Αιμίλιος, ή Περί Αγωγής λέγεται ένα έργο του διαφωτιστή Ζαν Ζακ Ρουσσώ που γράφτηκε το 1762. Σε αυτό υποστήριξε ότι η εκπαίδευση πρέπει να βασίζεται στην προσωπική αναζήτηση του διδασκόμενου και μόνο. Ο δάσκαλος δεν πρέπει να λειτουργεί σαν αυθεντία, αλλά χρειάζεται μόνο να θέτει ερωτήματα και να οδηγεί τον μαθητή στην ανακάλυψη των απαντήσεων[3]. Στο έργο αυτό του Ρουσσώ απηχούνται ιδέες σχετικά με την εκπαίδευση που συναντάμε στην Πλατωνική «Πολιτεία».

Αιμίλιος, ή Περί Αγωγής
Η πρώτη σελίδα της πρώτης έκδοσης του έργου στα Γαλλικά
ΣυγγραφέαςΖαν Ζακ Ρουσσώ
ΤίτλοςÉmile, ou De l’éducation
Γλώσσαγαλλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης1762
ΜορφήΦιλοσοφία
Θέμαπολιτική[1]
φιλοσοφία[1]
ηθικότητα[1]
οικογένεια[1]
sociability[1]
Παιδική ηλικία[1]
ευτυχία[1]
εκπαίδευση[1]
eating[1]
taste[1]
Πολιτισμός[1]
άνθρωπος[1]
Ατομοκρατία[1]
θρησκεία[1]
ΤόποςΠαρίσι[2]
Ευρώπη[2]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ρουσσώ πίστευε ότι το βιβλίο ήταν «το καλύτερο και πιο σημαντικό από όλα τα γραπτά του».[4] Το βιβλίο είναι γενικά μια φιλοσοφική πραγματεία πάνω στη φύση του ανθρώπου. Διερευνά πολιτικά και φιλοσοφικά ερωτήματα που αφορούν τη σχέση του ατόμου με την κοινωνία, και πιο συγκεκριμένα το πώς μπορεί το άτομο να διατηρήσει την έμφυτη, όπως πίστευε ο Ρουσσώ, καλωσύνη του ενώ συμμετέχει σε μια αναπόφευκτα διεφθαρμένη κοινωνία. Στον Αιμίλιο ο Ρουσσώ επιχειρεί να περιγράψει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα κάνει τον «φυσικό άνθρωπο», όπως τον περιέγραψε στο Κοινωνικό Συμβόλαιο, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά, να ζήσει μέσα στη διεφθαρμένη κοινωνία.[5]

Ο Ρουσσώ, με όχημα τη μυθιστορηματική ιστορία του Αιμίλιου και του δασκάλου του, προσπαθεί να περιγράψει το πώς κάποιος μπορεί να εκπαιδεύσει τον ιδανικό πολίτη. Ο Αιμίλιος επομένως δεν είναι ένας οδηγός ανατροφής παιδιών, αν και συμπεριλαμβάνει ορισμένες συμβουλές πάνω στο θέμα αυτό.[6] Είναι η πρώτη ολοκληρωμένη φιλοσοφία της εκπαίδευσης στη δυτική παράδοση, καθώς και το πρώτο μυθιστόρημα μαθητείας (Bildungsroman), προηγούμενο του Τα χρόνια μαθητείας του Βίλχελμ Μάιστερ του Γκαίτε κατά περισσότερα από τριάντα χρόνια.

Το έργο χωρίζεται σε πέντε «βιβλία»: τα τρία πρώτα αφορούν το παιδί Αιμίλιο, το τέταρτο τον έφηβο και το τελευταίο σκιαγραφεί την εκπαίδευση του θηλυκού ισοδυνάμου του, της Σοφί, και την καθημερινή και κοινωνική ζωή του Αιμίλιου.

Ο Αιμίλιος απαγορεύθηκε και κάηκε στο Παρίσι και τη Γενεύη αμέσως μόλις κυκλοφόρησε, λόγω της ενότητας «Η εξάσκηση της πίστης από τον εφημέριο της Σαβοΐας», αλλά παρά την κακή του φήμη, ή ίσως εξαιτίας αυτής, έγινε πολύ γνωστό βιβλίο στην Ευρώπη. Κατά τη Γαλλική Επανάσταση, ο Αιμίλιος αποτέλεσε την έμπνευση για την αναδόμηση του εθνικού εκπαιδευτικού συστήματος της Γαλλίας.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 data.mimotext.uni-trier.de/wiki/Item:Q1027.
  2. 2,0 2,1 data.mimotext.uni-trier.de/entity/Q1027.
  3. «Η συνείδηση του Αιμίλιου». tovima.gr — Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. 2 Ιουνίου 2002. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2017. 
  4. Rousseau, Jean-Jacques. The Confessions. Trans. J.M. Cohen. New York: Penguin (1953), 529-30.
  5. Boyd, William. The Educational Theory of Jean Jacques Rousseau. London: Longmans, Green and Co. (1911), 127.
  6. Ο Ρουσσώ, απαντώντας απογοητευμένος σε αυτό που θεωρούσε ως φρικτή παρερμηνεία του γραπτού του, έγραψε στα Lettres de la montagne: «Il s’sagit d’un nouveau système d’èducation dont j’offre le plan à l’examen des sages, et non pas d’une méthode pour les pères et les mères, à laquelle je n’ai jamais songé.» [«Αφορά ένα νέο σύστημα εκπαίδευσης, το οποίο σκιαγραφώ για να μελετηθεί περισσότερο, και όχι ένας οδηγός για πατέρες και μητέρες, που ποτέ δεν σκέφτηκα να φτιάξω.»] Στο Peter Jimack, Rousseau: Emile. Grant and Cutler, Ltd., Λονδίνο 1983, σελ. 47.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία