Αιμίλιος Λεγκράν

Γάλλος συγγραφέας

Ο Αιμίλιος Λεγκράν ή Εμίλ Λεγκράν (γαλλικά: Émile Legrand, πλήρες όνομα: Émile Louis Jean Legrand, επίσης λογοτεχν.: Αιμυλίος Λεγρανδίος ή Αιμιλίος Λεγράνδ, 30 Δεκεμβρίου 1841 - 14 Νοεμβρίου 1903) ήταν Γάλλος ακαδημαϊκός, φιλόλογος και συγγραφέας. Θεωρείται σημαντικός ελληνιστής και φιλέλληνας. Είναι γνωστός για τα έργα του της Ελληνικής Βιβλιογραφίας στο οποίο καταγράφει την ελληνική λογοτεχνία και λαογραφία από τον 15ο αιώνα μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα.

Αιμίλιος Λεγκράν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Émile Legrand (Γαλλικά)
Γέννηση30  Δεκεμβρίου 1841[1][2]
Φοντενέ-λε-Μαρμιόν[2]
Θάνατος28  Νοεμβρίου 1903[3]
5ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[3]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Μονπαρνάς
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταανατολιστής[4]
ελληνιστής
καθηγητής πανεπιστημίου
λαογράφος
βυζαντινολόγος
ΕργοδότηςÉcole nationale des langues orientales vivantes
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο Αιμίλος Λεγκράν γεννήθηκε το 1841 στην πόλη Φοντενέ Λε Μαρμιόν της Κάτω Νορμανδίας, όχι πολύ μακριά από την Ρουέν. Αρχίζει να έχει την πρώτη επαφή με την ελληνική γλώσσα και γραμματεία από τα μαθητικά του χρόνια, όταν στο σχολείο του μένει μετεξεταστέος επειδή δεν πέρασε το μάθημα των Ελληνικών. Αυτό αντί να τον αποθαρρύνει, τον πεισμώνει και από τότε ασχολείται με ζήλο με τα ελληνικά γράμματα. Αφού παρακολούθησε μαθήματα στην ιερατική σχολή, έγινε έπειτα δημοσιογράφος και τελωνειακός υπάλληλος. Το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται σύντομα στην βυζαντινή και νεοελληνική φιλολογία.[5]

Συγγραφικό έργο

Επεξεργασία

Γίνεται γνωστός από τα πρώτα του συγγράμματα που εξέδωσε το 1875 και διορίζεται καθηγητής της ελληνικής φιλολογίας στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών στο Παρίσι. Για να συλλέξει την βιβλιογραφία του, ταξίδεψε στην Ιταλία, την Ελλάδα και την Οθωμανική Αυτοκρατορία ενώ το ερευνητικό και συγγραφικό έργο του καλύπτει 25.000 σελίδες.[5] Η συλλογή αυτή των ελληνικών κειμένων και προφορικών παραδόσεων θεωρείται πολύ σημαντική, όπως και η συλλογή των βιογραφιών των Ελλήνων λογίων της βυζαντινής και της ύστερης βυζαντινής εποχής, από την Ελλάδα και τις παροικιακές πόλεις των Βαλκανίων και της υπόλοιπης Ευρώπης. Στην προσπάθεια του συμβάλλουν λόγιοι και συγγραφείς της εποχής του και συνεργάζεται με τον ιστορικό Αθανάσιο Παπαδόπουλο Κεραμέα, ο οποίος εξέδωσε την Ιεροσολυμίτικη Βιβλιοθήκη, τον Κωνσταντίνο Σάθα, συγγραφέα που ανακάλυψε το χειρόγραφο του Διγενή Ακρίτα της Τραπεζούντας και εξέδωσε το Χρονικό του Γαλαξειδίου, αλλά και τον ιστορικό Βασίλειο Μυστακίδη, μετέπειτα Οικουμενικό Πατριάρχη. Στο πρόλογο του πρώτου τόμου της Ελληνικής Βιβλιογραφίας, αναφέρει ότι η παρότρυνση για την συγγραφή του μεγάλου έργου έγινε από τον Αντιβασιλέα Γεώργιο Μαυροκορδάτο, ο οποίος ενδιαφερόταν να εκδοθεί μια τέτοια συλλογή.[6] Στο συγγραφικό του έργο χρησιμοποιεί ως γλώσσα την Μεσαιωνική Ελληνική και την Νεοελληνική, την οποία χρησιμοποιεί περισσότερο.[7] Υπήρξε πρόεδρος της Έδρας Νεοελληνικών Σπουδών της ανωτάτης Σχολής Ανατολικών Γλωσσών, έπειτα από τον Εμμανουέλ Μίλλερ (Emmanuel Miller) και πριν από τον Γιάννη Ψυχάρη.[8] Ο Αιμίλιος Λεγκράντ υποστήριζε ότι χανόταν ο πλουραλισμός των ελληνικών διαλέκτων με την επιβεβλημένη χρήση της Καθαρεύουσας, πράγμα που πιστεύει και ο συνεχιστής του έργου στην έδρα της Νεοελληνικής Φιλολογίας Γιάννης Ψυχάρης.[7] Στο συγγραφικό του έργο, ο Λεγκράν διαχωρίζει το ελληνική-βυζαντινή φιλολογία από την ιονική φιλολογία των Ιονίων Νήσων, ίσως λόγω της σημαντικής λογοτεχνικής παράδοσης των νήσων αλλά και της απουσίας οθωμανικής κυριαρχίας.[9] Έχει εκδώσει επίσης συλλογές για την αλβανική φιλολογία και λογοτεχνική παράδοση,[10] ελληνογαλλικά λεξικά, γλωσσικά βοηθήματα για τα γαλλικά και τα ελληνικά, δημοσιεύσεις για την ελληνική και γαλλική ιστορία, θρησκευτικά βιβλία και άλλα συγγράμματα και μελέτες.

