Άκκα Λαρεντία
Η Άκκα Λαρεντία (Acca Larentia), σπανιότερα αναφερόμενη ως Άκκα Λαρεντίνα (Acca Larentina), ήταν γυναίκα και αργότερα θεά της ρωμαϊκής μυθολογίας, η οποία εορταζόταν στις 23 Δεκεμβρίου.
| Άκκα Λαρεντία | |
|---|---|
 | |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Faustulus[1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Θετή μητέρα Επεξεργασία
Στην κυρίαρχη μυθολογική παράδοση (αυτή του Λικίνιου Μάκερ και άλλων πηγών), η Λαρεντία ήταν σύζυγος του βοσκού Φαυστύλου, με τον οποίο υιοθέτησαν τους ιδρυτές της Ρώμης Ρώμο και Ρωμύλο, τους οποίους λέγεται ότι η Λαρεντία είχε σώσει όταν ρίχτηκαν στον Τίβερη με διαταγή του Αμουλίου. Η Άκκα Λαρεντία είχε 12 δικούς της γιους και όταν πέθανε ο ένας τους, ο Ρωμύλος πήρε τη θέση του και με τους υπόλοιπους 11 ίδρυσε την αδελφότητα των Αρβάλων (Fratres Arvales).[2]
Ευεργέτιδα της Ρώμης Επεξεργασία
Μία άλλη παράδοση αναφέρει ότι η Λαρεντία ήταν πανέμορφη και περίφημη κόρη με περίπου την ίδια ηλικία με τους Ρώμο και Ρωμύλο, που έζησε κατά τη βασιλεία του Άνκου Μαρκίου. Δόθηκε στον Ερκούλο (τον αντίστοιχο ήρωα-θεό με τον Ηρακλή της ελληνικής μυθολογίας) ως έπαθλο ενός παιχνιδιού με ζάρια από τον φρουρό του ναού του, και κλειδώθηκε μέσα στον ναό. Όταν ο θεός δεν τη χρειαζόταν πλέον, τη συμβούλευσε να παντρευτεί τον πρώτο άνδρα που θα συναντούσε καθώς θα έβγαινε έξω εκείνο το πρωινό. Αυτός ο άνδρας ήταν ένας πλούσιος Ετρούσκος ονόματι Καρούτιος (ή Ταρούτιος κατά τον Πλούταρχο). Αργότερα η Λαρεντία κληρονόμησε όλη την περιουσία του και την κληροδότησε στον ρωμαϊκό λαό. Ο βασιλιάς Άνκος σε ένδειξη ευγνωμοσύνης επέτρεψε να ταφεί το σώμα της στο Βελάμπρουμ και θέσπισε μία νέα ετήσια εορτή, τα Λαρεντάλια ή Ακκάλια, στις 23 Δεκεμβρίου, κατά τα οποία προσφέρονταν θυσίες υπέρ των Λαρήτων.[3]
Ο Πλούταρχος γράφει καθαρά ότι αυτή η Λαρεντία ήταν διαφορετικό πρόσωπο από την Λαρεντία που υπήρξε σύζυγος του Φαυστύλου, αν και άλλοι συγγραφείς, όπως ο Λικίνιος Μάκερ, συσχετίζουν τις ιστορίες τους σαν να ήταν η ίδια γυναίκα.[4][5]
Εταίρα Επεξεργασία
Σύμφωνα με μία τρίτη παράδοση, η Λαρεντία δεν ήταν ούτε η σύζυγος του Φαυστύλου, ούτε η συνοδός του Ερκούλου, αλλά μία πόρνη που αποκαλείτο «Lupa» («Λούπα») από τους βοσκούς (κατά κυριολεξία «λύκαινα», αλλά η λέξη είχε και την έννοια της εταίρας). Η Λούπα άφησε την περιουσία που είχε συγκεντρώσει από την πορνεία στον ρωμαϊκό λαό.[6]
Σύνδεση με Λάρητες και συμβολισμός Επεξεργασία
Ανεξαρτήτως των διάφορων εκδοχών για την Άκκα Λαρεντία, φαίνεται βέβαιο πως ο μύθος της είχε προέλευση από τους Ετρούσκους και συνδεόταν με τη λατρεία των Λαρήτων. Αυτή η σύνδεση φαίνεται και από τον αριθμό των γιων της, που αντιστοιχεί σε αυτόν των Λαρήτων.[7][8]
Παρόμοια με την Κέρες, την Τέρρα, τη Φλόρα και άλλες θεότητες, η Άκκα Λαρεντία συμβόλιζε τη γονιμότητα της γης, ιδίως των αγρών της Ρώμης και των φυτειών τους. Ταυτίζεται επίσης με τη Νύμφη Λαρούνδη (ή Λάρα ή Μούτα) και με τη Mana Genita.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Acca Larentia» (Ρωσικά)
- ↑ Μασουρίου Σαβίνου: Αύλος Γέλλιος (I. c.)
- ↑ Varro: De lingua Latina, v, σελ. 85 στην έκδ. Bip.
- ↑ Μακροβίου Σατουρνάλια, I. 10. Πλουτάρχου Ρωμύλος, 4, 5, Quaest. Rom. 35.
- ↑ Hornblower, Simon (1996). «Acca Larentia». The Oxford Classical Dictionary. Οξφόρδη: Oxford University Press, σσ. 3.
- ↑ Valer. Ant.: ap. Gell. I. c. Λίβιος: i. 4.
- ↑ Μακροβίου]] Σατουρνάλια, I. c.. Πρβλ. Muller: Etrusleer, ii., σελ. 103 κ.ε., και Hartung: Die Religion der Romer, ii. σελ. 144 κ.ε..
- ↑ Schmitz, Leonhard (1867). «Acca Larentia». Στο: Smith, William. Λεξικό της ελληνικής και ρωμαϊκής βιογραφίας και μυθολογίας. 1. Βοστώνη. σελ. 6. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2018.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Acca Larentia της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |