Έρντμουτε του Βρανδεμβούργου
Η Έρντμουντε, γερμ.: Erdmuthe von Brandenburg von Hohenzollern (26 Ιουνίου 1561 στο Βερολίνο - 13 Νοεμβρίου 1623 στο Στολπ ) από τον Οίκο των Χοεντσόλερν ήταν κόρη του εκλέκτορα του Βρανδεμβούργου και με τον γάμο της έγινε δούκισσα της Πομερανίας.
| Έρντμουτε του Βρανδεμβούργου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Erdmuthe von Brandenburg (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 26 Ιουνίου 1561 Βερολίνο |
| Θάνατος | 13 Νοεμβρίου 1623[1] Σουούπσκ |
| Τόπος ταφής | Κάστρο των Δούκων της Πομερανίας (Στσέτσιν) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ιωάννης Φρειδερίκος της Πομερανίας |
| Γονείς | Ιωάννης Γεώργιος του Βρανδεμβούργου και Σαβίνα του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ |
| Αδέλφια | Ιωακείμ Φρειδερίκος του Βρανδεμβούργου Γεώργιος Αλβέρτος Β΄ του Βρανδεμβούργου Ιωακείμ Ερνέστος του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ Χριστιανός του Βρανδεμβούργου-Μπαϊρόιτ Φρειδερίκος Θ΄ του Βρανδεμβούργου Ιωάννης-Γεώργιος του Βρανδεμβούργου Μαγδαληνή του Βρανδεμβούργου, λαντγκραβίνα της Έσσης-Ντάρμστατ Αγνή του Βρανδεμβούργου Ελισάβετ-Σοφία του Βρανδεμβούργου Σοφία του Βρανδεμβούργου Δωροθέα-Σίβυλλα του Βρανδεμβούργου Άννα Μαρία του Βρανδεμβούργου |
| Οικογένεια | Οίκος του Χοεντσόλερν |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Έρντμουτε ήταν η πρώτη κόρη (1η από τον 2ο γάμο) του Ιωάννη-Γεωργίου εκλέκτορα του Βρανδεμβούργου από τον 2ο γάμο του με τη Σαβίνα των Χοεντσόλερν (1548–1575), κόρη του Γεωργίου δούκα του Bρανδεμβούργου-Άνσμπαχ-Κούλμπαχ. Η πριγκίπισσα ήταν το αγαπημένο παιδί τού πατέρα της, λόγω της αγάπης της για την επιστήμη και τη λατινική λογοτεχνία.
Παντρεύτηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1577 στο Στετίν (Στσέτσιν) τον Ιωάννη-Φρειδερίκο δούκα της Πομερανίας (1542–1600). Είχε μνηστευτεί από την ηλικία των 7 ετών με τον 26χρονο Ιωάννη-Φρειδερίκο. Με την ευκαιρία αυτή, επαναπροσδιορίστηκαν η παλαιά συνθήκη κληρονομίας μεταξύ των δύο Οίκων και τα δικαιώματα σε περίπτωση που ένα από αυτά εκλείψει. [2] Ο γάμος χαρακτηρίστηκε ευτυχισμένος, αλλά παρέμεινε άτεκνος. Μετά από αποβολή, η Ελισάβετ του Ντόμπερσυτς της έδωσε ένα φάρμακο για να μειώσει τον πυρετό. Η Ελισάβετ κατηγορήθηκε αργότερα ότι μάγεψε την Έρμουντε και την έκανε άγονη.
Η Έρντμουντε έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην σύναψη του γάμου του ανιψιού της Χριστιανού Β΄ της Σαξονίας με τη Χέντβιχ της Δανίας [3]. Το 1596 έγραψε ένα βιβλίο προσευχής για την αδελφή της Σοφία (1568–1622), το οποίο είναι ένα από τα παλαιότερα βιβλία προσευχής για τις γυναίκες. [4]
Όταν ο σύζυγός της απεβίωσε στις 9 Φεβρουαρίου 1600, η Έρντμουντε έλαβε την περιοχή Στολπ ως ιδιοκτησία χηρείας (wittum) και έζησε στο κάστρο του Στολπ. Επίσης μετά το τέλος του Σάντες του Tέσεν το 1608, αφιέρωσε χρόνο για το προτείχισμα του κάστρου Σμόλσιν. [5] [6] Διόρισε τον Mιχαήλ Μπρύγκεμαν ως ιερέα στην Εκκλησία του κάστρου στο Στολπ. [7]
Οικογένεια Επεξεργασία
Παντρεύτηκε το 1577 τον Ιωάννη-Φρειδερίκο δούκα τη Πομερανίας. Δεν απέκτησαν απογόνους.
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- Daniel Martin Ernst Kirchner: Οι εκλέκτορες και οι σύζυγοί τους στον θρόνο των Χόεντσολερν, Wiegandt & Greaves, 1867, σελ. 30
- Σημειώσεις
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2014.
- ↑ Felix Eberty: History of the Prussian State, Volume 1: 1411-1688, Breslau 1867 p. 143
- ↑ Ute Essegern: Princesses at the Saxon court, Leipzig University Press, 2007, p. 59
- ↑ Britta-Juliane Kruse: Widows: Cultural History of an estate in Late Medieval and Early Modern Times, Walter de Gruyter, 2007, p. 106
- ↑ Christian Friedrich Wutstrack: Short historical-geographical-statistical description of the royal Prussian Duchy of Hither and Farther Pomerania. Stettin 1793, p. 128 and p. 716
- ↑ Ludwig Wilhelm Brüggemann: Detailed description of the current state of the Prussian Royak Duchies Hither and Farther Pomerania, Part II, Vol. 2: Description of the Farther Pomeranian circles belonging to the judicial district of the Royal College in Köslin, Stettin 1784, p. 937
- ↑ Günther Schulz: Church in the East, volume 37, Oxford University Press, 1994, p. 45