Συντεταγμένες: 36°23′06″N 22°28′58″E / 36.38500°N 22.48278°E / 36.38500; 22.48278

Το Ακρωτήριο Ταίναρο ή Κάβο Ματαπάς είναι το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Βαλκανικής χερσονήσου και βρίσκεται στον Νομό Λακωνίας.

Ακρωτήριο Ταίναρο
ΧώραΕλλάδα
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Ανατολικής Μάνης
Γεωγραφική υπαγωγήΛακωνία, Πελοπόννησος
Γεωγραφικές συντεταγμένες36°23′6″N 22°28′58″E
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Πρόκειται για το ακρωτήριο της μεσαίας νότιας χερσονήσου Μάνη της Πελοποννήσου μεταξύ του Λακωνικού και του Μεσσηνιακού Κόλπου[1].

Πληροφορίες

Επεξεργασία

Σε μικρό και απομονωμένο σπήλαιο του Ταινάρου αναφέρεται η ύπαρξη νεκρομαντείου του Ποσειδώνα ή ψυχοπομπείου[2] τόσο από τον Παυσανία, όσο και από τον Πλούταρχο[3]. Στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή έγινε η Ναυμαχία του Ταινάρου τον Μάρτιο του 1941[4].

Στους φυσικούς βράχους του ακρωτηρίου εδράζεται, πάνω σε πλάτωμα, ορθογώνιο λιθόκτιστο κτήριο όπου και φέρεται ο ομώνυμος φάρος πελαγοδρομίας[5]. Κατασκευάστηκε το 1882 και ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1887[6]. Ο φάρος έχει ύψος 16 μέτρα. Υπέστη καταστροφές κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο επαναλειτούργησε μεταπολεμικά. Το 2008 ανακαινίστηκε πλήρως με ενέργειες του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη[7].

Λαογραφία

Επεξεργασία

Οι Έλληνες ναυτικοί συνδέουν το όνομα του Ματαπά με το παρακάτω σχετικό μετεωρολογικό στίχο (γνωμικό), προτρεπτικά για τον παράπλου του, που ίσως και να προέρχεται από παλαιότερη περίοδο όταν οι περί αυτόν όρμοι του αποτελούσαν ορμητήρια πειρατών.

"Από τον Κάβο Ματαπά σαράντα μίλια μακρυά"

Φωτοθήκη

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. «Δικαίου Βαγιακάκου, «ΤΑΙΝΑΡΟΝ ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2009. 
  2. «Η πολιτιστική κληρονομιά της Μάνης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2009. 
  3. «Καθ' οδόν Προς τη Μάνη» 7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ, εφ. Ριζοσπάστης
  4. Γ. Μεζεβίρη Αντιναυάρχου ε.α., «Τα πορίσματα του Ναυτικού Πολέμου της Μεσογείου», Αθήναι 1961[νεκρός σύνδεσμος].
  5. «Φάρος Ακρωτηρίου "Ταίναρον"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2009. 
  6. Ιορδάνογλου, Αντώνης (8 Οκτωβρίου 2021). «Στο ακρωτήριο Ταίναρο». kathimerini.gr. Η Καθημερινή. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2023. 
  7. Παπαγεωργίου, Γήσης (2019). Ελληνικοί Πέτρινοι Φάροι. Πειραιάς: Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη - ΕΛΙΝΙΣ. σελ. 117.