Άλφρεντ Νομπέλ

Σουηδός χημικός, μηχανικός και βιομήχανος
(Ανακατεύθυνση από Άλφρεντ Νόμπελ)

Ο Άλφρεντ Μπέρναρντ Νομπέλ (Alfred Bernhard Nobel (audio) , 21 Οκτωβρίου 1833 - 10 Δεκεμβρίου 1896) ήταν Σουηδός χημικός, μηχανικός και βιομήχανος, γιος του επίσης, μηχανικού και βιομήχανου, Εμμανουήλ Νομπέλ, εφευρέτη της υποβρύχιας νάρκης. Σπούδασε στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας και στις ΗΠΑ.

Άλφρεντ Νομπέλ
AlfredNobel2.jpg
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Alfred Nobel (Σουηδικά)
Γέννηση21  Οκτωβρίου 1833[1][2][3]
Σουηδία
Θάνατος10  Δεκεμβρίου 1896[4][5][3]
Νορβηγία
Αιτία θανάτουενδοεγκεφαλική αιμορραγία
ΥπηκοότηταΣουηδία
Γνωστός γιατην ανακάλυψη του δυναμίτη
ΓονείςΙμμάνουελ Νόμπελ και Karolina Andriette Ahlsell
ΒραβεύσειςΑίθουσα Φήμης των Εθνικών Εφευρετών, Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής, Τάγμα του Πολικού Αστέρα, μέλος του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας, Τάγμα του Ρόδου, Officer of the Order of Saints Maurice and Lazarus και μετάλλιο Τζον Φριτζ (1910)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςχημικός, μηχανικός και εφευρέτης
Ιδιότηταχημικός, βιομήχανος, φιλάνθρωπος, φωτογράφος, weapons manufacturer και μηχανικός
Υπογραφή
Alfred Nobel Signature.svg

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη χημεία, και κυρίως με τις εκρηκτικές ύλες. Τελειοποίησε τον τρόπο παρασκευής της νιτρογλυκερίνης και ίδρυσε εργοστάσιο παραγωγής της σε μεγάλες ποσότητες. Για την αποφυγή των εκρήξεων πέτυχε την παρασκευή δυναμίτιδας με πυριτική γη, εφεύρεση που διαδόθηκε σύντομα σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Το 1873 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου εφηύρε την νεοδυναμίτιδα ή ζελατοδυναμίτιδα (1875) και την πολεμική άκαπνη πυρίτιδα (βαλλιστίτιδα, 1888). Το 1889 πούλησε την εφεύρεση του αυτή στην ιταλική κυβέρνηση και το 1891 εγκαταστάθηκε στο Σαν Ρέμο της Ιταλίας, όπου ίδρυσε χημικό εργοστάσιο.

Έλαβε πολλά διπλώματα ευρεσιτεχνίας και απέκτησε μεγάλη περιουσία, μεγάλο τμήμα της οποίας διέθεσε για φιλανθρωπικούς και ερευνητικούς σκοπούς σε διάφορα ιδρύματα. Με το υπόλοιπο της περιουσίας του καθιέρωσε τα ομώνυμα Βραβεία Νομπέλ. Κλειστός χαρακτήρας από τη φύση του, ασχολήθηκε και με τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία. Στο τέλος της ζωής του μάλιστα έγραψε και το δράμα Βεατρίκη Τσέντσι.

Δείτε επίσηςΕπεξεργασία

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία