SECAM
Το SECAM, γραμμένο επίσης SÉCAM (γαλλική προφορά: sekam), Séquentiel de couleur à mémoire,[1] γαλλικά για το διαδοχικό χρώμα με μνήμη, ακριβέστερα ακολουθία χρώματος με μνήμη), είναι ένα έγχρωμο αναλογικό τηλεοπτικό σύστημα, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία. Ήταν ένα από τα τρία κύρια πρότυπα αναλογικής έγχρωμης τηλεόρασης, ενώ τα άλλα δύο ήταν τα PAL και NTSC.
Όλες οι χώρες που χρησιμοποιούν το SECAM βρίσκονται επί του παρόντος σε διαδικασία μετατροπής ή έχουν ήδη μετατραπεί σε Digital Video Broadcasting (DVB), το νέο πανευρωπαϊκό πρότυπο για την ψηφιακή τηλεόραση. Το SECAM παρέμεινε βασικό πρότυπο έως και τη δεκαετία του 2000. Όπως και το PAL, το SECAM εξέπεμπε σε 625 γραμμές και 50 πεδία (25 πλατφόρμες) το δευτερόλεπτο, με εξαίρεση την εκδοχή SECAM-M. Ωστόσο, λόγω του τρόπου με τον οποίο το SECAM επεξεργάζεται πληροφορίες χρώματος, δεν είναι συμβατό με το γερμανικό πρότυπο μορφής βίντεο PAL.
Αυτή η σελίδα ασχολείται κυρίως με το σύστημα κωδικοποίησης χρώματος SECAM. Τα άρθρα σχετικά με τα τηλεοπτικά συστήματα εκπομπής και την αναλογική τηλεόραση περιγράφουν περαιτέρω τους ρυθμούς καρέ, την ανάλυση εικόνας και τη διαμόρφωση ήχου.
Ιστορία Επεξεργασία
Αρχικά, και έως τις αρχές της δεκαετίας του 1960, οι Αμερικανοί προσπάθησαν για ένα διάστημα να επιβάλουν το δικής τους εφεύρεσης πρότυπο αναλογικής έγχρωμης τηλεόρασης NTSC, το οποίο εισήχθη πειραματικά στις ΗΠΑ το 1953 (αν και στην πράξη η μαζική εισαγωγή του στις ΗΠΑ ξεκίνησε μόλις τη σεζόν 1966 - 1967, καθώς αρχικά το κόστος τέτοιων τηλεοπτικών συσκευών θα ήταν απαγορευτικό για το κοινό), και στην Ευρώπη, χωρίς όμως επιτυχία.
Στη Γαλλία, ήδη από το 1956 οι δημόσιες αρχές έβαλαν στόχο να προωθήσουν μια έγχρωμη μορφή που να μην εξαρτάται ούτε από τους Αμερικανούς με το NTSC που δημιουργήθηκε το 1953 και είχε ήδη θεωρηθεί τεχνικά ατελές, ούτε από τους Γερμανούς, με το μελλοντικό τους PAL που αναπτύχθηκε από την Telefunken να είναι ακόμα σε πειραματικό στάδιο, καθώς κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τον Δεκέμβριο του 1963 και στη συνέχεια αναπτύχθηκε κατά τα έτη 1964 και 1965.
Η ανάπτυξη του SECAM ξεκίνησε το 1956 από μια ομάδα με επικεφαλής τον Henri de France που εργαζόταν στην Compagnie Française de Télévision (αργότερα αγοράστηκε από την Thomson, τώρα Technicolor). Η επιθυμητή τεχνολογία ήταν πλέον έτοιμη στα τέλη της δεκαετίας του 1950, αλλά ακόμα ήταν πολύ νωρίς για μια ευρεία εισαγωγή, καθώς το κόστος τέτοιων τηλεοπτικών συσκευών θα ήταν τότε απαγορευτικό για το κοινό. Επινοήθηκε και δοκιμάστηκε μια έκδοση του SECAM για το γαλλικό πρότυπο τηλεόρασης 819 γραμμών, αλλά δεν παρουσιάστηκε. Μετά από μια πανευρωπαϊκή συμφωνία για την εισαγωγή έγχρωμης τηλεόρασης μόνο σε 625 γραμμές, η Γαλλία έπρεπε να ξεκινήσει τη μετατροπή μεταβαίνοντας σε ένα πρότυπο τηλεόρασης 625 γραμμών, κάτι που συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του 1960 με την εισαγωγή ενός δεύτερου δικτύου.
Το πρώτο προτεινόμενο σύστημα ονομάστηκε SECAM I το 1961, ακολουθούμενο από άλλες μελέτες για τη βελτίωση της συμβατότητας και της ποιότητας της εικόνας.
Αυτές οι βελτιώσεις ονομάστηκαν SECAM II και SECAM III, με το τελευταίο να παρουσιάστηκε στη Γενική Συνέλευση του CCIR το 1965 στη Βιέννη.
Περαιτέρω βελτιώσεις ήταν το SECAM III A που ακολουθήθηκε από το SECAM III B, το σύστημα που υιοθετήθηκε για γενική χρήση το 1967, και η πρώτη εκπομπή SECAM έγινε στη Γαλλία εκείνη τη χρονιά.
