Άντονυ Χιούις
Ο Άντονυ Χιούις (Antony Hewish, 11 Μαΐου 1924 – 13 Σεπτεμβρίου 2021) ήταν Βρετανός ραδιοαστρονόμoς, που βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1974 (μαζί με τον επίσης ραδιοαστρονόμο Μάρτιν Ράυλ)[8] για τον ρόλο του στην ανακάλυψη των πάλσαρ. Αυτό ήταν το πρώτο Βραβείο Νόμπελ που δόθηκε ποτέ σε αναγνώριση ερευνών αστρονομίας. Ο Χιούις γεννήθηκε στην κωμόπολη Φόυ της νότιας Κορνουάλης.
| Άντονι Χιούις | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Antony Hewish (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 11 Μαΐου 1924[1][2][3] Fowey |
| Θάνατος | 13 Σεπτεμβρίου 2021[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο[5] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά |
| Σπουδές | Κολλέγιο Γκόνβιλ και Κης Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ King's College |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αστρονόμος αστροφυσικός φυσικός διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Εργαστήριο Κάβεντις Πανεπιστήμιο Γέιλ Mullard Radio Astronomy Observatory |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Νόμπελ Φυσικής (1974)[6][7] Εταίρος της Βασιλικής Εταιρίας Μετάλλιο Άλμπερτ Αβραάμ Μάικελσον (1973) Βραβείο Χόλβεκ (1974) Μετάλλιο Χιούζ (1977) Μετάλλιο Έντινκτον (1969) Karl Schwarzschild Medal (1971) |
Σπουδές Επεξεργασία
Ο Χιούις σπούδασε στο Κολέγιο Γκόνβιλ και Κάιους του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, όπου οι σπουδές του διακόπηκαν από τη στρατιωτική του θητεία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπηρέτησε στο βασιλικό εργοστάσιο πολεμικών αεροσκαφών (Royal Aircraft Establishment) και στο Ίδρυμα Ερευνών Τηλεπικοινωνιών (Telecommunications Research Establishment), όπου συνεργάσθηκε με τον Μάρτιν Ράυλ.[9] Επιστρέφοντας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ το 1946, ο Χιούις πήρε το πτυχίο του και αμέσως μετά εντάχθηκε στην ερευνητική ομάδα του Ράυλ στο Εργαστήριο Κάβεντις. Εργαζόμενος για τη διδακτορική διατριβή του ο Χιούις πραγματοποίησε πρακτικές και θεωρητικές συνεισφορές στην παρατήρηση των επαγόμενων από τον ηλιακό άνεμο ταχέων «διαπλανητικών διακυμάνσεων» των ουράνιων ραδιοπηγών.[10] Πήρε το διδακτορικό του το 1952.
Σταδιοδρομία και έρευνες Επεξεργασία
Ο Χιούις πρότεινε την κατασκευή της «Διατάξεως διαπλανητικών διακυμάνσεων» (Interplanetary Scintillation Array), μιας διατάξεως ραδιοκεραιών στο Ραδιοαστρονομικό Παρατηρητήριο Μούλαρντ (MRAO), στο Κέιμπριτζ, ώστε να διεξαχθεί μια ραδιοεπισκόπηση του φαινομένου αυτού με υψηλή χρονική διακριτική ικανότητα. Επιπλέον εξασφάλισε και χρηματοδότηση για τη διάταξη αυτή, που ολοκληρώθηκε το 1967. Μία μεταπτυχιακή φοιτήτριά του, η Τζόσελυν Μπελ ανέλαβε να αναλύσει τα σήματα που κατέγραφε η νέα διάταξη, και σύντομα ανεκάλυψε μια ραδιοπηγή που θα αναγνωριζόταν κατόπιν ως ο πρώτος πάλσαρ που ανακαλύφθηκε ποτέ. Η ερευνητική δημοσίευση που ανεκοίνωνε την ανακάλυψη[11] είχε 5 συγγραφείς, με το όνομα του Χιούις ως επιβλέποντα της έρευνας να είναι πρώτο και της Μπελ δεύτερο. Οι Χιούις και Μάρτιν Ράυλ τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1974 «για την πρωτότυπη εργασία τους στη ραδιοαστροφυσική: Ο Ράιλ για τις παρατηρήσεις και τις εφευρέσεις του, ο Χιούις για τον αποφασιστικό ρόλο του στην ανακάλυψη των πάλσαρ». Το ότι η Μπελ δεν τιμήθηκε με Νόμπελ υπήρξε αμφιλεγόμενη επιλογή και καταδικάσθηκε από τον αστροφυσικό του Κέιμπριτζ Φρεντ Χόυλ.[12]
Ο Χιούις διετέλεσε καθηγητής της ραδιοαστρονομίας στο Κέιμπριτζ από το 1971 έως το 1989 και διευθυντής του Ραδιοαστρονομικού Παρατηρητηρίου Μούλαρντ από το 1982 έως το 1988.[9] Ανέπτυξε μια συνεργασία με το Βασιλικό Ίδρυμα της Μεγάλης Βρετανίας στο Λονδίνο όταν αυτό είχε πρόεδρο τον σερ Ουίλιαμ Λώρενς Μπραγκ και έγινε καθηγητής στο Βασιλικό Ίδρυμα[13] τη δεκαετία του 1970. Ο Χιούις ήταν επίσης εταίρος του Κολεγίου Τσώρτσιλ στο Κέιμπριτζ και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής της «Εκστρατείας για τις θετικές επιστήμες και τη μηχανική» (CaSE).[14]
Τιμητικές διακρίσεις Επεξεργασία
Ο Χιούις είχε ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτορας από 6 πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων και αυτό του Κέιμπριτζ, ήταν αντεπιστέλλον μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών του Βελγίου, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών και της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Ινδίας. Μερικές άλλες διακρίσεις του είναι οι εξής[13], με χρονολογική σειρά:
