Έμπερχαρντ της Φραγκονίας
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Έμπερχαρντ της Φραγκονίας (Eberhard, περ. 885 – 2 Οκτωβρίου 939), μέλος του Οίκου των Κορραδιδών, ήταν δούκας της Φραγκονίας, διαδεχόμενος τον μεγαλύτερο αδελφό του, τον βασιλιά Κορράδο Α', τον Δεκέμβριο του 918. Από το 926 έως το 928, ήταν επίσης δούκας της Λοθαριγγίας.
| Έμπερχαρντ | |
|---|---|
Δούκας της Φραγκονίας | |
| Περίοδος | 918-939 |
| Προκάτοχος | Κορράδος Α΄ της Γερμανίας |
| Διάδοχος | Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας |
Δούκας της Λοθαριγγίας | |
| Περίοδος | 926-928 |
| Διάδοχος | Γιλβέρτος της Λωρραίνης |
| Γέννηση | περ. 885 |
| Θάνατος | 2 Οκτωβρίου 939 Άντερναχ, Λοθαριγγία |
| Οίκος | Οίκος των Κορραδιδών |
| Πατέρας | Κορράδος της Θουριγγίας |
| Μητέρα | Γλίσμουθ της Καρινθίας |
| δεδομένα () | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Έμπερχαρντ ήταν ο δεύτερος γιος του Κορράδου της Θουριγγίας και της συζύγου του, Γλίσμουθ, πιθανότατα νόθας κόρης του αυτοκράτορα Αρνούλφου δούκα της Καρινθίας. Οι Κορραδίδες αγωνίστηκαν έντονα για την επικράτηση στη Φραγκονία εναντίον των γιων του δούκα Ερρίκου της Φραγκονίας, του Οίκου των Μπάμπενμπερκ. Το 906 τα δύο μέρη έδωσαν μάχη μεταξύ τους κοντά στο Φρίτσλαρ. Ο Κορράδος της Θουριγγίας σκοτώθηκε, όπως και οι δύο από τους τρεις αδελφούς Μπάμπενμπερκ. Η έριδα με τους Μπάμπενμπερκ έλαβε τέλος, όταν ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο Παις πήρε το μέρος των Κορραδιδών και ο Κορράδος Α΄ έγινε ο αδιαφιλονίκητος δούκας όλης της Φραγκονίας.
Στην επιθανάτια κλίνη του ο Κορράδος Α΄ σύστησε στον αδελφό του, Έμπερχαρντ, να μην κάνει καμιά απόπειρα να εξασφαλίσει την διαδοχή, αντίθετα να βοηθήσει στην άνοδο στον γερμανικό θρόνο τού -έως τότε αντιπάλου του- Ερρίκου του Ορνιθοθήρα, δούκα της Σαξονίας. Ο Έμπερχαρντ σεβάστηκε την τελευταία επιθυμία του αδελφού του, αφού ήταν ο μοναδικός τρόπος να συμφιλιωθούν οι Σάξονες και οι Φράγκοι, ώστε να μην διαλυθεί το Γερμανικό κράτος σε πολυάριθμα δουκικά κρατίδια.
Όσο ζούσε, παρέμεινε πιστός στον Ερρίκο τον κυνηγό, που του παραχώρησε το δουκάτο της Λωραίνης (926 – 928), αλλά όταν απεβίωσε ήρθε σε σύγκρουση με τον γιο και διάδοχο του Όθωνα Α΄ της Γερμανίας. Ξεκίνησε το 937 μετά από σύγκρουσή του με κάποιον Σάξονα δούκα, που αρνήθηκε να του πληρώσει φόρο, διότι δεν ήταν Σάξονας και η διαμάχη μεταφέρθηκε στην Αυλή του Όθωνα Α΄. Ο Όθωνας Α΄ δικαίωσε τον Σάξονα, και διέταξε τον Έμπερχαρντ να πληρώσει πρόστιμο, ενώ υπέβαλε τους συνοδούς εκείνου στην ατιμωτική τιμωρία μεταφοράς νεκρών σκύλων στο κοινό.
Τότε ο Έμπερχαρντ συμμάχησε με τους αντιπάλους τού Όθωνα Α΄ και εξεγέρθηκε εναντίον αυτού το 938 με την υποστήριξη του Τάνκμαρ, ετεροθαλούς αδελφού του Όθωνα Α΄ και του νέου δούκα της Βαυαρίας Έμπερχαρντ, γιου του Αρνούλφου δούκα της Βαυαρίας. Ο Τάνκμαρ σκοτώθηκε στη μάχη και ο Έμπερχαρντ της Βαυαρίας αντικαταστάθηκε στο δουκάτο από τον θείο του Μπέρτχολ της Βαυαρίας (938 – 945). Μετά από μία σύντομη συμφιλίωση με τον Όθωνα Α΄, εξεγέρθηκε ξανά εναντίον του με την υποστήριξη τού θείου του Φρειδερίκου αρχιεπισκόπου του Μάιντς και του νεώτερου αδελφού τού Όθωνα Α΄, τού Ερρίκου.
Στις 2 Οκτωβρίου 939 οι επαναστάτες ηττήθηκαν στην μάχη του Άντερναχ. Ο ίδιος ο Έμπερχαρντ σκοτώθηκε στην μάχη και το δουκάτο του έγινε αυτοκρατορική κτήση.