Σοβιετικοί τεχνικοί συμμετείχαν στην ανάπτυξη του προτύπου και δημιούργησαν τη δική τους ασυμβίβαστη παραλλαγή που ονομάζεται NIIR ή SECAM IV, η οποία δεν αναπτύχθηκε. Η ομάδα εργαζόταν στο Telecentrum της Μόσχας υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Shmakov . Ο χαρακτηρισμός NIIR προέρχεται από το όνομα του Nautchno-Issledovatelskiy Institut Radio ( NIIR, rus. Научно-Исследовательский Институт Радио), ενός σοβιετικού ερευνητικού ινστιτούτου που συμμετέχει στις μελέτες. Αναπτύχθηκαν δύο πρότυπα: Μη γραμμικό NIIR, στο οποίο χρησιμοποιείται μια διαδικασία ανάλογη με τη διόρθωση γάμμα, και Γραμμικό NIIR ή SECAM IV που παραλείπει αυτή τη διαδικασία. [2]
Το SECAM εγκαινιάστηκε στη Γαλλία την 1η Οκτωβρίου 1967, στο la deuxième chaîne (το δεύτερο κανάλι), που τώρα ονομάζεται France 2 . Μια ομάδα τεσσάρων ταιριασμένων ανδρών με σκούρα κοστούμια — ένας παρουσιαστής (Georges Gorse, Υπουργός Πληροφοριών) και τρεις συντελεστές στην ανάπτυξη του συστήματος — εμφανίστηκαν όρθιοι σε ένα σχεδόν άδειο στούντιο. Μετά από αντίστροφη μέτρηση από το 10, στις 2:15 μ.μ. η ασπρόμαυρη εικόνα άλλαξε σε έγχρωμη και ο παρουσιαστής δήλωσε στη συνέχεια «Et voici la couleur !» (γαλλικά: Και εδώ είναι το χρώμα!) και έτσι έγινε η επίσημη πρεμιέρα.[3] Το 1967, ο CLT του Λιβάνου έγινε ο τρίτος τηλεοπτικός σταθμός στον κόσμο, μετά τη Σοβιετική Ένωση και τη Γαλλία, που άρχισε εκπέμπει έγχρωμα χρησιμοποιώντας ειδικά τη γαλλική τεχνολογία SECAM.[4]
Οι πρώτες έγχρωμες τηλεοράσεις κόστιζαν 5.000 γαλλικά φράγκα. Η έγχρωμη τηλεόραση δεν ήταν πολύ δημοφιλής αρχικά και μάλιστα υπολογίστηκε ότι μόλις 1.500 άτομα παρακολούθησαν έγχρωμα το εναρκτήριο πρόγραμμα. Έναν χρόνο αργότερα, μόνο 200.000 σετ είχαν πουληθεί από το αναμενόμενο 1 εκατομμύριο. Αυτό το μοτίβο ήταν παρόμοιο με την προηγούμενη αργή ανάπτυξη της δημοτικότητας της έγχρωμης τηλεόρασης στις ΗΠΑ. Επίσης, ειδικότερα για το πρώτο κανάλι, το TF1, μόλις το 1980 το SECAM λειτούργησε σε όλη τη Γαλλία, αν και το παλαιό αναλογικό δίκτυο των 819 γραμμών παρέμεινε εντελώς ασπρόμαυρο για λίγο ακόμα και τελικώς καταργήθηκε οριστικά μόλις τον Ιούλιο του 1983.
Το SECAM υιοθετήθηκε αργότερα από πρώην γαλλικές και βελγικές αποικίες, την Ελλάδα (που όμως άλλαξε το 1992 σε PAL), την Κύπρο (που επίσης άλλαξε το 1992 σε PAL), τη Σοβιετική Ένωση και χώρες του ανατολικού μπλοκ (εκτός από τη Ρουμανία) και ορισμένες χώρες της Μέσης Ανατολής. Ωστόσο, με την πτώση του κομμουνισμού και μετά από μια περίοδο που οι τηλεοράσεις πολλαπλών προδιαγραφών έγιναν εμπόρευμα, πολλές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης αποφάσισαν να στραφούν στο σύστημα PAL που αναπτύχθηκε από τη Δυτική Γερμανία και ξεκίνησε να εκπέμπει επίσης το 1967.
Άλλες χώρες, ιδίως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιταλία, πειραματίστηκαν για λίγο με το SECAM προτού επιλέξουν το PAL. Ενδιαφέρον ιστορικά είναι ότι από όλες τις χώρες της χώρες της Δυτικής και της Νότιας Ευρώπης, εκτός φυσικά από την κατασκευάστρια του SECAM Γαλλία μόνο η Ελλάδα τελικώς επέλεξε το SECAM, του οποίου η χρήση έναντι του PAL έφτασε να γίνει πολιτικό ζήτημα, καθώς ήταν προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή για πολιτικούς λόγους, λόγω της τότε γαλλικής υποστήριξης των διαπραγματεύσεων της Ελλάδας για ένταξη στην τότε ΕΟΚ. Για την ιστορία, η μαζική εισαγωγή της έγχρωμης εικόνας στη χώρα ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1979, αν και κάποιες δοκιμαστικές έγχρωμες εκπομπές είχαν αρχίσει ακόμα νωρίτερα. Τελικώς όμως, το 1992 η χώρα άλλαξε οριστικά σε PAL.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 2000, το SECAM βρίσκεται σε διαδικασία σταδιακής κατάργησης και αντικατάστασής του από το DVB.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ britannica.com; the form avec mémoire is common but incorrect.
- ↑ SECAM-IV Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή
|url=. Empty. - ↑ «INA: Présentation officielle de la télévision couleur». Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2014.
- ↑ Harb, Zahera (2011). Channels of resistance in Lebanon: liberation propaganda, Hezbollah and the media. London [etc.]: Tauris. σελ. 95. ISBN 978-1-84885-120-7.