φοιτητών. Το 1951 ως εκπρόσωπος των φοιτητών της Τεχεράνης, συμμετείχε στο δεύτερο συνέδριο της παράταξης αυτής στην Πράγα, και πολλές φορές, ως εκπρόσωπος του Ιράν στις συνελεύσεις και και στη συνδιάσκεψη παγκόσμιας ομοσπονδίας νεολαίων στη Βουδαπέστη πρωτεύουσα της Ουγγαρίας.

Στο καθεστώς του Μοχμέντ Μουσαντίκ, το 1952, ο Γκασεμλού αφού τελείωσε το πανεπιστήμιο στην Πράγα στο τμήμα κοινωνικών και πολιτικών επιστημών, επέστρεψε στο Ιράν.

Τότε μεταξύ Δημοκρατικού κόμματος του Ιρανικού Κουρδιστάν και του κόμματος Τουντέ (κομμουνιστικό Κόμμα Ιράν), υπήρξε κοινή οργάνωση. Ο Γκασεμλού μετά από έξι μήνες αγώνα στην Τεχεράνη, γύρισε στην πόλη Μεχαμπάντ. Εκεί έγινε εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Κόμματος του Ιρανικού Κουρδιστάν.

Συνέχεια του αγώνα ως παράνομος

Μετά το πραξικόπημα της δεκάτης ογδόης Αυγούστου του 1953 εναντίον του Μουσαντέκ, ο Γκασεμλού αναγκάστηκε να κρυφτεί για τη συνέχεια του αγώνα στο Κουρδιστάν και στην Τεχεράνη. Σε αυτό το διάστημα, έγινε διευθυντής της εφημερίδας του Κουρδιστάν, που ήταν το όργανο Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Εκδόθηκε μυστικά, μόνο πέντε τεύχη από την εφημερίδα αυτή. Ακόμα έλαβε μέρος σαν διευθυντής μίας εθνικής επιτροπής για πρόοδο των εργασιών του κόμματος.

Ο Γκασεμλού μετά από πέντε χρόνια αγώνα στο Ιράν, ιδιαίτερα στην περιοχή του Κουρδιστάν, για άλλη μια φορά πήγε στην Τσεχοσλοβακία το 1959. Το 1958, μετά την επιτυχία της επανάστασης του Ιράκ, με σκοπό την ανάπτυξη του κουρδικού κινήματος στο Κουρδιστάν του Ιράν, ο Γκασεμλού με μερικούς συνεργάτες του, προσπάθησαν να αναζωογονήσουν την οργάνωση του κόμματος. Δυστυχώς, όμως δεν τα κατάφεραν, εξαιτίας μερικών εμποδίων που βρέθηκαν μπροστά τους, στο Κουρδιστάν του Ιράκ. Το 1960 με την εντολή του Ιρακινού Καθεστώτος, ο Γκασεμλού διώχθηκε από εκεί. Πάλι για τρίτη φορά γύρισε στην Πράγα.

Το 1962 ο Γκασεμλού έκανε το διδακτορικό του στο πανεπιστήμιο της Πράγας στο τμήμα Επιστημονική Οικονομία. Από τότε, έως το 1970 προσελήφθη ως καθηγητής του πανεπιστημίου της Πράγας στο μάθημα Καπιταλιστική και Σοσιαλιστική Οικονομία, και θεωρία της Ανάπτυξης Οικονομίας. Σε αυτή την περίοδο, έγραψε αρκετά βιβλία και κείμενα στα ζητήματα οικονομίας, κοινωνίας και πολιτικής.

Το πασίγνωστο βιβλίο του είναι Το Κουρδιστάν και οι Κούρδοι. Το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο στην Τσεχική γλώσσα. Μέχρι στιγμής μεταφράστηκε στα Αγγλικά, Σλοβακικά, Πολωνικά, Αραβικά, Κουρδικά και μερικά κεφάλαια στα Γαλλικά και Περσικά. Ο Γκασεμλού πολύ άνετα μιλούσε τις γλώσσες: Κουρδικά, Περσικά, Αραβικά, Τουρκικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ρωσικά, και Τσέχικα.

Το 1970 στις 11 Μαρτίου μετά τη συμμαχία, μεταξύ του απελευθερωτικού κινήματος των Κούρδων στο Κουρδιστάν του Ιράκ με το Ιράκ, έγινε πιο δυνατό το Κουρδικό κίνημα στο Κουρδιστάν του Ιράν. Ο Γκασεμλού γύρισε από την Ευρώπη στο Κουρδιστάν, με σκοπό την αναγέννηση της οργάνωσης του Δημοκρατικού Κόμματος του Ιρανικού Κουρδιστάν, με τη βοήθεια κάποιων γνωστών του.

Ανάληψη της προεδρίας

Στην τρίτη συνδιάσκεψη του κόμματος στον Μάρτιο του 1971, ο Γκασεμλού ψηφίστηκε ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και μετά ως Πρόεδρος του κόμματος. Από ‘κει και πέρα σε όλα τα συνέδρια του κόμματος συμμετείχε ως Πρόεδρος. Ο Γκασεμλού σε αυτή την περίοδο συμπεριφέρθηκε ως ένας υπεύθυνος και αξιοπρεπής ηγέτης. Προωθούσε τις εργασίες του κόμματος, όσο το δυνατό καλύτερα. Χωρίς αμφιβολία, έλαβε την ηγεσία του κόμματος στην πιο δύσκολη κατάσταση του αγώνα.

Ο αγωνιστής, σύντροφος, καθηγητής και ηγέτης Γκασεμλού στις 13 Ιουλίου 1989, ψάχνοντας για την ειρηνική λύση του Κουρδικού ζητήματος στο Ιρανικού Κουρδιστάν, με συντροφιά του φίλου του Αμπντουλάχ Καντρί Αζάρ, κάθισε στο τραπέζι του διαλόγου έχοντας απέναντι του, την αποστολή του Ιρανικού Καθεστώτος. Όμως, η αποστολή εκ μέρους του Ιράν ήταν εξοπλισμένη με δολοφονικά όπλα!. Μάλιστα, οι δολοφόνοι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, τερμάτιζαν τη ζωή του προφήτη της ειρήνης Δρ. Γκασεμλού στη Βιέννη πρωτεύουσα της Αυστρίας. Ο Φαζίλ Ρασούλ ο Ιρακινός Κούρδος Καθηγητής του πανεπιστημίου, δολοφονήθηκε και αυτός. Οι δολοφόνοι με τα ματωμένα χέρια, συνελήφθησαν από την αστυνομία της Αυστρίας, όμως με επισημότητα σαν διπλωμάτες του Ιράν στάλθηκαν στη χώρα τους.

Ο Δρ. Γκασεμλού και το Κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα

Στην ιστορία του απελευθερωτικού κινήματος υπήρξαν πολλοί ηγέτες και γνωστές προσωπικότητες που καθένας απ’ αυτούς στην εκάστοτε περίπτωση, έχουν διαδραματίζει μεγάλο ρόλο στον Κουρδικό αγώνα.

Αν με αυτή την άποψη παρατηρήσουμε τον αγώνα του Γκασεμλού στο απελευθερωτικό κίνημα του Κουρδικού λαού, ιδιαίτερα στα 20 τελευταία χρόνια, θα προκύψει ότι, ο Γκασεμλού λόγω της γνώσης του στην επιστημονική πολιτική, οικονομική και κοινωνία, λόγω της γνώσης του, στις ποικίλες απόψεις της πολιτικής και διεθνούς διπλωματίας. Μελετώντας συνέχεια, και μαθαίνοντας τον τρόπος ζωής και αγώνα του λαού του, στο επίπεδο της πράξης, πέρασε τα τελευταία του χρόνια στα βουνά του Κουρδιστάν, δίπλα στους αντάρτες. Όσον αφορά το ρόλο του Γκασεμλού για τον κουρδικό αγώνα και το Δημοκρατικό Κόμμα του Ιρανικού Κουρδιστάν, χρειάζεται να κατανοήσουμε τα εξής:

