Αικατερίνη της Αγγλίας
Η Αικατερίνη της Αγγλίας (παλαιά αγγλικά: Katerine, 25 Νοεμβρίου 1253 - 3 Μαΐου 1257) ήταν το πέμπτο παιδί του Ερρίκου Γ΄ της Αγγλίας και της συζύγου του, Ελεονώρας της Προβηγκίας. Γεννήθηκε είτε κωφάλαλη ή απλά κωφή και ψυχικά αμφισβητούμενη[1] και ήταν ένα ασθενικό παιδί. Είχε πιθανώς μια εκφυλιστική ασθένεια, και γι' αυτό πέθανε πριν γίνει τεσσάρων ετών στο Ουίνδσορ.
| Αικατερίνη της Αγγλίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 25 Νοεμβρίου 1253 Ανάκτορα του Ουεστμίνστερ |
| Θάνατος | 3 Μαΐου 1257 Κάστρο του Ουίντσορ |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Ουέστμινστερ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας και Ελεονώρα της Προβηγκίας |
| Αδέλφια | Βεατρίκη της Αγγλίας Μαργαρίτα της Αγγλίας Εδμόνδος Κράουτσμπακ Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας |
| Οικογένεια | Οίκος των Πλανταγενετών |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η ζωή της Επεξεργασία
Η μικρή πριγκίπισσα γεννήθηκε νωρίς το πρωί στο Παλάτι του Ουέστμινστερ, στο Λονδίνο. Περιγράφηκε ως η πιο όμορφη από όλες τις κόρες του Ερρίκου[2] παρόλο που ήταν προφανές ότι κάτι συνέβαινε μαζί της. Ο Μάθιου Πάρις την περιέγραψε ως "το πιο όμορφο κορίτσι, αλλά χαζό και άχρηστο"[3], αν και αυτό δεν είχε σημασία για τους γονείς της. Την λάτρευαν για την ομορφιά και την ευαισθησία της.[4] Βαπτίστηκε από τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι, τον Βονιφάτιο της Σαβοΐας, τον εκ μητρός θείο της μητέρας της Αικατερίνης, ο οποίος επίσης έγινε ο νονός της.[5] Έλαβε το όνομα Αικατερίνη επειδή γεννήθηκε στην εορτή της Αγίας Αικατερίνης της Αλεξάνδρειας.[6]
Η Αικατερίνη, που πιθανώς είχε έπασχε από κάποια εκφυλιστική ασθένεια, ήταν είτε κωφάλαλη είτε απλά κωφή και είχε ψυχικά αμφισβητούμενη κατάσταση. Εν πάση περιπτώσει, αυτό κατέστρεψε τις ελπίδες των γονιών τους να την παντρέψουν με αποτέλεσμα να μην αρραβωνιαστεί ποτέ. Σύντομα μετά από το συμπόσιο της βάπτισής της, η βασίλισσα έπρεπε να φύγει από την Αγγλία και να δει τον σύζυγό της στη Γασκώνη, αφήνοντας την μικρή Αικατερίνη στο Κάστρο του Ουίνδσορ. Ως γκουβερνάντα διορίστηκε η Έμμα λε Ντεπένσερ της[7] [8] και βοηθοί της ήταν δύο μαίες, η Αγνή και η Αβίζα.[9] Την επόμενη χρονιά, ο βασιλιάς και η βασίλισσα επέστρεψαν και ο βασιλιάς διέταξε να φέρουν στην Αικατερίνη "χρυσά ρούχα, που είχαν κεντηθεί με το οικόσημο του βασιλιά", στις 2 Μαΐου 1255.[10]
Θάνατος Επεξεργασία
Το φθινόπωρο του 1254, η Αικατερίνη αρρώστησε σοβαρά και μεταφέρθηκε στο σπίτι της Έμμα λε Ντεπένσερ στο Swallowfield.[11] [12] Είχε μερικούς συντρόφους της ηλικίας της και, για τη δική της διασκέδαση, ο βασιλιάς έστειλε έναν από τους άντρες του στο Μέγα Πάρκο του Ουίνδσορ για να πιάσει μια κατσίκα, για να παίξει η κόρη του.[13] [14] Η αλλαγή φάνηκε να ωφελεί την άρρωστη μικρή πριγκίπισσα, αλλά χειροτέρεψε στα τέλη του 1256. Παρά το τάμα που έκαναν οι γονείς της, η Αικατερίνη πέθανε στις 3 Μαΐου 1257, αφού επέστρεψε επειγόντως στο Κάστρο του Ουίνδσορ.
