Ίβο Ντανέου
Ο Ίβο Ντανέου (σερβ-κυριλ: Иво Данеу, γεννήθηκε 6 Οκτωβρίου 1937) είναι πρώην Γιουγκοσλάβος (από τη Σλοβενία) πρώην καλαθοσφαιριστής. Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους στη θέση του στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Συμπεριλήφθηκε στους 50 μεγαλύτερους παίκτες της FIBA το 1991,[1] ενώ το 2007 εισήχθη στο Hall of Fame της FIBA.[2]
  | |
|---|---|
 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 6 Οκτωβρίου 1937 Μάριμπορ, Γιουγκοσλαβία |
| Ύψος | 1,84 μ. |
| Αθλ. καριέρα | 1956 - 1970 |
| Θέση | Πόιντ γκαρντ |
| Καριέρα σε συλλόγους | |
| 1956 - 1970 |  ΚΚ Ολίμπια |
| Εθνικές ομάδες | |
| Ως παίκτης: | |
| 1959 - 1970 | Εθνική Γιουγκοσλαβίας |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Ντανέου γεννήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 1937 και ήταν ο πρώτος μεγάλος Σλοβένος παίκτης του αθλήματος, και ίσως ο κορυφαίος όλων των εποχών.[3] Η Σλοβενία είναι μια μικρή χώρα, με σχεδόν δύο εκατομμύρια ανθρώπους. Έχει όμως μακρά παράδοση στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης. Στη γενέτειρά του, το Μάριμπορ η πρώτη αγάπη του Ντανέου ήταν το τένις. Μετά από αυτό, δοκίμασε το ποδόσφαιρο μέχρι που κατά τύχη βρέθηκε να ασχολείται με το μπάσκετ. Ένας γκαρντ 1,84 μέτρων που είχε την ικανότητα να ανταποκρίνεται σε αυτό που χρειαζόταν η ομάδα του. Εάν η ομάδα χρειαζόταν πόντους, τους σκόραρε, αν οι συμπαίκτες του χρειάζονταν ασίστ, αυτός έδινε απλόχερα. Ιδιαίτερα καλός ήταν και στις αμυντικές του υποχρεώσεις. Ήταν ένας από εκείνους τους παίκτες που κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους, ακόμη και πάνω από τις πραγματικές τους δυνατότητες. Στην παλιά Γιουγκοσλαβία, το όνομα του ταίριαξε γρήγορα με τον Ραντιβόι Κόρατς με τον οποίο σχημάτισαν το καλύτερο δίδυμο του πρώιμου γιουγκοσλαβικού μπάσκετ και αποτέλεσαν τον κύριο μοχλό στην άνοδο του μπάσκετ της χώρας από τη μετριότητα στην κορυφή.[4][5]
Το μεγάλο του ταλέντο δεν πέρασε απαρατήρητο στο τοπικό του σωματείο Μπράνικ, όπου έμεινε μέχρι τα 19 του χρόνια. Αρκετές ομάδες της πρώτης κατηγορίας τον ήθελαν, αλλά κερδισμένη ήταν η ΚΚ Ολίμπια της πρωτεύουσας Λιουμπλιάνας στην οποία εντάχθηκε το 1956 και την επόμενη χρονιά οδήγησε την ομάδα στον πρώτο της τίτλο. Με την Ολίμπια, κέρδισε έξι τίτλους πρωταθλήματος μεταξύ 1957 και 1970. Πήρε την ομάδα του αρκετές φορές στον προθάλαμο του τελικού Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Στο φάιναλ φορ του 1967 στη Μαδρίτη, τρέλανε την άμυνα της Ρεάλ Μαδρίτης, παρόλο που οι ισπανοί κέρδισαν με 88—86. Ο ισπανικός σύλλογος ενδιαφέρθηκε άμεσα, χωρίς όμως να υπάρχει αποτέλεσμα.[4]
Με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας αγωνίστηκε 209 φορές.[2] Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1959 στη Σόφια, με τον Κόρατς στο πλευρό του, ο Ντανέου είχε μέσο όρο 8,1 πόντους. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960 είχε 9,9 και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Βελιγραδίου, όπου η Γιουγκοσλαβία πήρε το πρώτο της μετάλλιο, έφτασε τους 12,2 πόντους. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1963 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, είχε μέσο όρο 11,9 πόντους με ένα αποφασιστικό καλάθι στη νίκη επί των Ηνωμένων Πολιτειών. Έφτασε τους 15,0 πόντους στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1967 στο Μοντεβιδέο. Σε εκείνη τη διοργάνωση - όπου η ομάδα του κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο - ο Ντανέου επιλέχθηκε πολυτιμότερος παίκτης (MVP) της διοργάνωσης, ενώ την ίδια χρονιά ψηφίστηκε καλύτερος αθλητής της Γιουγκοσλαβίας.[4][6] Στους βασικούς αγώνες εναντίον τριών αντιπάλων για το μετάλλιο, ο Ντανέου είχε μέσο όρο 24,3 πόντους, ενώ ήταν ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της διοργάνωσης που έλαβε αυτό το βραβείο χωρίς να είναι μέλος της νικήτριας ομάδας. Στον τελικό με την Σοβιετική Ένωση (νίκη των Σοβιετικών με 71—59) σημείωσε 23 πόντους με τους συμπαίκτες του να υστερούν σημαντικά.[7] Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στο Μεξικό ο Ντανέου ήταν εξαιρετικός με μέσο όρο 13,9 πόντους, αλλά όλη η οργάνωση του παιχνιδιού ήταν στα χέρια του. Στο δραματικό ημιτελικό με αντίπαλο την πρωταθλήτρια Ευρώπης Εθνική Σοβιετικής Ένωσης, με τη Γιουγκοσλαβία να βρίσκεται πίσω με 58—57, μία σπουδαία ασίστ του Ντανέου οδήγησε σε φάουλ στον νεαρό Κρέζιμιρ Τσόσιτς, ο οποίος σημείωσε και τις δύο ελεύθερες βολές, οι οποίες ήταν οι καθορίστηκές στη νίκη των "πλάβι". Μετά την κατάκτηση ενός ακόμη ασημένιου μεταλλίου στο Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 1969, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1970 έφτασε με την τελευταία φάση στη Λιουμπλιάνα. Ο τραυματίας Ντανέου έπαιξε λίγο, αλλά στο αποφασιστικό παιχνίδι με αντίπαλο τις Ηνωμένες Πολιτείες (70—63) σημείωσε 4 σημαντικούς πόντους στη συνέχεια και οδήγησε τη Γιουγκοσλαβία στον πρώτο της παγκόσμιο τίτλο. Ήταν το αποκορύφωμα της λαμπρής καριέρας του.[4]
Εκείνη τη χρονιά έκλεισε την καριέρα του και έγινε άμεσα προπονητής στην ομάδα του για ένα χρόνο.
Τίτλοι και διακρίσεις Επεξεργασία
Τίτλοι
- 6 × Πρωταθλήματα Γιουγκοσλαβίας (1957, 1959, 1961, 1963, 1966, 1970)
- Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Χρυσό μετάλλιο (1970)
- 2 × Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ασημένιο μετάλλιο (1963, 1967)
- Ολυμπιακοί Αγώνες ασημένιο μετάλλιο (1968)
- 3 × Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ασημένιο μετάλλιο (1961, 1965, 1969)
- Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα χάλκινο μετάλλιο (1963)
Ατομικές διακρίσεις
- MVP Παγκοσμίου Πρωταθλήματος (1967)
- Αθλητής της χρονιάς στη Γιουγκοσλαβία (1967)
- Οι 50 μεγαλύτεροι παίκτες της FIBA (1991)
- FIBA Hall of Fame (2007)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «FIBA's 50 Greatest Players». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 «Ivo Daneu (Slovenia)». Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «FIBA : Olympic Legends - Ivo Daneu». Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «101 Greats: Ivo Daneu». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «Ivo Daneu - najboljši slovenski košarkar vseh časov». Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «Παγκόσμιο Κύπελλο Μπάσκετ : Αναδρομή σε 69 χρόνια πλούσιας ιστορίας». Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «FIBA World Cup 1967 – Throwback: The first champion outside the American continent and the story about James Naismith trophy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2023.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ivo Daneu στο Wikimedia Commons
