Ίγκνιατ Σόπρον
Ο Ίγκνατς Καρλ Σόπρον (γερμανικά: Ignaz Karl Soppron, 1821–1894), περισσότερο γνωστός ως Ίγκνιατ Σόπρον (σερβικά κυριλλικά: Игњат Сопрон, σερβικά λατινικά: Ignjat Sopron), ήταν δημοσιογράφος, εκδότης και τυπογράφος καταγόμενος από το Ζέμουν (τότε τμήμα της Αυστριακής Αυτοκρατορίας και της Αυστροουγγαρίας, σήμερα ένας εκ των δήμων του Βελιγραδίου, στη Σερβία). Γεννημένος στο Νόβι Σαντ και γόνος οικογένειας γερμανικής καταγωγής, διδάχθηκε την τέχνη της τυπογραφίας στη γενέτειρά του, καθώς και, στη συνέχεια, στην Πέστη και τη Βιέννη.[2] Εργάστηκε στη βιεννέζικη καθημερινή εφημερίδα Fremden-Blatt, ενώ, παράλληλα, υπήρξε φοιτητής του Πανεπιστημίου της Βιέννης.[3] Το 1851, έλαβε σύμβαση παραχώρησης, προκειμένου να αναλάβει τη διεύθυνση του τοπικού τυπογραφείου του Ζέμουν.[2] Στη συνέχεια, προχώρησε στην ίδρυση δικού του τυπογραφείου το οποίο εξέδιδε βιβλία στα σερβικά, τα γερμανικά, τα βουλγαρικά, καθώς και τα ελληνικά. Κατά την περίοδο μεταξύ 1852–53, προχώρησε, επίσης, στην έκδοση εφημερίδας, της Srbsko-narodni vestnik (σερβικά κυριλλικά: Србско-народни вестник, μτφ. «Σερβικός Εθνικός Κήρυκας»).[3] Στη συνέχεια, ο Σόπρον αποδέχθηκε την πρόταση της κυβερνήσεως του οθωμανικού Βιλαετιού της Βοσνίας, προκειμένου να αναλάβει την ίδρυση και διεύθυνση του επίσημου τυπογραφείου του βιλαετιού, στο Σαράγιεβο, ενώ ο ίδιος ίδρυσε δικό του τυπογραφείο, στην ίδια πόλη, τον Απρίλιο του 1866. Ίδρυσε και εξέδωσε την πρώτη, ιστορικά, εφημερίδα στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Bosanski vjestnik (σερβικά κυριλλικά: Босански вјестник, μτφ. «Βοσνιακός Κήρυκας»). Ο Σόπρον παρέμεινε στο Σαράγιεβο για έναν χρόνο, προτού επιστρέψει στο Ζέμουν, όπου και προχώρησε στην ίδρυση της εφημερίδας Zemunski glasnik (σερβικά κυριλλικά: Земунски гласник, «Κήρυκας του Ζέμουν»).[2] Στη συνέχεια, προχώρησε στην ίδρυση και έκδοση δύο γερμανόγλωσσων εφημερίδων, της Grenzbote (1870–76) και της Semliner Wochenblatt (1880–94), αν και ο ίδιος διατήρησε έναν φιλοσερβικό εκδοτικό προσανατολισμό.[3] Εξέδωσε έργα σημαντικών Σέρβων συγγραφέων, όπως οι Πέταρ Β΄ Πέτροβιτς-Νιέγκος, Λιούμπομιρ Νενάντοβιτς, Μίλοβαν Βιντάκοβιτς, Μίλιτσα Στογιαντίνοβιτς-Σρπκίνια και Ντοσιτέι Ομπράντοβιτς.[4] Παράλληλα, ο Σόπρον συνέγραψε, επίσης, λογοτεχνικά και ιστορικά έργα, κυρίως στη γερμανική γλώσσα, όμως και στη σερβική γλώσσα.[2] Μέσω της, γραμμένης στη γερμανική γλώσσα, μονογραφίας σχετικά με την ιστορία του Ζέμουν, Monographie von Semlin und Umgebung, ο Σόπρον κατέστη ως ο πλέον σημαντικός ιστορικός της πόλης του Ζέμουν.[3]
| Ίγκνιατ Σόπρον | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ignaz Karl Soppron (Γερμανικά), Игњат Сопрон (Σερβικά) και Ignjat Sopron (Σερβικά) |
| Γέννηση | 1821 Νόβι Σαντ |
| Θάνατος | 26 Μαρτίου 1894[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυστριακή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος εκδότης τυπογράφος |
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ (Γερμανικά) Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950. Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών. www
.biographien .ac .at /oebl /oebl _S /Sopron _Ignaz _1820 _1894 .xml. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 (Σερβικά) Kruševac, Todor (1978). Bosanskohercegovački listovi u XIX veku (PDF). Σαράγιεβο: "Veselin Masleša". σελ. 29.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 (Γερμανικά) «Sop(p)ron Ignaz (Ignjat)» (PDF). Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950 Online-Edition. Austrian Academy of Sciences Press. 2014.
- ↑ (Σερβικά) «Игњат Сопрон». Istorijska biblioteka. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020.