Ταφή και κληρονομιά Επεξεργασία
Ο βασιλιάς παρουσίασε στους νοσηλευτές ένα δώρο ίσο με 100 δολάρια. Υπήρξε μια θαυμάσια κηδεία. Η Αικατερίνη θάφτηκε στο περίστωο στο Αββαείο του Ουέστμινστερ, ανάμεσα στα ξωκκλήσια του βασιλιά Εδουάρδου και του Αγίου Μπενέτ, κοντά στον τάφο του θείου του Γουίλιαμ ντε Βαλένσε. Ο πατέρας της Ερρίκος κατασκεύασε μνημείο πλούσιο σε σερπεντίνη και ψηφιδωτά, στο οποίο τοποθέτησε ασημένια εικόνα του παιδιού του, που κατασκευάστηκε από τον χρυσοχόο του βασιλιά με μεγάλο κόστος και στο οποίο η θανούσα απεικονίζεται ως Αγία Αικατερίνη. Ο ερημίτης του Charing λάμβανε την αμοιβή των πενήντα σελινίων ετησίως για την υπόλοιπη ζωή του, ώστε να βοηθά έναν αρχιεπίσκοπο να προσεύχεται καθημερινά στο παρεκκλήσι της Ερμιτάζ για την ψυχή της Αικατερίνης.[15]
Μετά τον θάνατο της Αικατερίνης, τόσο ο Ερρίκος όσο και η Ελεονώρα ήταν συντετριμμένοι,[16][17] ενώ η βασίλισσα ήταν άρρωστη από τη θλίψη.[18] Δεν έκαναν άλλα παιδιά.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ "Katherine Plantagenêt". Roglo.eu. Retrieved January 5, 2012.
- ↑ Cawley, Charles, England Kings 1066-1603 footnote 609, Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy cites Paris, Matthew (1257). Chronica Majora. V. p. 632.
- ↑ Cawley, Charles, England Kings 1066-1603 footnote 609, Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy cites Paris, Matthew (1257). Chronica Majora. V. p. 632.
- ↑ "Katherine Plantagenêt". Roglo.eu. Retrieved January 5, 2012.
- ↑ "Katherine Plantagenêt". Roglo.eu. Retrieved January 5, 2012.
- ↑ "Katherine Plantagenêt". Roglo.eu. Retrieved January 5, 2012.
- ↑ "Katherine Plantagenêt". Roglo.eu. Retrieved January 5, 2012.
- ↑ "Swallowfield". Royal Berkshire History. Retrieved January 5, 2012.
- ↑ "Katherine Plantagenêt". Roglo.eu. Retrieved January 5, 2012.
- ↑ "Katherine Plantagenêt". Roglo.eu. Retrieved January 5, 2012.
- ↑ "Katherine Plantagenêt". Roglo.eu. Retrieved January 5, 2012.
- ↑ "Swallowfield". Royal Berkshire History. Retrieved January 5, 2012.
- ↑ "Katherine Plantagenêt". Roglo.eu. Retrieved January 5, 2012.
- ↑ "Swallowfield". Royal Berkshire History. Retrieved January 5, 2012.
- ↑ "Katherine Plantagenêt". Roglo.eu. Retrieved January 5, 2012.
- ↑ "Katherine Plantagenêt". Roglo.eu. Retrieved January 5, 2012.
- ↑ Costain 1994, p. 130-140.
- ↑ "Katherine Plantagenêt". Roglo.eu. Retrieved January 5, 2012.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Costain, Thomas B. (1994). The Magnificent Century. London: Buccaneer Books. σελ. 324. ISBN 978-1-56849-371-8.