Άννα Ρασπούτινα
Η Άννα Μιχαΐλοβνα Ρασπούτινα, γεννηθείσα Σουλιατίκοβα (ρωσικά: Анна Михайловна Распутина, Шулятикова), γεννηθείσα στις 6 Δεκεμβρίου 1874, στο Κυβερνείο του Περμ, και αποβιώσασα στις 17 Φεβρουαρίου 1908, στο Λίσι Νος, ήταν Ρωσίδα επαναστάτρια, αδερφή του Βλαντιμίρ Σουλιάτικοφ.
| Άννα Ρασπούτινα | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 6 Δεκεμβρίου 1874 Κυβερνείο του Περμ |
| Θάνατος | 17 Φεβρουαρίου 1908 Λίσι Νος |
| Αιτία θανάτου | απαγχονισμός |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | επαναστάτρια |
Με σημείο εκκίνησης το 1906, ήταν μέλος της ιπτάμενης μοίρας μάχης της περιοχής του Βορρά του Σοσιαλιστικού Επαναστατικού Κόμματος, ενώ, παράλληλα, συμμετείχε στην προετοιμασία αριθμού αποπειρών δολοφονίας.
Τον Φεβρουάριο του 1908, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού.
Βιογραφία Επεξεργασία
Η Άννα Μιχαΐλοβνα γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1874, στο χωριό του Νόβογιε Ουσόλιε, στο Κυβερνείο του Περμ[1]. Μητέρα της ήταν η Αλεξάνδρα Κουζμίνιτσα και πατέρας της ήταν ο Μιχαήλ Σουλιάτικοφ, Ρώσος ακτιβιστής επαναστάτης, εξόριστος στο Περμ[1], ενώ αδερφός της ήταν ο Βλαντιμίρ Μιχαΐλοβιτς και αδερφή της ήταν η Όλγα Κράβτσοβα.
Η οικογένειά της επέστρεψε στη Μόσχα το 1882[1]. Η Άννα Μιχαΐλοβνα αποφοίτησε από το 4ο Λύκειο Θηλέων Μόσχας το 1893, βραβευόμενη με αργυρό μετάλλιο, και στη συνέχεια από τη Σχολή μαθημάτων Μπεστούζεφ το 1896[1].
Μέλος της Ναρόντναγια Βόλια με σημείο εκκίνησης το 1894, συμμετείχε στη δημιουργία και την παράνομη λειτουργία του τυπογραφείου Λαχτίνσκι[1][2]. Έπειτα από το κλείσιμο της τελευταίας, τον Ιούλιο του 1896, διέφυγε μαζί με τον αδερφό της, Βλαντιμίρ, και την αδερφή της, Όλγα, στο Τσιριπαβιέτς. Αργότερα, κατά τη διάρκεια του ίδιου έτους, συνελήφθη μαζί με τη Μαρία Βέτροβα και φυλακίστηκε στο Φρούριο Πέτρου και Παύλου[1].
Τον Ιανουάριο του 1898, εξορίστηκε στην Ανατολική Σιβηρία.
Στο Γιακούτσκ, νυμφεύθηκε τον πολιτικό εξόριστο Ιβάν Σπιριντόνοβιτς Ρασπούτιν, στην εκκλησία της φυλακής του Γιακούτσκ. Από τον μεταξύ τους γάμου, απέκτησαν δύο κόρες, τις Γεκατερίνα, γεννηθείσα το 1899, και Ναταλία, γεννηθείσα το 1902[1]. Επέστρεψε από τη Σιβηρία κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1903, και εγκαταστάθηκε εντός κατοικίας ενός θείου της, του Αλεξάντρ Τσαρούσνικοφ, στο ούγιεζντ του Μαλογιαροσλάβετς, στο Κυβερνείο της Καλούγκα[1].
Τον Νοέμβριο του 1904, μετέβη παρανόμως στην Αγία Πετρούπολη[1]. Το 1906, κατέστη μέλος της ιπτάμενης μοίρας μάχης της περιοχής του Βορρά του Σοσιαλιστικού Επαναστατικού Κόμματος[1], υπό την ηγεσία του Άλμπερτ Τράουμπεργκ, γνωστού υπό το ψευδώνυμο Καρλ. Συμμετείχε στην προετοιμασία των τρομοκρατικών υποθέσεων εναντίον του διευθυντή της φυλακής της Αγίας Πετρούπολης, συνταγματάρχη Ιβάνοφ, εναντίον του εισαγγελέα του ανωτάτου στρατιωτικού δικαστηρίου, στρατηγού Παβλόφ, εναντίον του γενικού διευθυντή της σωφρονιστικής υπηρεσίας, Αλεξάντρ Μαξιμόφσκι, καθώς και εναντίον του στρατηγού Μίνε, γνωστού για την καταστολή της εξεγέρσεως της Μόσχας στη Κράσναγια Πρέσνια[1]. Παράλληλα, οργάνωσε την τρομοκρατική επίθεση εναντίον του Υπουργού Δικαιοσύνης, Ιβάν Στσεγκλόβιτοφ[1].
Κατόπιν σχετικών προκλήσεων ενορχηστρωμένων από τον Γιέβνο Άζεφ[3], η ίδια συνελήφθη στις 7 Φεβρουαρίου 1908, μαζί με αριθμό συντρόφων της, και φυλακίστηκε στο Φρούριο Πέτρου και Παύλου. Στη συνέχεια, το Στρατιωτικό Περιφερειακό Δικαστήριο της Αγίας Πετρούπολης την καταδίκασε σε θάνατο[1].
Απαγχονίστηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1908, στο Λίσι Νος, πλησίον της Αγίας Πετρούπολης, μαζί με τους Ι. Ν. Λεμπέντεβα, Βσέβολοντ Λεμπέντιντσεφ, Λεβ Σίνεγκουμπ, Λίντια Στούρε, Μπαράνοφ, καθώς και έναν χωρικό ονόματι Γεράνσκι, καταγόμενο από το ούγιεζντ της Βιάτσκα[1].
Η ιπτάμενη μοίρα μάχης της περιοχής του Βορρά αποτελεί το αντικείμενο του λογοτεχνικού έργου των Επτά Απαγχονισμένων του Λεονίντ Αντρέγιεφ (1908)[4].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 (Ρωσικά) В. Шулятиков. «Анна Михайловна Шулятикова (Распутина)». az.lib.ru. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ (Ρωσικά) «Лахтинская типография». encspb.ru (Энциклопедия Санкт-Петербурга). Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ (Ρωσικά) «Семь повешенных». kouzdra.ru. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2021.
- ↑ (Ρωσικά) «"Рассказ о семи повешенных" Л.Андреева: исторический контекст». az.lib.ru. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2018.