Άρι Χάαν

Ολλανδός ποδοσφαιριστής και προπονητής

Ο Άρεντ «Άρι» Χάαν (ολλανδικά: Arend "Arie" Haan, προφέρεται: [ˌaːrɛnt/ˈaːri) ˈɦaːn], γεννήθηκε 16 Νοεμβρίου 1948) είναι Ολλανδός πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως μέσος και μετέπειτα προπονητής ποδοσφαίρου.

Άρι Χάαν

1978
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης16 Νοεμβρίου 1948 (1948-11-16) (75 ετών)
Τόπος γέννησηςΦινστρεβόλντε, Ολλανδία
Ύψος1,83 μ.
ΘέσηΜέσος
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1969–1975ΑΦΚ Άγιαξ132(23)
1975–1981ΡΣΚ Άντερλεχτ199(35)
1981–1983Σταντάρ Λιέγης65(12)
1983–1984ΠΣΦ Αϊντχόφεν18(0)
1984–1985Σέικο ΣΑ5(1)
Σύνολο419(71)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1972–1980Ολλανδία35(6)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Σημείωσε 6 γκολ σε 35 αγώνες για την Εθνική Ολλανδίας τη δεκαετία του 1970. Σε συλλογικό επίπεδο, είχε επιτυχημένη σταδιοδρομία με τις Άγιαξ, Άντερλεχτ, Σταντάρ Λιέγης και ΠΣΦ Αϊντχόφεν. Συμμετείχε σε επτά τελικούς ευρωπαϊκών διασυλλογικών διοργανώσεων με πέντε νίκες και δύο ήττες. Ήταν επίσης γνωστός για τα γκολ του από μεγάλη απόσταση. Σε διεθνές επίπεδο, ήταν στην ομάδες που ηττήθηκαν σε δύο τελικούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Αφού αποχώρησε ως παίκτης, προπόνησε πολλές ομάδες στην Ευρώπη και την Κίνα, καθώς και τις εθνικές ομάδες της Κίνας, του Καμερούν και της Αλβανίας.

Καριέρα ως ποδοσφαιριστής Επεξεργασία

Ο Χάαν εντάχθηκε στον Άγιαξ το 1969 και ήταν μέλος της ομάδας που κέρδισε το Κύπελλο Πρωταθλητριών για τρία συνεχόμενα χρόνια, από το 1971 έως το 1973, το Διηπειρωτικό Κύπελλο το 1972 και δύο Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, το 1972 και το 1973. Επίσης με τον Άγιαξ, κέρδισε τρεις τίτλους Έρεντιβιζι το 1969–70, το 1971–72 και το 1972–73 και το Κύπελλο Ολλανδίας από το 1970 έως το 1972. Το 1970, η ομάδα του κέρδισε το νταμπλ και το 1972 το τρεμπλ.

Έγινε μέλος της Άντερλεχτ το 1975 και ήταν μέρος της πιο επιτυχημένης περιόδου στην ιστορία του συλλόγου, όταν κέρδισε δύο Κύπελλα Κυπελλούχων Ευρώπης το 1976 και το 1978. Εκείνες τις δύο σεζόν, κέρδισε δύο ακόμη Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ (τα δύο προηγούμενα ήταν με τον Άγιαξ). Ο σύλλογος έφτασε και πάλι στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης το 1977, αλλά ηττήθηκε από το Αμβούργο ΣΦ. Επίσης με την Άντερλεχτ, κέρδισε το Κύπελλο Βελγίου το 1975–76 και το Πρωτάθλημα Βελγίου το 1980–81.

Αφού κέρδισε το πρωτάθλημα με την Άντερλεχτ, έπαιξε για δύο σεζόν στη Σταντάρ Λιέγης, όπου κέρδισε δύο πρωταθλήματα και το Σούπερ Καπ Βελγίου το 1981. Το 1982, ο σύλλογος κατόρθωσε τη μεγαλύτερη επιτυχία του, όταν έφτασε στον πρώτο του (και μέχρι σήμερα τον μοναδικό) τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όταν ηττήθηκε στο Καμπ Νόου από τη Μπαρτσελόνα. Εκείνη τη χρονιά κέρδισε επίσης το μοναδικό νταμπλ στην ιστορία της. Επιστρέφοντας στη χώρα του το 1983, έπαιξε μια σεζόν για την ΠΣΦ Αϊντχόφεν. Ο Χάαν ολοκλήρωσε τη σταδιοδρομία με τους πρωταθλητές Χονγκ Κονγκ, Σέικο ΣΑ.

