Βικιπαίδεια

Άσμα αλ Άσαντ

Η Άσμα αλ Άσαντ (αραβικά: أَسْمَاء الْأَسَد‎‎, γεννημένη Άσμα Φάβαζ αλ Άχρας αραβικά: أَسْمَاء فَوَّاز الْأَخْرَس‎‎) (11 Αυγούστου 1975) είναι η Πρώτη Κυρία της Συρίας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λονδίνο από Σύριους γονείς και είναι παντρεμένη με τον 19ο και τρέχον πρόεδρος της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ.[1][2]

Άσμα αλ Άσαντ
أَسْمَاء الْأَسَد
Η Άσμα αλ Άσαντ το 2008
Πρώτη Κυρία της Συρίας
ΠρόεδροςΜπασάρ αλ Άσαντ
ΠροκάτοχοςΑνίσα Μαχλούφ
Προσωπικά στοιχεία
ΓέννησηΆσμα Άχρας
11 Αυγούστου 1975 (1975-08-11) (48 ετών), Ίλινγκ, Λονδίνο, Αγγλία, Ηνωμένο Βασίλειο
ΕθνότηταΒρετανική, Συριακή
Πολιτικό κόμμαΜπάαθ
ΣύζυγοςΜπασάρ αλ Άσαντ (από 2000)
Παιδιά3
ΣυγγενείςΦάβαζ Άχρας (πατέρας)
Σαχάρ Ότρι (μητέρα)
ΣπουδέςΒασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου
ΕπάγγελμαΧρηματοοικονομικός αναλυτής
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Άσαντ αποφοίτησε από το Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου το 1996 παίρνοντας πτυχίο στον τομέα της επιστήμης των υπολογιστών και στη γαλλική λογοτεχνία. Εργάστηκε στον τομέα της τραπεζικής επενδυτικής και ετοιμαζόταν να ξεκινήσει το μεταπτυχιακό της πάνω στη διοίκηση επιχειρήσεων στο Χάρβαρντ όταν παντρεύτηκε τον Μπασάρ αλ Άσαντ τον Δεκέμβριο του 2000. Μετά τον γάμο της, παραιτήθηκε από τη δουλειά της και παρέμεινε στη Συρία, όπου και γέννησε τα τρία της παιδιά. Ως Πρώτη Κυρία, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην υλοποίηση κυβερνητικών οργανισμών που ασχολούνταν με την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη σε όλη τη χώρα στο πλαίσιο μίας πρωτοβουλίας μεταρρυθμίσεων, οι οποίες σταμάτησαν λόγω του ξεσπάσματος του Συριακού Εμφυλίου Πολέμου.[3]

Ως αποτέλεσμα του συνεχιζόμενου Συριακού Εμφύλιου Πολέμου, η Άσαντ υπόκειται σε οικονομικές κυρώσεις που σχετίζονται με υψηλού επιπέδου αξιωματούχους της Συρίας, καθιστώντας παράνομο στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) να της παρέχει συγκεκριμένη υλική βοήθεια και για εκείνη να αποκτήσει ορισμένα προϊόντα, ενώ δεν έχει επίσης τη δυνατότητα να ταξιδεύει εντός της ΕΕ.[4][5][6]

Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση Επεξεργασία

Η Άσαντ (γεννημένη: Άχρας) γεννήθηκε στις 11 Αυγούστου 1975. Ο πατέρας της, Φάβαζ Άχρας, ήταν καρδιολόγος στο Νοσοκομείο Κρόμγουελ και η μητέρα της, Σαχάρ Άχρας (γεννημένη: Ότρι), ήταν συνταξιούχα διπλωμάτης που είχε εργαστεί ως Πρώτη Γραμματέας στην Πρεσβεία της Συρίας στο Λονδίνο.[7][8] Οι γονείς της είναι Σουνίτες Μουσουλμάνοι με Συριακή καταγωγή, από την πόλη Χομς.[7][9]

Μεγάλωσε στο Άκτον του Λονδίνου, όπου φοίτησε στο Τουάιφορντ της Εκκλησίας της Αγγλίας και, αργότερα, σε ιδιωτικό σχολείο θηλέων, το Queen's College του Λονδίνου.[10] Αποφοίτησε από το Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου το 1996, παίρνοντας πτυχίο στον τομέα της επιστήμης των υπολογιστών και στη γαλλική λογοτεχνία.[11] Μιλάει αγγλκά, αραβικά, γαλλικά και ισπανικά.[7]

Καριέρα στα οικονομικά Επεξεργασία

Μετά την αποφοίτησή της από το Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου, άρχισε να εργάζεται ως οικονομική αναλύτρια στον Όμιλο της Deutsche Bank στο τμήμα διοίκησης αντισταθμιστικών κεφαλαίων με πελάτες σε Ευρώπη και Ανατολική Ασία.[7][8] Το 1998, εντάχθηκε στο τμήμα επενδυτικής τραπεζικής της εταιρείας J.P. Morgan, όπου εργάστηκε σε ομάδα που ειδικευόταν στη βιοτεχνολογία και στις φαρμακευτικές εταιρίες.[12][13] Η ίδια ισχυρίζεται πως η τραπεζική της εμπειρία της έδωσε την «αναλυτική της σκέψη» και την ικανότητα να «[καταλαβαίνει] την επιχειρηματική πλευρά της διοίκησης μίας εταιρείας».[14]

Το 2000, η Άσαντ ετοιμαζόταν να φύγει για το μεταπτυχιακό της στη διοίκηση επιχειρήσεων στο Χάρβαρντ όταν, κατά τη διάρκεια των διακοπών της στο σπίτι της θείας της στη Δαμασκό, γνώρισε τον οικογενειακό φίλο Μπασάρ αλ Άσαντ.[15]

Πρώτη Κυρία Επεξεργασία

 
Η Άσαντ μαζί με την Πρώτη Κυρία της Βραζιλίας, Μαρίσα Λετίσια Λούλα ντα Σίλβα, στο Εθνικό Μουσείο της Δαμασκού στις 3 Δεκεμβρίου 2003.

Μετά τον θάνατο του Χαφέζ αλ Άσαντ τον Ιούνιο του 2000, ο Μπασάρ ανέλαβε την προεδρία.[14] Τον Νοέμβριο του 2000, η Άσμα μετακόμισε στη Συρία και τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, παντρεύτηκε τον Μπασάρ. Ο γάμος ξάφνιασε αρκετούς καθώς δεν υπήρχαν καθόλου αναφορές στα μέσα πως οι δυο τους ήταν μαζί πριν από τον γάμο.[7] Αρκετοί ερμήνευσαν αυτή την ένωση ως συμφιλίωση και σημάδι προόδου προς μία μεταρρυθμιστική κυβέρνηση, καθώς η Άσμα μεγάλωσε στο Ηνωμένο Βασίλειο και αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία των Σουνιτών, σε αντίθεση με τον Αλαουίτη Μπασάρ.[16]

