Όπερα του Παρισιού
Η Όπερα του Παρισιού (γαλλικά: Opéra de Paris) είναι η κύρια εταιρική όπερα της Γαλλίας. Ιδρύθηκε το 1669 από τον Λουδοβίκο ΙΔ' ως Académie d'Opéra, και λίγο αργότερα τέθηκε υπό την ηγεσία του Ζαν Μπατίστ Λουλί και επίσημα μετονομάστηκε Académie Royale de Musique, αλλά συνέχισε να είναι γνωστή απλούστερα ως Opéra. Το κλασσικό μπαλέτο όπως είναι γνωστό σήμερα αναδύθηκε μέσα στην Όπερα του Παρισιού ως Paris Opera Ballet και έχει παραμείνει αναπόσπαστο και σημαντικό κομμάτι της εταιρείας. Σήμερα υπό την επωνυμία Opéra National de Paris, ανεβάζει κυρίως όπερες στο σύγχρονο θέατρο 2.700 θέσεων «Όπερα της Βαστίλης», που άνοιξε το 1989, και μπαλέτα και μερικές κλασσικές όπερες στο παλαιότερο 1.700 θέσεων Παλαί Γκαρνιέ, που άνοιξε το 1875. Έργα μικρής κλίμακας και σύγχρονα ανεβαίνουν επίσης στο 500 θέσεων Amphitheatre κάτω από την Opéra Bastille.
.svg) | |
| Εμπορική επ. | Opéra de Paris |
|---|---|
| Νομική μορφή | Λυρική σκηνή |
| Κλάδος | performing arts |
| Ίδρυση | 22 Ιουνίου 1669 |
| Ιδρυτής | Λουδοβίκος ΙΔ΄ |
| Έδρα | Όπερα Γκαρνιέ και Όπερα της Βαστίλης, Γαλλία |
| Υπάλληλοι | 1.712 |
| Ιστότοπος | www.operadeparis.fr |
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |
 | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο ετήσιος προϋπολογισμός της εταιρείας είναι της τάξης των 200 εκατομμυρίων ευρώ, από τα οποία 100 προέρχονται από το γαλλικό κράτος και 70 από ταμειακές εισπράξεις.[1] Με αυτά τα χρήματα, η εταιρεία λειτουργεί τα δύο μέγαρα και υποστηρίζει ένα μεγάλο μόνιμο προσωπικό, που περιλαμβάνει την 170μελή ορχήστρα, χορωδία 110 ατόμων και τα 150μελή corps de ballet.[2]
Κάθε χρόνο, η Opéra παρουσιάζει σχεδόν 380 παραστάσεις όπερας, μπαλέτου και άλλα κονσέρτα, με συνολικά 800.000 θεατές (17% των οποίων έρχονται από το εξωτερικό), που αποτελούν έναν πολύ καλό ρυθμό κάλυψης θέσεων, περίπου 94%.[2]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Interview Αρχειοθετήθηκε 2014-02-21 στο Wayback Machine. with the President of the Board of the Opéra (Γαλλικά)
- ↑ 2,0 2,1 Company profile, Tous à l'Opéra 2012 press release Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine. pp 52,53 (Γαλλικά)