Ειχετ 35 συμμετοχές με την εθνική του ομάδα, σημειώνοντας 6 γκολ. Το πιο διάσημο ήταν ένα εντυπωσιακό γκολ από τα 35 μέτρα στον εναντίον της Ιταλίας στη δεύτερη φάση ομίλων του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1978.[1][2] Το εντυπωσιακό του γκολ του στην ισοπαλία με 2–2 εναντίον της Δυτικής Γερμανίας, επίσης με μακρινό σουτ,[3] βοήθησε την εθνική Ολλανδίας να φτάσει στον τελικό, όπου ηττήθηκε από την Αργεντινή. Συμμετείχε επίσης στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, όπου η Ολλανδία ηττήθηκε στον τελικό από τη Δυτική Γερμανία.

Σταδιοδρομία ως προπονητής Επεξεργασία

 
Ο Άρι Χάαν πριν από προκριματικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου ενάντια στη Δανία το 2009.

Δύο μήνες μετά την αποχώρησή του ως παίκτης, ο Χάαν έγινε προπονητής της Αντβέρπ. Ωστόσο, στα μέσα της σεζόν 1985–86 έγινε προπονητής της Άντερλεχτ, αντικαθιστώντας τον Πάουλ Φαν Χιμστ που απολύθηκε από τον σύλλογο. Είχε παίκτες αστέρες όπως ο Φράνκι Φερκάουτερεν και ο Μόρτεν Όλσεν, μαζί με παίκτες όπως οι Έρβιν Βάντενμπεργκ, Αλεξάντερ Τσερνιατίνσκι και Έντζο Σίφο. Το 1986 η Άντερλεχτ κέρδισε το πρωτάθλημα, μετά από πλέι οφ δύο αγώνων με αντίπαλο την Κλαμπ Μπρυζ. Την ίδια σεζόν, ο σύλλογος έφτασε στους ημιτελικούς του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Κύπελλο, αποκλείοντας τη Μπάγερν Μονάχου. Την επόμενη σεζόν, η ομάδα του κέρδισε πάλι το Πρωτάθλημα Βελγίου.

Μετά την Άντερλεχτ έγινε προπονητής της γερμανικής ΦφΜ Στουτγκάρδης την 1η Ιουλίου 1987. Η Στουτγκάρδη έφτασε στον πρώτο τελικό της στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο του 1989, το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, αλλά απέτυχε να κερδίσει το τρόπαιο εναντίον της Νάπολι (1–2, 3–3), μια ομάδα για την οποία έπαιζε ο Ντιέγκο Μαραντόνα εκείνη την περίοδο. Παρέμεινε στη Στουτγκάρδη μέχρι τις 26 Μαρτίου 1990. Τον Ιούλιο του 1990 έγινε προπονητής της 1. Νυρεμβέργης, όπου παρέμεινε για μία σεζόν.

Επιστρέφοντας στο Βέλγιο το 1991, έγινε προπονητής της Σταντάς Λιέγης μέχρι τα μέσα της σεζόν 1993–94 και κέρδισε το Κύπελλο Βελγίου το 1993. Τη σεζόν 1994–95 ορίστηκε προπονητής του ΠΑΟΚ, όπου παρέμεινε εκεί μέχρι τον Οκτώβριο του 1995 και στη συνέχεια επέστρεψε στην Ολλανδία και έγινε προπονητής της Φέγενορντ για δύο σεζόν. Στην πρώτη του σεζόν στη Φέγενορντ τερμάτισε δεύτερος στην Έρεντιβιζι.

Μετά από δέκα χρόνια, τον Δεκέμβριο του 1997, ο Χάαν έκανε ένα ακόμη πέρασμα στην Άντερλεχτ, περνώντας εννέα μήνες στην ομάδα πριν επιστρέψει στον ΠΑΟΚ, όπου παρέμεινε ως προπονητής μέχρι τον Δεκέμβριο του 1999. Ακολούθως, πήγε στην Κύπρο, για να γίνει προπονητής της Ομόνοιας Λευκωσίας το Νοέμβριο του 2000, αλλά έμεινε στην ομάδα μόνο για δύο αγώνες, αφού είχε μια εξαιρετική προσφορά από την Αούστρια Βιέννης για να γίνει προπονητής της. Έφυγε από την Αούστρια τον Αύγουστο του 2001.

Ήταν προπονητής της Εθνικής Κίνας για δύο χρόνια από τον Δεκέμβριο του 2002. Το 2004, η Κίνα φιλοξένησε το Κύπελλο Ασίας και έφτασε στον τελικό, όπου η ομάδα του ηττήθηκε από την Ιαπωνία. Ωστόσο, η Κίνα δεν προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 μετά τον αποκλεισμό της από τον πρώτο γύρο των προκριματικών, όπου έχασε την πρώτη θέση του ομίλου από το Κουβέιτ. Παρέμεινε ως προπονητής της Κίνας μέχρι τον Νοέμβριο του 2004.

