Βικιπαίδεια

Αδέλα της Νορμανδίας, κόμισσα του Μπλουά

Η Αδέλα της Νορμανδίας, του Μπλουά, ή της Αγγλίας, γνωστή και ως Αδελαΐδα (Adèle de Blois, 1067 - 8 Μαρτίου 1137), γνωστή και ως Αγία Αδέλα στο Ρωμαιοκαθολικισμό, ήταν κόμισσα του Μπλουά, του Σαρτρ και του Μω από το γάμο με τον Στέφανο Β΄ του Μπλουά. Ήταν αντιβασίλισσα του Μπλουά κατά τη διάρκεια της απουσίας του συζύγου της το 1096-1100 και 1101-02, και από το 1102 έως το 1120. Δεν πρέπει να συγχέεται με την αδερφή της, Αδελίδα.

Αδέλα της Νορμανδίας
Adela.jpg
Περίοδος1089 - 19 Μαΐου 1102
Γέννηση1067
Νορμανδία, Γαλλία
Θάνατος8 Μαρτίου 1137 (70 ετών)
Μαρτινί, Γαλλία
ΣύζυγοςΣτέφανος Β΄ του Μπλουά
ΕπίγονοιΓουλιέλμος, κόμης του Σαλλί
Θεοβάλδος Β΄ της Καμπανίας
Όντο του Μπλουά
Ματθίλδη του Μπλουά
Στέφανος της Αγγλίας
Ερρίκος του Μπλουά
Αγνή
Αδελαΐδα
Ελεονώρα της Καμπανίας
Αλίκη
ΟίκοςΟίκος της Νορμανδίας
ΠατέραςΓουλιέλμος Α΄ της Αγγλίας
ΜητέραΜατθίλδη της Φλάνδρας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Παιδική ηλικίαΕπεξεργασία

Ήταν κόρη του Γουλιέλμου του Κατακτητή και της Ματθίλδης της Φλάνδρας. Ήταν επίσης η μητέρα του Στέφανου, βασιλιά της Αγγλίας και Ερρίκου του Μπλουά, επισκόπου του Ουίντσεστερ.

Η ημερομηνία της γέννησής της γενικά πιστεύεται ότι είναι μεταξύ 1066 και 1070, μετά την ενθρόνιση του πατέρα της στο αγγλικό θρόνο το 1066.[1] Ήταν η αγαπημένη αδελφή του βασιλιά Ερρίκου Α΄ Αγγλίας. ήταν ίσως το νεώτερο από τα παιδιά του κατακτητή.[2] Η Αδέλα ήταν μια γυναίκα με υψηλό πνεύμα και μόρφωση, γνωρίζοντας και τα λατινικά.[3]

Παντρεύτηκε τον Στέφανο, κληρονόμο του Μπλουά, μεταξύ 1080 και 1083, γύρω στα δέκατα πέμπτα γενέθλιά της[4]. Ο Στέφανος ήταν σχεδόν είκοσι χρόνια μεγαλύτερος.[5] Ο Στέφανος κληρονόμησε το Μπλουά, το Σαρτρ και το Μω μετά το θάνατο του πατέρα του το 1089, καθώς και εδάφη σε μέρη του Μπέρρυ και της Βουργουνδίας[6].

Πρώτη αντιβασιλείαΕπεξεργασία

Ο Στέφανος εντάχθηκε στην Πρώτη Σταυροφορία το 1096, μαζί με τον κουνιάδο του Ροβέρτο. Οι επιστολές του Στεφάνου προς την Αδέλα αποτελούν μια μοναδική οικεία εικόνα των εμπειριών των ηγετών της Σταυροφορίας[7] και δείχνουν ότι εμπιστεύτηκε την Αδέλα να κυβερνήσει ως αντιβασίλισσα ενώ ήταν στη σταυροφορία.[8]