- Εκλογή του ως εταίρου της Βασιλικής Εταιρείας το 1968[15]
- Μετάλλιο Έντινγκτον της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας (1969)[9]
- Χρυσό Μετάλλιο Dellinger της Διεθνούς Ενώσεως Ραδιοεπιστήμης (1972)[9]
- Μετάλλιο «Άλμπερτ Α. Μάικελσον» του Franklin Institute των ΗΠΑ (1973, από κοινού με την Τζόσελυν Μπελ)[16]
- Βραβείο και Μετάλλιο «Fernand Holweck» (1974)[9]
- Βραβείο Νόμπελ Φυσικής (1974, από κοινού με τον Μάρτιν Ράυλ)[9]
- Μετάλλο Χιουζ της Βασιλικής Εταιρείας (1976)[9]
- Εκλογή του ως εταίρου του Ινστιτούτου Φυσικής (IOP) το 1998[13]
Προσωπική ζωή Επεξεργασία
Ο Χιούις ήταν έγγαμος με τη Μάρτζορι Ελίζαμπεθ Κάθριν Ρίτσαρντς (Marjorie Elizabeth Catherine Richards) από το 1950. Απέκτησαν έναν γιο, που έγινε φυσικός, και μία κόρη, που έγινε δασκάλα ξένων γλωσσών.[17][18] Ο Χιούις πέθανε σε ηλικία 97 ετών στο.[9][19]
Θρησκευτικές απόψεις Επεξεργασία
Ο Χιούις υπεστήριζε ότι η θρησκεία και η επιστήμη είναι συμπληρωματικές στον ρόλο τους. Στον πρόλογό του στο βιβλίο των Πόλκινγκχορν και Μπηλς Questions of Truth (2009), ο Χιούις γράφει: «Η σκιώδης παρουσία των virtual particles αψηφά την κοινή λογική και τον ορθολογισμό, και δεν είναι διαισθητική για τους αμύητους στη φυσική. Η θρησκευτική πίστη στον Θεό και η χριστιανική πίστη ... ίσως να φαίνονται παράξενες στην κοινή λογική. Αλλά όταν τα πλέον στοιχειώδη πράγματα στη φύση συμπεριφέρονται behave in this way, we should be prepared to accept that the deepest aspects of our existence go beyond our common-sense understanding."[20]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Antony-Hewish. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Internet Speculative Fiction Database. 131910. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ www
.cai .cam .ac .uk /news /professor-antony-hewish-1924-%E2%80%93-2021. - ↑ Andrew Bell: «Antony Hewish». (Αγγλικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα. Encyclopædia Britannica Inc.. 1768. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2020.
- ↑ «The Nobel Prize in Physics 1974». (Αγγλικά) Ίδρυμα Νόμπελ. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2020.
- ↑ «Table showing prize amounts». (Αγγλικά) Ίδρυμα Νόμπελ. Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2020.
- ↑ István., Hargittai (2007) [2002]. The road to Stockholm : Nobel Prizes, science, and scientists. Οξφόρδη: Oxford University Press. ISBN 978-0198607854. OCLC 818659203.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 9,7 «Professor Antony Hewish (1924 – 2021)». Gonville & Caius College. 2021-09-16. https://www.cai.cam.ac.uk/news/professor-antony-hewish-1924-%E2%80%93-2021. Ανακτήθηκε στις 2021-09-16.
- ↑ Hewish, Antony (1952). The Fluctuations of Galactic Radio Waves (Διδακτορική διατριβή). University of Cambridge.
- ↑ Hewish, A.; Bell, S.J.; Pilkington, J.D.H.; Scott, P.F.; Collins, R.A. (Φεβρουάριος 1968). «Observation of a Rapidly Pulsating Radio Source». Nature 217 (5130): 709–713. doi:. Bibcode: 1968Natur.217..709H. http://www.nature.com/physics/looking-back/hewish/index.html. Ανακτήθηκε στις 2015-12-16.
- ↑ «The Life Scientific, Dame Jocelyn Bell Burnell». BBC Radio 4. 25 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 Πρότυπο:Who's Who
- ↑ «Advisory Council». Campaign for Science and Engineering. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2011.
- ↑ «Professor Antony Hewish FRS». Λονδίνο: Royal Society. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ «Franklin Laureate Database – Albert A. Michelson Medal Laureates». Franklin Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2011.
- ↑ «Antony Hewish – Biographical». nobelprize.org. 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ «Janus: The Papers of Professor Antony Hewish». Cambridge University Library. 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ https://www.telegraph.co.uk/obituaries/2021/09/16/professor-antony-hewish-astronomer-jointly-won-nobel-prize-discovery/
- ↑ Polkinghorne, John· Beale, Nicholas (19 Ιανουαρίου 2009). Questions of Truth: Fifty-one Responses to Questions about God, Science, and Belief. Westminster John Knox Press. σελ. 12. ISBN 978-1-61164-003-8. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2012.