Μετά τον γάμο, η Άσμα ταξίδεψε σε όλη τη Συρία σε εκατό χωριά στα 13 από τα 14 Συριακά Κυβερνεία, για να συνομιλήσει με τους Σύριους και να μάθει πού θα έπρεπε να κατευθύνει τις μελλοντικές της πολιτικές.[17] Προχώρησε στη δημιουργία μίας συλλογής οργανισμών οι οποίοι λειτουργούσαν υπό τον φιλανθρωπικό τομέα της κυβέρνησης και αναφέρονταν ως «Συρία Εμπιστοσύνη για Ανάπτυξη». Οι οργανισμοί αυτοί περιλαμβάνουν τους FIRDOS (αγροτικές μικρο-πιστώσεις), SHABAB (επιχειρηματικές δεξιότητες για τη νεολαία), BASMA (παροχή βοήθειας σε παιδιά με καρκίνο), RAWAFED (πολιτιστική ανάπτυξη), Συριακός Οργανισμός για Άτομα με Ειδικές Ανάγκες και Ερευνητικό Κέντρο Ανάπτυξης της Συρίας, οι οποίοι είχαν σαν στόχο την παροχή βοήθειας σε αγροτικές κοινότητες, σε πολίτες με ειδικές ανάγκες, την οικονομική ανάπτυξη και την ανάπτυξη σε θέματα παιδιών και γυναικών. Τα πιο γνωστά κέντρα τα οποία δημιούργησε ήταν τα MASSAR, τοποθεσίες οι οποίες λειτουργούσαν ως κοινοτικά παιδικά κέντρα όπου τα παιδιά μάθαιναν πώς να συμμετέχουν ενεργά στην κοινότητα ως πολίτες. Λόγω αυτής της δουλειάς, η Άσαντ κέρδισε μία θέση στο περιοδικό Middle East 411 Magazine ανάμεσα στους «Άραβες με τη Μεγαλύτερη Επιρροή στον Κόσμο».[18]

Δημόσια εικόνα Επεξεργασία

 
Η Άσμα μαζί με τον σύζυγό της, Μπασάρ αλ Άσαντ, κατά τη διάρκεια ταξιδιού τους στη Μόσχα στις 27 Ιανουαρίου 2005

Καθώς περιγράφηκε από αναλυτές μέσων ως ένα σημαντικό μέρος της προσπάθειας των δημοσίων σχέσεων της Συριακής κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της θητείας της ως Πρώτη Κυρία, η Άσαντ πιστώθηκε με τη λήψη προοδευτικών θέσεων σε θέματα που αφορούσαν τα δικαιώματα των γυναικών και την εκπαίδευση.[13][19][20] Το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη ξόδεψε $18 εκατομμύρια για να βοηθήσει στην οργάνωση ενός σύνθετου συνόλου μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών που να δείχνει πως η Συριακή κυβέρνηση εργαζόταν προς μία πιο σύγχρονη και προοδευτική μορφή διακυβέρνησης, ένα σημείο κλειδί το οποίο βοηθούσε στη δημιουργία μίας «αύρας μεταρρυθμιστή» για την Άσαντ, δίνοντας έμφαση στη συμμετοχή της στο πρόγραμμα «Συρία Εμπιστοσύνη για Ανάπτυξη», μέχρι τη στιγμή που το πρόγραμμα τέθηκε σε αναστολή λόγω του ξεσπάσματος του εμφυλίου πολέμου στη χώρα.[21][22] Ως Σουνίτισσα Μουσουλμάνα εκ γενετής, ο ηγετικός ρόλος της Άσαντ ήταν επίσης σημαντικός για το πώς έβλεπε τη Συριακή κυβέρνηση και τον Πρόεδρο η Σουνιτική πλειοψηφία στη Συρία.[8]

Συριακός Εμφύλιος Πόλεμος Επεξεργασία

Η δημόσια εικόνα της Άσαντ δέχτηκε σοβαρό πλήγμα από την εντατικοποίηση του Συριακού Εμφυλίου Πολέμου στις αρχές του 2012, καθώς η Πρώτη Κυρία δέχθηκε επικρίσεις για το γεγονός πως παρέμεινε σιωπηλή καθ'όλη τη διάρκεια της έναρξης της Συριακής εξέγερσης.[8][23] Τον Φεβρουάριο του 2012, έκανε την πρώτη της επίσημη δήλωση στα διεθνή μέσα, σχεδόν ένα χρόνο μετά τις πρώτες σοβαρές διαδηλώσεις.[19][24][25] Επίσης, τον ίδιο μήνα, έστειλε μία ηλεκτρονική επιστολή στην εφημερίδα The Times δηλώνοντας: «Ο Πρόεδρος είναι ο Πρόεδρος της Συρίας, όχι μία φατριά Σύριων, και η Πρώτη Κυρία τον στηρίζει σε αυτόν του τον ρόλο». Το ανακοινωθέν περιέγραφε επίσης τη συνεχιζόμενη υποστήριξή της σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες και δραστηριότητες αγροτικής ανάπτυξης και τη συσχέτισή της με την παρηγοριών των «θυμάτων της βίας».[26][23][27]

Στις 23 Μαρτίου 2012, η Ευρωπαϊκή Ένωση πάγωσε τα περιουσιακά της στοιχεία και απαγόρευσε τα ταξίδια στο έδαφός της τόσο σε εκείνη όσο και σε άλλα στενά μέλη της οικογένειας του Προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, ως μέρος των κλιμακωτών κυρώσεων κατά της συριακής κυβέρνησης.[28][29][30] Η ίδια μπορεί να ταξιδέψει στο Ηνωμένο Βασίλειο λόγω της Βρετανικής της υπηκοότητας, αλλά δεν μπορεί να εισέλθει στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση.[31]

Στις 16 Απριλίου 2012, οι Ουμπέρτα φον Βος Γουίτιγκ και Σέιλα Λάιαλ Γκραντ, οι σύζυγοι του Γερμανού και του Βρετανού πρέσβη αντίστοιχα των Ηνωμένων Εθνών, δημοσιοποίησαν ένα βίντεο διάρκειας τεσσάρων λεπτών στο οποίο ζητούσαν από την Άσαντ να αγωνιστεί για την ειρήνη και προέτρεπαν τον σύζυγό της να δώσει τέλος στην αιματοχυσία που συνέβαινε στη χώρα.[32][33]

Μετά τον βομβαρδισμό της Διεύθυνσης Στρατιωτικών Πληροφοριών της Συρίας στις 18 Ιουλίου 2012 δεν έκανε τακτικές δημόσιες εμφανίσεις, κάτι που οδήγησε σε ισχυρισμούς του Τύπου πως είχε φύγει από την πρωτεύουσα ή τη χώρα.[34][35] Έκανε μία δημόσια εμφάνιση στις 18 Μαρτίου 2013 στην Όπερα της Δαμασκού για μία εκδήλωση με τίτλο «Mother's Rally», αντικρούοντας τις φήμες που επικρατούσαν.[36][37] Έκανε μία ακόμα δημόσια εμφάνιση τον Οκτώβριο του 2013, αντικρούοντας και πάλι τις φήμες περί αναχώρησής της δηλώνοντας: «Ήμουν εδώ χθες, είμαι εδώ σήμερα και θα είμαι εδώ αύριο».[38]

Από το 2020, η δημόσια σελίδα της στο Instagram ενημερώνεται με εικόνες της όπου φαίνεται να ασχολείται με δραστηριότητες κοινωφελούς εργασίας.[39]

«Ένα Ρόδο στην Έρημο» Επεξεργασία

Τον Φεβρουάριο του 2011, το περιοδικό Vogue δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Ένα Ρόδο στην Έρημο», στο οποίο παρουσιαζόταν ένα κολακευτικό προφίλ της Άσαντ από τη βετεράνο αρθρογράφο μόδας, Τζόαν Τζούλιετ Μπακ.[40] Την άνοιξη, το άρθρο αφαιρέθηκε από την ιστοσελίδα του περιοδικού χωρίς κάποιο σχόλιο από τη συντάκτρια.[8][41][42] Απαντώντας σε ερωτήσεις των μέσων σχετικά με την εξαφάνιση του προφίλ της Άσαντ από την ιστοσελίδα του περιοδικού, ο εκδότης του Vogue δήλωσε: «Καθώς τα τρομερά γεγονότα της προηγούμενης μιάμιση χρονιάς εκτυλίσσονται στη Συρία, έγινε ξεκάθαρο πως οι προτεραιότητες και οι αξίες [της Συρίας] ήταν εντελώς αντίθετες με αυτές της Vogue».[43] Από τότε, η Μπακ έγραψε ένα άλλο άρθρο για την The Daily Beast δίνοντας έναν εντελώς κριτικό απολογισμό για την Άσαντ.[44]

Προσωπική ζωή Επεξεργασία

Η Άσμα και ο Μπασάρ αλ Άσαντ έχουν τρία παιδιά. Το πρώτο τους παιδί, ο γιος τους Χαφέζ ο οποίος πήρε το όνομα του παππού του, Χαφέζ αλ Άσαντ, γεννήθηκε το 2001. Το 2003 ακολούθησε η γέννηση της κόρη τους, Ζέιν, και το 2004 γεννήθηκε ο δεύτερος γιος τους, Καρίμ.[7]

Στην Άσαντ αρέσει το θέατρο, η όπερα και ο κινηματογράφος.[45]

Στις 8 Αυγούστου 2018, ανακοινώθηκε πως η Άσαντ είχε ξεκινήσει θεραπεία για καρκίνο του μαστού που βρισκόταν σε πρώιμο στάδιο.[46] Περίπου ένα χρόνο αργότερα, στις 4 Αυγούστου 2019, η Άσαντ δήλωσε δημόσια πως ανάρρωσε πλήρως και επίσημα πλέον δεν πάσχει από καρκίνο.[47]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Assad's British wife targeted by EU as Annan pursues talks on ceasefire». The Scotsman. 24 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2020. 
  2. ↑ Nabila Ramdani (2011-05-10). «Is Asma Assad in London?». The Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-06-11. https://web.archive.org/web/20110611144310/http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/syria/8503481/Is-Asma-Assad-in-London.html. Ανακτήθηκε στις 2020-12-16. 
  3. ↑ Ruiz de Elvira, L.; Zintl, T. (2014). «The end of the Ba'athist social contract in Bashar al-Assad's Syria: reading sociopolitical transformations through charities and broader benevolent activism». International Journal of Middle East Studies 46 (2): 329–349. https://archive.org/details/sim_international-journal-of-middle-east-studies_2014-05_46_2/page/329. 
  4. ↑ Bruno Waterfield (23 Μαρτίου 2012). «Syria: Asma al-Assad hit with EU sanctions». The Daily Telegraph. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2020. 
  5. ↑ Robinson, Frances· Norman, Laurence (24 Μαρτίου 2012). «EU Targets Bashar al-Assad's Wife With New Sanctions». The Wall Street Journal. 
  6. ↑ Marquardt, Alexander (23 Μαρτίου 2012). «Syria's Stylish First Lady's Shopping Sprees Now Hit By Sanctions». ABC News. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 Shmuel Bar (2006). «Bashar's Syria: The Regime and its Strategic Worldview». Comparative Strategy 25 (5): 353–445. doi:10.1080/01495930601105412. ISSN 0149-5933. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-11-26. https://web.archive.org/web/20131126160614/http://herzliyaconference.org/_Uploads/2590Bashars.pdf#page=2. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Maria Golovnina (19 Μαρτίου 2012). «Asma al Assad, a "desert rose" crushed by Syria's strife». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2013. 
  9. ↑ Bar'el, Zvi (2011-04-27). «In Syria, the army's loyalty to Assad runs deep». Haaretz. https://www.haaretz.com/1.5004567. Ανακτήθηκε στις 2020-12-16. 
  10. ↑ «President Assad's wife banned from travelling to Europe... but not Britain». The Mirror. 2012-03-23. https://www.mirror.co.uk/news/uk-news/president-assads-wife-banned-from-europe-770546. Ανακτήθηκε στις 2020-12-16. 
  11. ↑ Ashley Fantz (22 Αυγούστου 2012). «Will Asma al-Assad take a stand or stand by her man?». CNN. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2020. 
  12. ↑ «About Syria: The First Lady». Embassy of Syria, Washington, D.C. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2012. 
  13. ↑ 13,0 13,1 James Bennet (2005-07-10). «The Enigma of Damascus». The New York Times. https://www.nytimes.com/2005/07/10/magazine/the-enigma-of-damascus.html. Ανακτήθηκε στις 2020-12-17. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Joan Juliet Buck (2012-07-30). «My Vogue interview with Syria's First Lady». Newsweek. https://www.newsweek.com/joan-juliet-buck-my-vogue-interview-syrias-first-lady-65615. Ανακτήθηκε στις 2020-12-17. 
  15. ↑ Joan Juliet Buck (2012-08-12). «At home with the Assads: an eerie memoir of Syria's first family before the slaughter began». The Daily Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/syria/9458674/At-home-with-the-Assads-an-eerie-memoir-of-Syrias-first-family-before-the-slaughter-began.html. Ανακτήθηκε στις 2020-12-17. 
  16. ↑ L. Jones (2001). «The European press views the Middle East». The Washington Report on Middle East Affairs 20 (2): 33. 
  17. ↑ B. Bevan (2005). «Inheriting Syria: Bashar's trial by fire». Washington Report on Middle East Affairs 24 (5): 85–86. 
  18. ↑ «World's 50 most influential Arabs». Middle East 411. Μάιος 2010. 
  19. ↑ 19,0 19,1 «Syria's First Lady Asma al‑Assad Falling from Grace». Al Arabiya. Agence France-Presse. 14 Ιανουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020. 
  20. ↑ Ashley Fantz (25 Δεκεμβρίου 2011). «Will Asma al-Assad take a stand or stand by her man?». CNN. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020. 
  21. ↑ George Russell (20 Σεπτεμβρίου 2012). «Before Assad unleashed violence, UN showcased wife Asma as a 'champion' of reform». Fox News. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020. 
  22. ↑ George Russell (8 Οκτωβρίου 2012). «UN-sponsored group in Syria included Assad kin cited as corrupt by US, documents show». Fox News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2012. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «Syria's First Lady Asma al-Assad breaks her silence». The Telegraph. 2020-02-07. https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/syria/9065611/Syrias-First-Lady-Asma-al-Assad-breaks-her-silence.html. Ανακτήθηκε στις 2020-12-20. 
  24. ↑ «Asma al-Assad, the glamorous face of Syria's dictatorship». National Post. 13 Ιανουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2013. 
  25. ↑ Martin Fletcher (30 Ιανουαρίου 2012). «Has Syria's Princess Diana become its Marie Antoinette?». The Australian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2012. 
  26. ↑ «First lady breaks silence to support President Assad». The Age. Agence France-Presse. 8 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020. 
  27. ↑ Tom Geoghegan (8 Φεβρουαρίου 2012). «Asma al-Assad and the tricky role of the autocrat's wife». BBC. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020. 
  28. ↑ «Syria crisis: EU sanctions on Asma al-Assad». BBC News. 2012-03-23. https://www.bbc.com/news/world-europe-17483714. Ανακτήθηκε στις 2020-12-20. 
  29. ↑ «Council Implementing Decision 2012/172/CFSP implementing Decision 2011/782/CFSP concerning restrictive measures against Syria». Official Journal of the European Union. Brussels: The Council of the European Union. 23 Μαρτίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Νοεμβρίου 2015. 
  30. ↑ David Blair (16 Μαρτίου 2012). «Bashar al Assad's wife 'could face two-year prison term' for sanctions busting after shopping spree». The Daily Telegraph. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020. 
  31. ↑ Ian Traynor· Ian Black (23 Μαρτίου 2012). «Assad's relatives face asset freeze and travel ban as EU steps up sanctions». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020. 
  32. ↑ «UN ambassador wives in peace plea to Syria's Asma Assad». BBC News. 2012-04-16. https://www.bbc.com/news/world-middle-east-17753841. Ανακτήθηκε στις 2020-12-20. 
