Έμα Άμποτ
Η Έμα Άμποτ (Emma Abbott, 9 Δεκεμβρίου 1850 – 5 Ιανουαρίου 1891) ήταν Αμερικανίδα υψίφωνος τραγουδίστρια της όπερας, γνωστή για την καθαρότητα της φωνής της, και θιασάρχις.
| Έμα Άμποτ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Προφορά | |
| Γέννηση | 9 Δεκεμβρίου 1850[1][2][3] Σικάγο[3][4] |
| Θάνατος | 5 Ιανουαρίου 1891[1][2][3] Σολτ Λέικ Σίτι[3] |
| Αιτία θανάτου | πνευμονία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Αγγλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός ιμπρεσάριος μουσικός τραγουδίστρια[4] τραγουδίστρια όπερας ηθοποιός θεάτρου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Τα πρώτα χρόνια Επεξεργασία
Η Άμποτ γεννήθηκε στο Σικάγο και ήταν κόρη του δασκάλου της μουσικής Σηθ Άμποτ και της συζύγου του Αλμίρα (το γένος Πάλμερ). Ως παιδί, η Έμα και ο αδελφός της Τζωρτζ διδάχθηκαν από τον πατέρα τους τραγούδι, πιάνο, κιθάρα και βιολί.
Η οικογένεια μετακόμισε στην Πηόρηα του Ιλινόι το 1854, αλλά ο πατέρας δεν μπορούσε να βρει αρκετούς μαθητές της μουσικής ώστε να βγάζουν τα έξοδά τους και η οικογένεια υπέφερε από οικονομικά προβλήματα.[5] Για να βοηθήσουν, η Έμα και ο Τζωρτζ άρχισαν να ερμηνεύουν επαγγελματικά όταν η Έμα ήταν εννέα ετών: Πρωτοεμφανίσθηκε ως κιθαρίστρια και τραγουδίστρια στην Πηόρηα το 1859, με τον Τζωρτζ να παίζει βιολί.[6]
Σταδιοδρομία Επεξεργασία
Το 1866 η Έμα εντάχθηκε σε περιοδεύουσα ορχήστρα και γύριζε τη χώρα. Εκεί γνώρισε τη νέα υψίφωνο Κλάρα Λουίζ Κέλογκ (1842-1916). Ακούγοντας την Άμποτ σε συναυλία στο Τολήντο, η Κέλογκ έβαλε ως στόχο να τη συναντήσει και να την ενθαρρύνει να ακολουθήσει μια σταδιοδρομία στην όπερα, δίνοντάς της μια συστατική επιστολή.[5] Με αυτόν τον τρόπο, η Άμποτ μπόρεσε να σπουδάσει στη Νέα Υόρκη υπό τον Ακίλλε Ερράνι και τον Δεκέμβριο του 1871 ερμήνευσε εκεί για πρώτη φορά σε συναυλία.[7]
Το 1872 η Άμποτ ταξίδεψε ως το Μιλάνο της Ιταλίας για να μελετήσει με τον Αντόνιο Σαντζοβάννι και μετά μελέτησε περαιτέρω στο Παρίσι με τους Ματίλντε Μαρκέζι, Πιερ Φρανσουά Βαρτέλ και Ενρίκο Ντελλε Σεντίε. Εμφανίσθηκε σε αρκετές παραγωγές στο Παρίσι, κερδίζοντας ενθουσιώδεις κριτικές για την εξαίρετη σοπράνο φωνή της. Υπέγραψε συμβόλαιο με τη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου και πρωτοεμφανίσθηκε στο Κόβεντ Γκάρντεν στον ρόλο της Μαρί στην όπερα Η κόρη του συντάγματος το 1876. Ωστόσο το συμβόλαιο ακυρώθηκε μετά από λίγο καιρό, όταν η Άμποτ αρνήθηκε να τραγουδήσει τον ρόλο της Βιολέτας στην Τραβιάτα για λόγους ηθικής.[8] Το ίδιο έτος παντρεύτηκε στα κρυφά τον Γιουτζήν Γουέδερελ (Eugene Wetherell, πέθανε το 1889) και επέστρεψαν μαζί στις ΗΠΑ, όπου και παρέμεινε για την υπόλοιπη ζωή της.[7]
Η English Opera Company Επεξεργασία
Στις 23 Φεβρουαρίου 1877 η Άμποτ έκανε το αμερικανικό της ντεμπούτο σε όπερα, στη Νέα Υόρκη, στον ρόλο και πάλι της Μαρί. Το 1878 ίδρυσαν με τον σύζυγό της Γιουτζήν Γουέδερελ έναν θίασο όπερας με την επωνυμία «Abbott English Opera Company», με τον οποίο περιόδευσαν εκτεταμένα στις ΗΠΑ. Αυτός ήταν ο πρώτος θίασος όπερας που ίδρυσε ποτέ γυναίκα στη χώρα. Ο σύζυγός της ασχολιόταν με την επιχειρηματική πλευρά της εταιρείας και η Έμα διεύθυνε την καλλιτεχνική πλευρά, πρωταγωνιστώντας συχνά στα έργα που ανέβαζαν.
Ο θίασος κέρδισε φήμη στο κοινό για ποιοτικές παραστάσεις και σημείωσε αρκετή επιτυχία. Μεταξύ των αξιοσημείωτων ρόλων που τραγούδησε η Άμποτ τότε ήταν η Ιουλιέττα στην όπερα Ρωμαίος και Ιουλιέττα του Γκουνώ, ο ομώνυμος ρόλος στη Μάρθα του Φλότοφ, η Αμίνα στην Υπνοβάτιδα του Μπελλίνι και η Βιολέτα στην Τραβιάτα, μη έχοντας προφανώς πλέον αντιρρήσεις ως προς τον ρόλο αυτόν.[7]
Σε όλη τη σταδιοδρομία της με τον δικό της θίασο, διατηρούσε καλλιτεχνικό έλεγχο πάνω στα μέλη του, που κάποτε έφθαναν τα 60. Παρά το ότι το ρεπερτόριό τους είχε και γαλλικές και ιταλικές όπερες, πάντοτε τραγουδούσαν στην αγγλική γλώσσα. Πολλά από τα έργα ήταν διασκευασμένα και συχνά τραγουδούσαν και εμβόλιμα τραγούδια. Για τον λόγο αυτό, ο θίασος και η Άμποτ δεν έχαιραν της εκτιμήσεως πολλών συντηρητικών μουσικοκριτικών, στους οποίους δεν άρεσαν οι αλλαγές στο πρότυπο ρεπερτόριο. Ωστόσο, ο θίασος ήταν απίστευτα δημοφιλής στο κοινό και σταθερά οικονομικά επιτυχημένος. Η Άμποτ έγινε γνωστή στους Αμερικανούς ως «η πριμαντόνα του λαού».[7]
Θάνατος Επεξεργασία
Η Έμα Άμποτ συνέχισε να ερμηνεύει μέχρι τον αιφνίδιο θάνατό της από πνευμονία, στο Σολτ Λέικ Σίτι, σε ηλικία 40 ετών.[9] Η σορός της βρίσκεται μαζί με εκείνη του συζύγου της στο Κοιμητήριο Oak Grove στο Gloucester της Μασαχουσέτης.[10]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) The Concise Oxford Dictionary of Opera (1996). Oxford University Press. 1996. σελ. 1. ISBN-13 978-0-19-280028-2. ISBN-10 0-19-280028-0.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6126wzd. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 1006. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά) The Biographical Dictionary of America. Βοστώνη. 1906. σελ. 26-27.
- ↑ 5,0 5,1 Willard & Livermore, επιμ., A Woman of the Century, έκδ. Charles Wells Moulton, Νέα Υόρκη 1893
- ↑ Profile Αρχειοθετήθηκε August 29, 2008, στο Wayback Machine., picturehistory.com; accessed October 5, 2015.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Hitchcock & Preston: Grove Music Online.
- ↑ Willard, Frances Elizabeth· Rice, Mary Ashton, επιμ. (1893). A Woman of the Century: Fourteen Hundred-seventy biographical sketches of Leading American Women of all walks of life. Moulton. σελ. 3.
- ↑ James, Edward T.· James, Janet Wilson· Boyer, Paul S. (1 Ιανουαρίου 1971). Notable American Women, 1607–1950: A Biographical Dictionary
. Harvard University Press. σελίδες 2. ISBN 9780674627345 – μέσω Internet Archive. emma abbott.
- ↑ «Take a walking tour of Oak Grove Cemetery». Wicked Loca1 Gloucester. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2018.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Hitchcock, H. Wiley και Preston, Katherine K.: το λήμμα «Emma Abbott» στο Grove Music Online, Oxford University Press
- The life and professional career of Emma Abbott του Sadie E. Martin, 1891
- Who Was Who in America, Historical Volume, 1607–1896, Marquis Who's Who, Σικάγο 1967
- DiGaetani, John L.: Opera and the Golden West: The Past, Present, and Future of Opera in the U.S.A., 1994
- Saum, Lewis O.: Eugene Field & His Age, 2001