Το Φεβρουάριο του 2006 μετακόμισε στην Περσέπολις, όπου βοήθησε την ομάδα του να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Ιράν. Απολύθηκε από το σύλλογο λίγο πριν ξεκινήσει η σεζόν 2006–07, καθώς είχε προβλήματα με τη διοίκηση του συλλόγου. Στη συνέχεια, έγινε προπονητής της Εθνικής Καμερούν, ωστόσο παραιτήθηκε λιγότερο από έξι μήνες από το διετές συμβόλαιο του, επικαλούμενος την παρέμβαση του προέδρου της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου Καμερούν, Μοχάμεντ Ίγια.[4]

Το Δεκέμβριο του 2007 ανακοινώθηκε ότι ο Χάαν αναλαμβάνει ως προπονητής της Αλβανίας. Υπέγραψε διετές συμβόλαιο στις 4 Ιανουαρίου 2008 και το ακύρωσε στις 15 Απριλίου 2009.[5][6] Στις 29 Μαΐου 2009 επιβεβαιώθηκε ότι ο Χάαν θα αναλάμβανε ως νέος προπονητή της κινεζικής Τσονγκτσίνγκ Λάιφαν, την οποία προπόνησε από τον Ιούνιο του ίδιου έτους. Η ομάδα υποβιβάστηκε στο τέλος της σεζόν 2009 και ο Χάαν αποχώρησε από την ομάδα και εντάχθηκε στην επίσης κινεζική Τιεντσίν ΤΕΝΑ Φ.Κ..[7] Έφερε την ομάδα στη δεύτερη θέση τη σεζόν 2010, την υψηλότερη κατάταξη του συλλόγου που έχει επιτευχθεί ποτέ στη Σούπερ Λιγκ Κίνας, η οποία απέφερε στην ομάδα μία θέση στο ΑΦΚ Τσάμπιονς Λιγκ το 2011. Τη σεζόν 2011, αν και η ομάδα κατέλαβε μόνο τη 10η θέση, ο Χάαν ηγήθηκε της ομάδας που κέρδισε το Κύπελλο Κίνας, με σκορ 2–1 εναντίον της Σαντόνγκ Λουνένγκ Ταϊσάν. Αυτός ήταν ο πρώτος τίτλος της Τιεντσίν ΤΕΝΑ από την ίδρυσή της το 1998.

Τίτλοι και διακρίσεις Επεξεργασία

Ως παίκτης Επεξεργασία

Συλλογικές Επεξεργασία

Άγιαξ[8]
Άντερλεχτ[9]
Σταντάρ Λιέγης[15]
ΠΣΦ Αϊντχόφεν[16]
Σέικο[17]

Διεθνής Επεξεργασία

Ολλανδία

Ως προπονητής Επεξεργασία

Στουτγκάρδη[21]
Τιεντσίν ΤΕΝΑ

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «FIFA : Haan's howitzer sparks Dutch delight (46) - 100 great World Cup moments». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2022. 
  2. «World Cup : BEST GOALS». Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022. 
  3. «FIFA : The 22 greatest goals in FIFA World Cup™ history». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2024. 
  4. «Haan quits as Cameroon coach». BBC News. 2 Φεβρουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2008. 
  5. «Haan quits as Albania boss». FIFA. 15 Απριλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2010. 
  6. «Haan and Albania go separate ways». Uefa.com. 15 Απριλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2009. 
  7. «Arie Haan's on deck for Tianjin Teda». ESPN Soccernet. 2 Δεκεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2010. 
  8. «Ajax | Prijzenkast». 
  9. «RSC Anderlecht | Palmares». 
  10. «Tijdperk-Vanden Stock: 20 landstitels, 8 bekers en 3 Europabekers». 
  11. «Amsterdam Tournament». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2020. 
  12. «Tournois de Paris : une compétition opposant 4 clubs» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2020. 
  13. «Jules Pappaert Cup». 
  14. «Nationale Trofee voor Sportverdienste». 
  15. «Standard de Liège | Palmares». 
  16. «PSV Eindhoven | Palmares». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2020. 
  17. «Seiko | Successi». 
  18. «FIFA World Cup 1974». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2020. 
  19. «FIFA World Cup 1978». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2020. 
  20. «UEFA Euro 1976». 
  21. «Vfb Stuttgart | Palmarès». 
  22. «足协杯-王新欣于大宝联手逆转 天津2-1胜山东夺冠» (στα Κινεζικά). Sports.sina.com.cn. 19 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία