Ακονιτί
Ακονιτί (πολυτονικό: ἀκονῑτί) ή ακονητί, ονομαζόταν κατά την αρχαιότητα η νίκη χωρίς αγώνα, και ετυμολογικά σήμαινε χωρίς κάποιος να σκονιστεί.[1][2] Σε γενικότερο πλαίσιο είχε επίσης και την έννοια του χωρίς κόπο και με ιδιαίτερη ευκολία.[3] Παρόμοιες χρήσεις ήταν και αναιμωτί (χωρίς να ματώσει) ή ανιδρωτί (χωρίς να ιδρώσει),[4] ωστόσο το να νικά κάποιος ακονιτί ήταν τίτλος τιμής.[5]Στα λατινικά ο αντίστοιχος όρος είναι sine pulvere.[1][6] Ο όρος χρησιμοποιούταν και για μάχες, εκτός από τον αθλητισμό.
Το να νικά κάποιος χωρίς αγώνα συνέβαινε στις περιπτώσεις όπου ο αθλητής ήταν ο μόνος διαγωνιζόμενος, είτε λόγω φόβου των αντιπάλων (κυρίως στα αγωνίσματα συμπλοκής όπως πάλη και παγκράτιο), είτε λόγω προηγουμένου τραυματισμού τους, είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο.[5][7][8][2]Διάσημοι αρχαίοι ολυμπιονίκες οι οποίοι κέρδισαν τον τίτλο τους ακονιτί ήταν οι Μίλων, Θεαγένης, Δρομεύς και άλλοι.[2]Ιδιαίτερα στην περίπτωση του πεντάθλου, ο αθλητής ο οποίος ήταν νικηφόρος στους 3 πρώτους γύρους από τους συνολικά 4, ανακηρυσσόταν αυτομάτως ακονιτί ολυμπιονίκης καθώς δεν χρειαζόταν να διαγωνιστεί στον 4ο γύρο.[9]
Κατά την παράδοση, ο ολυμπιονίκης της πάλης Μίλων πηγαίνοντας να παραλάβει το στεφάνι ελιάς του σκόνταψε και σκονίστηκε πέφτοντας στο χώμα, με το πλήθος να αστειεύεται πως δεν ήταν πλέον ακονιτί ολυμπιονίκης.[10][11]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας των H.G. Liddell & R. Scott». ἀκονῑτί. greek-language.gr.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Ζώρζος, Γρηγόρης (2009). «All About Pagration (Pan+kratos): Ancient Greek Martial Art».
- ↑ «SOL Search». www.stoa.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2016.
- ↑ Reiske, Johann Jacob· Schaefer, Gottfried Heinrich (1825). «Quae supersunt: e bonis libris a se emendata, materia critica, commentariis integris aliorum et suis, indicibus denique instructa». Black, Young & Young.
- ↑ 5,0 5,1 «Akoniti - Brill Reference». referenceworks.brillonline.com. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2016.
- ↑ Tegg, T. (1844). «Poemata: Animadversionibus illustravit Car. Anthon».
- ↑ Sweet, Waldo E. (1987). «Sport and Recreation in Ancient Greece : A Sourcebook with Translations». Oxford University Press. σελ. 82.
- ↑ Zarnowski, Frank (2013). «The Pentathlon of the Ancient World». McFarland. σελίδες 90–91.
- ↑ Scanlon, Thomas Francis (2014). «Sport in the Greek and Roman Worlds: Early Greece, the Olympics, and Contests». Oxford University Press. σελ. 243.
- ↑ (Αγγλικά) Golden, Mark (2003). Sport in the ancient world from A to Z. London: Routledge. σελ. 6. ISBN 0-203-49732-5.
- ↑ Το περιστατικό ιστορείται στο σκωπτικό επίγραμμα 316 του 11ου Βιβλίου της Παλατινής Ανθολογίας Παλατινή Ανθολογία XI.316