  33. ↑ Huberta von Voss Wittig & Sheila Lyall Grant (16 Απριλίου 2012). International letter and petition to Asma al-Assad. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020 – μέσω YouTube. 
  34. ↑ Loveday Morris (20 Ιουλίου 2012). «Hunt for Assad is on amid claims of wife Asma's exit to Russia». The Independent (London, UK). Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020. 
  35. ↑ «Free Syrian Army move HQ from Turkey to Syria». France 24. 23 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020. 
  36. ↑ Robert Tait (17 Μαρτίου 2013). «Syria: Asma al-Assad makes rare public appearance». Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2013. 
  37. ↑ Ashley Fantz (2013-03-18). «Surrounded by children, Syria’s First Lady makes rare appearance». CNN. https://edition.cnn.com/2013/03/18/world/asma-syria-appearance/. Ανακτήθηκε στις 2020-12-20. 
  38. ↑ «Asma al-Assad denies leaving Syria». The Daily Telegraph. 2013-10-15. https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/syria/10381218/Asma-al-Assad-denies-leaving-Syria.html. Ανακτήθηκε στις 2020-12-20. 
  39. ↑ «Assad's wife turns to Instagram to boost image». Radio Free Europe. Σεπτέμβριος 2013. 
  40. ↑ Buck, Joan Juliet (2011-02-25). «Asma al-Assad: A Rose in the Desert». Vogue. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-02-25. https://web.archive.org/web/20110225204927/https://www.vogue.com/vogue-daily/article/asma-al-assad-a-rose-in-the-desert. 
  41. ↑ «Vogue Defends Profile of Syrian First Lady». The Atlantic. 2011-02-28. https://www.theatlantic.com/international/archive/2011/02/vogue-defends-profile-of-syrian-first-lady/71764/. Ανακτήθηκε στις 2020-12-20. 
  42. ↑ Cook, John (2011-05-20). «Memory Hole: Vogue Disappears Adoring Profile of Syrian Butcher's Wife». Gawker. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-10-12. https://web.archive.org/web/20121012004323/http://gawker.com/5800551/vogue-disappears-adoring-profile-of-syrian-butchers-wife. Ανακτήθηκε στις 2020-12-20. 
  43. ↑ Nick Allen (2012-06-11). «Syria: Vogue's Anna Wintour disowns Asma al-Assad». The Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-10-06. https://web.archive.org/web/20151006041850/http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/syria/9325230/Syria-Vogues-Anna-Wintour-disowns-Asma-al-Assad.html. Ανακτήθηκε στις 2012-06-13. 
  44. ↑ Joan Juliet Buck (2012-07-30). «Syria's Fake First Family». The Daily Beast. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-07-30. https://web.archive.org/web/20120730110710/http://www.thedailybeast.com/newsweek/2012/07/29/joan-juliet-buck-my-vogue-interview-with-syria-s-first-lady.html. Ανακτήθηκε στις 2015-11-26. 
  45. ↑ Peter Beaumont (2008-11-16). «No longer the pariah President». The Guardian. https://www.theguardian.com/world/2008/nov/16/syria-middle-east-bashar-assad. Ανακτήθηκε στις 2020-12-20. 
  46. ↑ «Syrian First Lady Asma Al-Assad Treated for Breast Cancer: State Media». The New York Times. 2018-08-08. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-08-08. https://web.archive.org/web/20180808202717/https://www.nytimes.com/reuters/2018/08/08/world/middleeast/08reuters-mideast-crisis-syria-asma.html. 
  47. ↑ «Wife of Syria's Assad Says She Is Free of Cancer». Voice of America. Associated Press. 2019-08-04. https://www.voanews.com/archive/wife-syrias-assad-says-she-free-cancer. Ανακτήθηκε στις 2020-12-20. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άσμα_αλ_Άσαντ&oldid=10218769"