Αηδονοχώρι Κοζάνης
Συντεταγμένες: 40°18′43″N 21°21′32″E / 40.31194°N 21.35889°E
Το Αηδονοχώρι είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Νεάπολης, του δήμου Βοΐου, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Κοζάνης, στην περιφέρεια περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.[1][2] Πρίν το πρόγραμμα Καλλικράτης και το σχέδιο Καποδίστριας, ανήκε στην επαρχία Βοΐου του νομό Κοζάνης , στο γεωγραφικό διαμέρισμα Μακεδονίας.[3][4]
Αηδονοχώρι Κοζάνης | |
---|---|
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα |
Περιφέρεια | Δυτικής Μακεδονίας |
Περιφερειακή Ενότητα | Κοζάνης |
Δήμος | Βοΐου |
Δημοτική Ενότητα | Νεάπολης |
Γεωγραφία | |
Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονία |
Νομός | Κοζάνης |
Υψόμετρο | 740 |
Έκταση | 9,870 (η κοινότητα) |
Πληθυσμός | |
Μόνιμος | 31 |
Έτος απογραφής | 2021 |
Πληροφορίες | |
Ονομασία κατοίκων | Αηδονοχωρίτες |
Ταχ. κώδικας | 50 001 |
Γεωγραφία
ΕπεξεργασίαΤο Αηδονοχώρι είναι ορεινός οικισμός στο δυτικό τμήμα του νομού Κοζάνης και ανήκει στην ευρύτερη περιοχή των χωριών του Βοΐου. Βρίσκεται δυτικά του ποταμού Αλιάκμονα και της Νεάπολης (3 χλμ.), πάνω στην επαρχιακή οδό Κοζάνης-Ιωαννίνων (ΕΟ 20) και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 740. Απέχει 51 χλμ. περίπου Δ. της Κοζάνης.[3][4][5][6]
Ιστορικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΗ περιοχή του Αηδονοχωρίου είχε κατοικηθεί από την αρχαιότητα, όπως φαίνεται από διάφορα ευρήματα (πιθάρια με οστά, αγγεία, αγαλματίδια κ.λπ). Το χωριό πιθανόν να υπήρχε από τον 17ο αιώνα με την ονομασία «Γαϊδουροχώρι». Στα τέλη του 19ου αιώνα, το Αηδονοχώρι ήταν ένα κομψό χωριό στη Νασέλτσικα στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τότε διοικείτο με το σύστημα της «Μουχταρογεροντίας» (πρόεδρος «μουχτάρης» και τέσσερις σύμβουλοι «αζάδες»). Είναι από τους λίγους οικισμούς που παραλήφθηκαν από τις βουλγαρικές στατιστικές του Βασίλη Καντσόφ και του Ντιμίταρ Μίσεφ, από τις αρχές του 20ού αιώνα. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Ελληνικού Προξενείου στην Ελασσόνα από το 1904, υπήρχαν 150 Έλληνες χριστιανοί που ζούσαν στο Αηδονοχώρι. [εκκρεμεί παραπομπή]
Τοπική κοινότητα
ΕπεξεργασίαΗ τοπική κοινότητα Αηδονοχωρίου είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 9,870 χμ² (2011). Περιλαμβάνει και τον οικισμό Καλλιστράτι.[1]
Πληθυσμός
ΕπεξεργασίαΈτος | Πληθυσμός |
---|---|
1991 | 56 (92) |
2001 | 50 (80) |
2011 | 45 (89) |
Έτος | Πληθυσμός |
---|---|
1961 | 156 (271) |
1971 | 70 (127) |
1981 | 66 (116) |
1991 | 56 (101) |
2001 | 70 (115) |
2011 | 43 (86) |
(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
ΕπεξεργασίαΟ οικισμός είχε ενταχθεί στην ελληνική επικράτεια από το 1912 και εμφανίζεται με 213 κατοίκους, το 1913. Επίσημα, αναγνωρίστηκε το 1918 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Λειψίστης του νομού Κοζάνης. Το 1929 ορίστηκε έδρα της κοινότητας Αηδονοχωρίου και το 1986 προσαρτήθηκε στον δήμο Νεάπολης. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Νεάπολης και προσαρτήθηκε στον δήμο Βοΐου.[2]
Αξιοθέατα
Επεξεργασία- Ο ναός του Αγίου Νικολάου στο βόρειο τμήμα του οικισμού
- Η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου (κοιμητηριακή) στο νοτιοδυτικό τμήμα του οικσμού. Κτίστηκε το 1966 στη θέση παλαιότερης εκκλησίας
- Το ξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής δυτικά του οικισμού, κτίσμα του 1958.
Εκδηλώσεις
ΕπεξεργασίαΤο πανηγύρι του Αηδονοχωρίου στις 2 Μαΐου (ανακομιδή λειψάνων Αγ. Αθανασίου)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
- ↑ 2,0 2,1 https://www.eetaa.gr/metaboles/oikmet_details.php?id=16512
- ↑ 3,0 3,1 3,2 ΠΛ 1:511
- ↑ 4,0 4,1 4,2 ΠΛΜ 3:230
- ↑ Εκδόσεις «Ελλάδα»
- ↑ Δομή 1:518
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
Πηγές
Επεξεργασία- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
- Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4
- Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς)
- eetaa.gr
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Αλέξανδρος Αδαμίδης: Το Αηδονοχώρι Βοΐου Κοζάνης, εκδ. 1989 (Θεσσαλονίκη)