Η Αδέλα γέμισε ως αντιβασίλισσα τα καθήκοντα του συζύγου της κατά τη διάρκεια της εκτεταμένης απουσίας του ως αρχηγού της Πρώτης Σταυροφορίας (1095-1098)[9] καθώς και κατά τη δεύτερη αποστολή του το 1101. Αυτό περιλάμβανε να χορηγήσει στους μοναχούς το δικαίωμα να χτίσουν νέες εκκλησίες, όπως και άλλα μοναστήρια. Ενώ ο σύζυγός της ήταν μακριά, η Αδέλα θα συνέχιζε να περιηγείται στα εδάφη τους, να διευθετεί τις διαμάχες, να προωθεί την οικονομική ανάπτυξη και ακόμη και να διοικεί ιππότες για να πάνε στη μάχη με τον βασιλιά.[10] Ο κόμης του Μπλουά επέστρεψε στη Γαλλία το 1100.

Δεύτερη αντιβασιλείαΕπεξεργασία

Η Αδέλα συνέχισε να ενεργεί ως αντιβασίλισσα μετά το θάνατο του συζύγου της και μέσω της πρώιμης κυριαρχίας του γιου της Θεοβάλδου μέχρι την αποχώρησή της το 1120.[11] Ακόμη και όταν πια ο Θεοβάλδος δεν χρειαζόταν αντιβασιλέα, η Αδέλα συνέχισε να φτιάχνει μοναστήρια και να ενεργεί ως ηγεμόνας πολλών τμημάτων της γης τους. Η Αδέλα δεν εξασφάλισε συμμαχία γάμου για τον Θεοβάλδο, ο οποίος παντρεύτηκε μετά την απόσυρσή της, πράγμα που συνέβαλε στη διατήρηση της εξουσίας και της επιρροής τόσο στον γιο όσο και στα εδάφη της[12].

Η Αδέλα, η οποία έτρεφε συμπάθεια προς τους Βενεδικτίνους, έφερε αρκετούς υψηλού επιπέδου δασκάλους για να εκπαιδεύσουν τα παιδιά της.[13] Σε ηλικία δύο ετών, ο Ερρίκος υποσχέθηκε στην Εκκλησία στο Cluny Abbey, Saône-et-Loire, Γαλλία, ως αφιερωμένος στην υπηρεσία του Θεού, σύμφωνα με τη μεσαιωνική πρακτική. Ο Ερρίκος πήγε να διοριστεί ηγούμενος του Glastonbury και επίσκοπος του Ουίντσεστερ. Υπό την ιδιότητα αυτή, χορηγούσε εκατοντάδες κατασκευές, όπως γέφυρες, παλάτια, φρούρια, κάστρα και ολόκληρα χωριά.

Τελευταία χρόνιαΕπεξεργασία

Η Αδέλα συνταξιοδοτήθηκε στο Marcigny Convent το 1120. Η Αδέλα και επέλεξε το μεγαλύτερο, διασημότερο μοναστήρι στο Marcigny κοντά στον γιο της Ερρίκο στο Cluny Abbey.[14] Η Αδέλα μπορεί να έχει ενεργήσει ως ηγουμένη, αν και αυτό δεν είναι βέβαιο[15]. Συνέχισε να επικοινωνεί με τα παιδιά της και τους εκκλησιαστικούς ηγέτες της γης που κάποτε κυβερνούσε, επικοινωνώντας μαζί τους και διατηρώντας την επιρροή της στην περιοχή.[16]

Αργότερα το ίδιο έτος, η κόρη της Λουκία-Ματθίλδη, πνίγηκε στο ναυάγιο του Λευκού Πλοίου μαζί με τον σύζυγό της. Η Αδέλα έζησε αρκετό καιρό για να δει τον γιο της Στέφανοστο αγγλικό θρόνο, αν και η αντίδρασή της σε αυτή την εξέλιξη έχει χαθεί.[17] Πιθανότατα υπερηφανευόταν όταν ο μικρότερος γιος της, Ερρίκος, έγινε επίσκοπος του Ουίντσεστερ το 1129.[18] Πέθανε το 1137 στο Marcigny.[19] Μετά το θάνατό της, της αφιερώθηκαν προσευχές σε διάφορες εκκλησίες που είχε προικίσει προσωπικά ή είχε αναγνωρίσει κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής της.[20]

ΠαιδιάΕπεξεργασία

Τα παιδιά της Αδέλας και του Στέφανου με πιθανή σειρά γεννήσεων. Η σειρά γεννήσεων τους είναι αβέβαιη.