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Συνοπτική βιβλιογραφία

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 125570617. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 archives.calvados.fr/ark:/52329/q5kpz6g72xw4/51bbb22f-d1f8-45a4-af99-b6b284cdad6c.
  3. 3,0 3,1 archives.paris.fr/s/4/etat-civil-actes/resultats/.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 116861282. Ανακτήθηκε στις 8  Μαρτίου 2015.
  5. 5,0 5,1 [1] Live-Pedia.gr - Αιμίλιος Λεγκράν (Ανακτήθηκε 17/11/2011)
  6. Σπύρος Γιανναράς Πώς προετοίμασε ο Λεγκράν το μεγαλεπήβολο έργο του - Η αλληλογραφία του με όλους τους γνωστούς λογίους της εποχής Αρχειοθετήθηκε 2012-01-31 στο Wayback Machine., εφημερίδα Η Καθημερινή, 29/05/2011
  7. 7,0 7,1 Daniel Quinn, The Language Question in Greece and Some Reflections About It, Chapter XXIII, Education Report (1899-1900), United States Congressional serial set, Issue 4115, the University of California,1901, p. 1318
  8. Ιστοσελίδα Δημόσιας Βιβλιοθήκης Χίου: Γιάννης Ψυχάρης[νεκρός σύνδεσμος]
  9. Μαστροδημήτρης, Π. Δ., Αλλοις υπηρετών αναλίσκομαι, εφημερίδα Το Βήμα, 04/08/1996
  10. Robert Elsie, Historical dictionary of Albania, Volume 75 of Historical dictionaries of Europe G - Reference, Information and Interdisciplinary Subjects Series, p. 271, Scarecrow Press, 2010, ISBN 0810861887, ISBN 9780810861886

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Α. Αμάντου, Ανέκδοτα Έγγραφα Περί Ρήγα Βελεστινλή, συγγρ. Αιμίλιος Λεγράνδ, εκδ. Επιστημονική Εταιρία Μελετών Φερών-Βελεστίνου, 1998, ISBN 960-85396-4-1.
  • Θωμάς Παπαδόπουλος, Ιονική βιβλιογραφία 16ος ~ 19ος αιώνας - Ανακατάταξη—Προσθήκες—Βιβλιοθήκες, Τόμος Πρώτος: 1508—1863, εκδ. Ιονικής Τράπεζας, Αθήνα, 1998, ISBN 978-960-91007-0-0.
  • Θωμάς Παπαδόπουλος, Ιονική βιβλιογραφία 16ος-19ος αιώνας - Ανακατάταξη—Προσθήκες—Βιβλιοθήκες, Τόμος Δεύτερος: 1851—1880, 2000, ISBN 9609100716, ISBN 9609100732.
  • Θωμάς Παπαδόπουλος, Ιονική βιβλιογραφία 16ος-19ος αιώνας - Ανακατάταξη—Προσθήκες—Βιβλιοθήκες, Τόμος Τρίτος: 1881-1900, 2002, ISBN 9609100724.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία