Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος
Η Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος (Θεσσαλονίκη, 1935 – 29 Σεπτεμβρίου 1988[1]) ήταν Ελληνίδα λαογράφος και καθηγήτρια πανεπιστημίου. Ήταν κόρη του καθηγητή λαογραφίας Στίλπωνα Κυριακίδη[2].
| Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1935 Θεσσαλονίκη |
| Θάνατος | 29 Σεπτεμβρίου 1988 Θεσσαλονίκη |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (έως 1958) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας καθηγήτρια πανεπιστημίου λαογράφος |
| Εργοδότης | Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Στίλπων Κυριακίδης |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε το 1935 στη Θεσσαλονίκη[3] με καταγωγή από την Κομοτηνή και ήταν η τρίτη κόρη του Στίλπωνα Κυριακίδη.[4] Σπούδασε κοινωνιολογία και λαογραφία στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ, από όπου αποφοίτησε το 1958. Κατά την περίοδο 1956/57 σπούδασε με υποτροφία στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ και αργότερα εργάστηκε για λίγο σε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο. Το 1960 διετέλεσε βοηθός στην έδρα της «Θρησκείας των αρχαίων Ελλήνων, του ιδιωτικού αυτών βίου και της Λαογραφίας». Το 1965 πραγματοποίησε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα τα υφαντά της Μακεδονίας και της Θράκης και το 1966 σπούδασε με υποτροφία στο Παρίσι, όπου γνωρίστηκε και δέχθηκε σημαντική επιρροή από τον Κλοντ Λεβί-Στρος.[4] Με την επιστροφή της στην Ελλάδα, δίδασκε λαογραφία στο ΑΠΘ πρώτα ως βοηθός και από το 1976, διαδεχόμενη τον πατέρα της, ως καθηγήτρια. Κατά τη διάρκεια της Χούντας είχε απομακρυνθεί προσωρινά από τη θέση της και δίδασκε στη Μέση Εκπαίδευση.[4] Μελέτησε κυρίως τον παραδοσιακό πολιτισμό και συνέγραψε πολλές μελέτες ενώ μετέφρασε στα ελληνικά διάφορα έργα του Λεβί-Στρος. Πέθανε στις 29 Σεπτεμβρίου 1988 στη Θεσσαλονίκη από καρκίνο.[1][5] Ήταν παντρεμένη με τον Στέλιο Νέστορα και είχε ένα γιο.[4] Ένα χρόνο πριν πεθάνει, το 1988, δώρισε το προσωπικό αρχείο και τη βιβλιοθήκη του Στίλπωνα Κυριακίδη στο αρχείο της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ [6].
Εργογραφία Επεξεργασία
- Ο Claude Levi-Strauss και το έργο του
- Τα υφαντά Μακεδονίας και Θράκης, διδακτορική διατριβή ( ΕΟΜΜΕΧ 1965, ΕΟΕΧ 1983[7])
- Η Λαογραφία στη σύγχρονή της προοπτική (1972, 1975)
- Η οργάνωση του χώρου στον παραδοσιακό πολιτισμό (1973, 1975)
- Σημάδια του τόπου (1974, 1975)
- Λαογραφικά Μελετήματα Ι(1975)
- Η θεωρία της ελληνικής λαογραφίας. Κριτική Ανάλυση (1978)
- Λαογραφικά Μελετήματα ΙΙ (1979)
- Λαϊκή και Λόγια Παράδοση (1981)
- Οι Δώδεκα Μήνες: Τα Λαογραφικά (1982)
- Προφορική Ιστορία και Λαογραφία (1982)
- Ιστορία, Προφορική Ιστορία, Ανθρωπολογία και Λαογραφία (1983)
- Τρεις γενιές προσφύγων της Μ. Ασίας, η σημασία της προφορικής τους μαρτυρίας (1985)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, 31 Δεκεμβρίου 2004.
- ↑ Σουλούκος - Σωτήριος Χαραλάμπους (2 Δεκεμβρίου 2009). «Το αρχείο του Στίλπωνος Π. Κυριακίδη στο Λαογραφικό Μουσείο και Αρχείο της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατηγοριοποίηση και ταξινόμηση του υλικού». Μεταπτυχιακή Εργασία από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. σελ. 19. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2012.
- ↑ Συλλογικό έργο, Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό (τομ. 5, σ. 114) - 1983-1988 .
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Συλλογικό (1989). Μνήμη Άλκης Κυριακίδου-Νέστορος, Πέντε ομιλίες. Αθήνα: Ίδρυμα Μωραΐτη. σελ. 391.
- ↑ Η παγκόσμια διανόηση πενθεί τον Λεβί-Στρος, Το Βήμα, 04-11-2009
- ↑ «Το λαογραφικό Μουσείο και Αρχείο της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ». Ιστοσελίδα Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2012.
- ↑ Παπαντωνίου, Ιωάννα (1996). Ελληνικές τοπικές ενδυμασίες. Ναύπλιο: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα. σελ. 217.