  • Γουλιέλμος, κόμης του Σαλλί, παντρεύτηκε την Αγνή του Σαλλί
  • Θεοβάλδος Β΄ της Καμπανίας
  • Όντο του Μπλουά, γνωστός και ως Ουμβέρτος. Πέθανε νέος
  • Ματθίλδη του Μπλουά, παντρεύτηκε τον Μίλων Β΄, κόμη (χώρισαν το 1115)
  • Στέφανος της Αγγλίας, παντρεύτηκε τη Ματθίλδη Α΄ της Βουλώνης
  • Λουκία-Ματθίλδη του Μπλουά παντρεύτηκε τον Ριχάρδο, 2ο κόμη του Τσέστερ. Και οι δύο πνίγηκαν στις 25 Νοεμβρίου 1120 στην καταστροφή του Λευκού Πλοίου.
  • Αγνή, παντρεύτηκε τον Ούγο του Πουισέ κι έκαναν παιδιά.
  • Αλίκη (1145) παντρεύτηκε τον Ρενό Β΄ του Joigny (1134) και είχε παιδιά
  • Ερρίκος, Επίσκοπος του Ουίνστεστερ (1101-1171), ένα παιδί που αφιερώθηκε στον Θεό μεγάλωσε στο Cluny Abbey στο Saône-et-Loire της Γαλλίας[21]
  • Ελεονώρα (1147) παντρεύτηκε τον Ραούλ Α΄ του Βερμαντουά (1152) κι έκαναν παιδιά, χώρισαν το 1142

Κάποιες από τις κόρες μπορεί να ήτανε προγονές της Αδέλας. Είναι γνωστό ότι η Αδέλα είχε πέντε βιολογικούς γιους και μπορεί να είχε τρεις ή περισσότερες κόρες[22], αν και δεν ήταν όλες οι κόρες απαραίτητα βιολογικά παιδιά της[23]. .