• Αν παρατηρήσουμε ότι, το Δημοκρατικό Κόμμα του Ιρανικού Κουρδιστάν ως αγωνιστικό και προοδευτικό κόμμα, παίζει προβλεπόμενο ρόλο στον εθνικό αγώνα των Κούρδων στο Κουρδιστάν του Ιράν, πρέπει να δεχτούμε ότι περισσότερη ανταπόδοση χρωστά στον Γκασεμλού. Γιατί, αυτός 20 χρόνια ήταν στην ηγεσία του κόμματος. Και μετά τον θάνατό του, άφησε μία σωστή γραμμή πολιτικής, μια καλή οργάνωση και ένα υψηλό διεθνές γόητρο για το κόμμα.
• Για μεγάλο χρονικό διάστημα, αρκετοί από τους Κούρδους αγωνιστές είχαν χάσει την αυτοπεποίθηση και τη δύναμη τους. Περίμεναν τη βοήθεια από το εξωτερικό, και πίστευαν σε κάποια σημαντική πολιτική αλλαγή στον κόσμο για ίδρυση του κουρδικού κράτους. Αυτή η λανθασμένη άποψη δεν έγινε δεκτή από τον Γκασεμλού. Μας έμαθε πως σε πιο δύσκολες στιγμές και καταστάσεις, ο Κουρδικός λαός πρέπει να είναι πιο αυτοδύναμος, να στηρίζεται στις ικανότητές του. Μας έμαθε, να προσπαθούμε συνέχεια για τη γνωστοποίηση του κουρδικού προβλήματος ως κρίσιμο πρόβλημα και σημαντικό φαινόμενο στη Μέση Ανατολή και στον κόσμο, για να μπορέσουμε να μεταχειριζόμαστε τα συμφέροντα μας, ανάλογα με τις διεθνείς αλλαγές. Ο Γκασεμλού μας έμαθε ότι η εξωτερική βοήθεια και υποστήριξη για τον Κουρδικό λαό, μπορεί να προσφερθεί απλά ως βοήθεια, και τίποτα παραπάνω!
• Στη διάρκεια της ιστορίας του απελευθερωτικού κινήματος του Κουρδικού λαού, το αδύναμο σημείο ήταν πως το πεπρωμένο του κινήματος ήταν άμεσα συνδεδεμένο με το πεπρωμένο του ηγέτη του. Οι λανθασμένες ενέργειες ή ο θάνατος του ηγέτη, προκαλούσε τη διάλυση του κινήματος. Ο Γκασεμλού είτε θεωρητικά είτε πρακτικά, αντέδρασε στο φαινόμενο αυτό. Εισήγαγε τη συνεργασία και το μαζικό έργο στον πολιτισμό του κινήματος. Με όλη τη δύναμή του, αντιμετώπιζε φυλετικές αντιλήψεις. Με επιδέξια προσπάθεια αγωνίστηκε για την ενδυνάμωση του κινήματος.
• Ένα χρονικό διάστημα τα παιδιά του Κουρδικού λαού είχαν συνηθίσει να διαμαρτύρονται στα διάφορα κράτη, ιδιαίτερα στη Σοβιετική ένωση που έφτιαχνε φιλικές σχέσεις με τους εχθρούς του Κουρδικού λαού, και είχαν σημαντικές πωλήσεις οπλικών εξοπλισμών σε αυτούς. Ο Γκασεμλού, υποστήριξε τη γνώμη τους, και τους συμβούλεψε να μην έχουν τέτοιες απαιτήσεις που δεν ταιριάζουν με τη σύγχρονη διεθνή πολιτική. Δυστυχώς ο σημερινός κόσμος είναι ο κόσμος των συμφερόντων, και οι χώρες πρώτα από όλα σκέφτονται τα συμφέροντά τους!
• Ο Γκασεμλού πίστευε ότι ο αγώνας για την εθνική απελευθέρωση είναι υποχρέωση όλων των αγωνιστικών τάξεων της κοινωνίας. Πίστευε ότι όλες οι τάξεις της κοινωνίας μπορούν να συμμετάσχουν στην εθνική απελευθέρωση και να διαδραματίζουν το ρόλο τους.
• Ο Γκασεμλού με την ανάλυση και επιστημονική σκέψη του, είχε προβλέψει πως οι τωρινές και μελλοντικές προσδοκίες του Κουρδικού εθνικού κινήματος είναι αντίθετες με τα συμφέροντα του καπιταλιστικού συντηρητικού καθεστώτος της περιοχής. Αν το Κουρδικό κίνημα περάσει καλά την πορεία του, θα περιμένουμε τις προβλέψεις αλλαγές στη Μέση Ανατολή. Για αυτό το Κουρδικό κίνημα δεν πρέπει να δώσει βάση στους καπιταλισμούς και παραβιάσεις των χωρών, σε οποιαδήποτε κατάσταση.
• Ο Γκασεμλού ως διάσημη προσωπικότητα του Κουρδικού κινήματος, ένιωθε μεγάλη ευθύνη για την ιστορία του λαού του, για κάθε πολιτικό βήμα που έκανε. Και πρόβαλε αυτή την ευθύνη ως σημαντικό κανόνα της πολιτικής του κουρδικού κινήματος.
• Ο Γκασεμλού πίστευε ότι το κουρδικό κίνημα μπορεί να αντιδρά με καλύτερο τρόπο, στην επίθεση των εχθρών που απειλούν την ύπαρξη του κουρδικού λαού, καθώς πίστευε ότι η επίλυση Κουρδικού προβλήματος δεν είναι στρατιωτική. Για αυτό χρησιμοποιούσε όλη τη δύναμη και γνώση του στον δρόμο της ειρήνης και του διαλόγου για την ανάδειξη των Κουρδικών δικαιωμάτων.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Abdul Rahman Ghassemlou στο Wikimedia Commons