Πύλη:Ιστορία

εμφ. επεξ. Πύλη Ιστορία

Η ιστορία είναι το παρελθόν όπως περιγράφεται σε γραπτά κείμενα, καθώς και η μελέτη του. Τα γεγονότα που εμφανίζονται πριν από γραπτά αρχεία θεωρούνται προϊστορία. Η «ιστορία» είναι ένας ευρύς όρος που σχετίζεται με παρελθόντα γεγονότα καθώς και με τη μνήμη, την ανακάλυψη, τη συλλογή, την οργάνωση, την παρουσίαση και την ερμηνεία των πληροφοριών σχετικά με αυτά τα γεγονότα. Οι μελετητές που γράφουν για την ιστορία ονομάζονται ιστορικοί.

Η ιστορία περιλαμβάνει επίσης την ακαδημαϊκή πειθαρχία που χρησιμοποιεί μια αφήγηση για να εξετάσει και να αναλύσει μια σειρά από παρελθόντα γεγονότα και να καθορίσει αντικειμενικά τα πρότυπα αιτίας και αποτελέσματος που τα καθορίζουν. Οι ιστορικοί μερικές φορές συζητούν τη φύση της ιστορίας και της χρησιμότητάς της, συζητώντας τη μελέτη του κλάδου ως αυτοσκοπό και ως έναν τρόπο παροχής «προοπτικής» στα προβλήματα του παρόντος.

εμφ. επεξ. Επιλεγμένο λήμμα

Με τον όρο Εικονομαχία εννοείται μεγάλη μεταρρυθμιστική κίνηση που ξέσπασε στο Βυζαντινό Κράτος τον 8ο και 9ο αι. που από θρησκευτική εξελίχθηκε και σε πολιτική διαμάχη για τη λατρεία των εικόνων. Η Εικονομαχία τελικά δίχασε τους Βυζαντινούς σε «Εικονομάχους» (επίσης, «Εικονοκλάστες») και «Εικονολάτρες» (επίσης, «Εικονόφιλους»).

Η εικονομαχία άρχισε περί το 726 και τελείωσε το 843, με αποκατάσταση των εικόνων και περίλαμπρες τελετές.

Στο 20ό κεφάλαιο του δευτέρου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρεται:

οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντός ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. Οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς, οὐδέ μὴ λατρεύσῃς αὐτοῖς.

Προς τη Γραφή εναρμονίσθηκε και η παλαιοχριστιανική τέχνη, που περιορίσθηκε σε συμβολικές και αλληγορικές παραστάσεις.

Στη διάρκεια των αιώνων βέβαια η λατρεία των ιερών εικόνων διαδόθηκε ευρέως στο Βυζαντινό κράτος, ιδίως στην μετά τον Ιουστινιανό A' εποχή, και αποτέλεσε σημαντική έκφανση της ευσέβειας των Βυζαντινών. Από την άλλη μεριά, δεν έλειψαν και μέσα στην ίδια την Εκκλησία εικονοκλαστικές τάσεις, ιδιαίτερα ισχυρές στις ανατολικές επαρχίες της αυτοκρατορίας, όπου υπήρχαν σημαντικά υπολείμματα των Μονοφυσιτών και κέρδιζε συνεχώς έδαφος ο Παυλικιανισμός, αίρεση εχθρική προς κάθε μορφή εκκλησιαστικής λατρείας. Επίσης, η επαφή με τον αραβικό κόσμο και οι ιδέες που εκπορεύονταν απ’ αυτόν επί του θέματος επιτάχυναν τις εξελίξεις. (Διαβάστε το υπόλοιπο λήμμα...)

εμφ. επεξ. Επιλεγμένη εικόνα