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. ↑ LoPrete, Kimberly. "Adela of Blois." Women and Gender in Medieval Europe: An Encyclopedia. Ed. Margaret Schaus. New York: Routledge, 2006. 6-7.
  2. ↑ LoPrete, Kimberly A. (1990). "The Anglo-Norman Card of Adela of Blois". Albion: A Quarterly Journal Concerned with British Studies. 22 (4): 569–589. JSTOR 4051390. doi:10.2307/4051390.
  3. ↑ LoPrete, Kimberly A. "Adela of Blois as Mother and Countess." Medieval Mothering. Ed. John Carmi Parsons and Bonnie Wheeler. New York: Garland Pub., 1999. 315-316.
  4. ↑ LoPrete, Kimberly A. "Adela of Blois: Familial Alliances and Female Lordship." Aristocratic Women in Medieval France. Ed. Theodore Evergates. Philadelphia: University of Pennsylvania, 1999. 15.
  5. ↑ LoPrete, Kimberly. "Adela of Blois." Women and Gender in Medieval Europe: An Encyclopedia. Ed. Margaret Schaus. New York: Routledge, 2006. 6-7.
  6. ↑ LoPrete, Kimberly A. "Adela of Blois: Familial Alliances and Female Lordship." Aristocratic Women in Medieval France. Ed. Theodore Evergates. Philadelphia: University of Pennsylvania, 1999. 15.
  7. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2017. 
  8. ↑ LoPrete, Kimberly A. "Adela of Blois: Familial Alliances and Female Lordship." Aristocratic Women in Medieval France. Ed. Theodore Evergates. Philadelphia: University of Pennsylvania, 1999. 15.
  9. ↑ LoPrete, Kimberly A. "Adela of Blois: Familial Alliances and Female Lordship." Aristocratic Women in Medieval France. Ed. Theodore Evergates. Philadelphia: University of Pennsylvania, 1999. 15.
  10. ↑ LoPrete, Kimberly A. "Adela of Blois: Familial Alliances and Female Lordship." Aristocratic Women in Medieval France. Ed. Theodore Evergates. Philadelphia: University of Pennsylvania, 1999. 15.
  11. ↑ LoPrete, Kimberly A. "Adela of Blois: Familial Alliances and Female Lordship." Aristocratic Women in Medieval France. Ed. Theodore Evergates. Philadelphia: University of Pennsylvania, 1999. 15.
  12. ↑ LoPrete, Kimberly A. "Adela of Blois as Mother and Countess." Medieval Mothering. Ed. John Carmi Parsons and Bonnie Wheeler. New York: Garland Pub., 1999. 322.
  13. ↑ LoPrete, Kimberly A. "Adela of Blois as Mother and Countess." Medieval Mothering. Ed. John Carmi Parsons and Bonnie Wheeler. New York: Garland Pub., 1999. 318-19.
  14. ↑ LoPrete, Kimberly A. Adela of Blois: Countess and Lord (c.1067-1137). Dublin: Four Courts, 2007. 408-411
  15. ↑ LoPrete, Kimberly A. Adela of Blois: Countess and Lord (c.1067-1137). Dublin: Four Courts, 2007. 412.
  16. ↑ LoPrete, Kimberly A. Adela of Blois: Countess and Lord (c.1067-1137). Dublin: Four Courts, 2007. 412-418.
  17. ↑ LoPrete, Kimberly A. Adela of Blois: Countess and Lord (c.1067-1137). Dublin: Four Courts, 2007. 416.
  18. ↑ LoPrete, Kimberly A. (1990). "The Anglo-Norman Card of Adela of Blois". Albion: A Quarterly Journal Concerned with British Studies. 22 (4): 569–589. JSTOR 4051390. doi:10.2307/4051390.
  19. ↑ "Adela, Countess of Blois, Chartres, and Meaux". Epistolae. Columbia University. Retrieved 27 September 2016.
  20. ↑ LoPrete, Kimberly, Adela of Blois. Four Courts Press, Dublin. 417-418.
  21. ↑ Senette, Douglas John. "A Cluniac Prelate: Henry of Blois, Bishop of Winchester (1129-1171)". Tulane University Digital Library. Retrieved 27 September 2016.
  22. ↑ LoPrete, Kimberly. "Adela of Blois." Women and Gender in Medieval Europe: An Encyclopedia. Ed. Margaret Schaus. New York: Routledge, 2006. 6-7.
  23. ↑ LoPrete, Kimberly A. "Adela of Blois as Mother and Countess." Medieval Mothering. Ed. John Carmi Parsons and Bonnie Wheeler. New York: Garland Pub., 1999. 323-24

ΒιβλιογραφίαΕπεξεργασία

  • Chicago, Judy. The Dinner Party: From Creation to Preservation. London: Merrell (2007). ISBN 1-85894-370-1
  • Evergates, Theodore, ed. Aristocratic Women in Medieval FrancePhiladelphia: University of Pennsylvania Press (1999). ISBN 0-8122-3503-7
  • LoPrete, Kimberly. Adela of Blois: Countess and Lord (c.1067-1137). Dublin: Four Courts Press (2007). ISBN 1-85182-563-0
  • LoPrete, Kimberly. "Adela of Blois and Ivo of Chartres: Piety, Politics and Peace in the Diocese of Chartres'." Anglo-Norman Studies xiv (1992): 131-152
  • Parsons, John and Bonnie Wheeler. Medieval Mothering (New Middle Ages). New York: Routledge (1999). ISBN 0-8153-3665-9
  • Schaus, Margaret, ed. Women and Gender in Medieval Europe: An Encyclopedia. New York: Routledge (2006). ISBN 0-415-96944-1
 
 		 Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Adela of Normandy της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αδέλα_της_Νορμανδίας,_κόμισσα_του_Μπλουά&oldid=8879718"